Беш нафар янги бўлган бойваччалар жуда хам қуюқ зиёфатда ўтиришибди.

Бири қўйиб бирлари мақтанишяптилар.
Биринчиси: - "Мен бу йил хотинимни Таиландга дам олгани жўнатдим”, дебди.
Иккинчиси: - “Мен хотинимни Парижга жўнатдим, Эйфель минорасига чиқиб келинг хоним дедим”, дебди.
Учинчиси: - “Хотиним Канар оролларида дам олиб келди, неча пул бўлса хам борасан дедимда”, дебди.
Тўртинчиси: - “Мен хотинимни Ўртаер денгизи бўйлаб саёхатга жўнатдим, 21 та мамлакатда бўлиб келади”, дебди.
Бешинчи бой индамай овқатни паққос тушириб ўтирган экан. Халиги тўртала бойлар: - “Хой, сен нега индамайсан, хотинингни қаёққа жўнатдинг?”, деб сўрашган экан.
Бешинчи бой оғзидаги овқатини ютиб-ютмай: - “Мен хотинимни хеч қаёққа жўнатмадим, хозирча ўзим эплаб турибман”, дебди.