Предыдущая публикация
Авылым мәзәкләре.
Кунак ашы-кара каршы.
Хасият абзыйның мәктәптә хуҗалык эшләре буенча директор ярдәмчесе булып эшләгән вакыты.
Ул вакыт мәктәп хуҗалык эшләренә ике ат тоталар иде. Хасият абзый яңа ат арбасы тәгәрмәчләренә тимер шина суктырырга диеп колхоз тимерчелегенә килә. Кереп исәнләшеп йомышын аңлата.Тимерче Галяуетдин абзыйга кулындагы фуфайкасын этереп кулына тоттыра да:
-Галяу! Шушы нәрсәне аулагырак урынга куеп тор әле!-ди.
Мондый нәрсә
булгач Галяу абзыйда эше муеннан булсада, дүрт тәгәрмәчне дә чираттан тыш шиналап бирә. Эш беткәч , Галяу абзый:
-Хасият! Тәгәрмәчләр яхшы килеп чыкты, инде юсаң да була –диеп, Хасият абзыйга фуфайкасын алып бирә.
Хасият абзый фуфайкасын алып селки дә:
-Да Галяуетдин! Шәп булыр иде дә ,юк бит –ди.
Галяуетдин абзый бик боек кына:
-Да Хасият! Алдадын. Авыз да шапылдап тыра иде.Булмады –диеп керсенеп куя.
Икенче елны бер көнне карангылы-яктылы Галяу абзый Хасият абзый янына килә:
-Хасият! Атларыңны ике сәгаткә биреп тор әле.Малайга урманчы 4 төп агач биргән иде.Шуларны бунадык.Пилорамага алып тешәсе иде –ди.
Атларны алып китә.Шуннан ике сәгать тә үтә, өйлә вакыты да утә, кич тә җитә.Бары шуннан соң гына атлар куренә.Көне буена урманда агач сөйрәп арыганнар, талганнар икән.
Хасият абзый:
-Ну гадок алдадын бит-ди курәсен.
Галяуетдин абзый:
-Кунак ашы кара –каршы Хасият, капма-каршы –дигән ди.
Следующая публикация
Нет комментариев