Нома пеш аз марг...

Ин сатрҳоро рўзе мехонӣ, ки муаллифаш хуфта зери хок, орзую ҳавасҳои ҷавониро надида, бо ормонҳои зиёд рафта аз ин дунёи бевафо. Бо орзуҳои неку ҳавасҳои ҷавонӣ ба шавҳар баромадам. Шавҳарам Ҳофиз дўст медошт марою ман ўро, меҳрубон буд бо ман. Диламро пур намуд, ки бахтамон завол намеёбад то охири умр, шодию ғамро бо ҳам мебинем, нигаҳбон мешавем якдигарро дар солимию маризӣ. Зиндагии бо муҳаббати пок оғоз ёфта ширин асту гуворо ва фаромўш ношуданӣ. Тавлиди тифлаки якум шавҳарро боз меҳрубону пурнавозиш намуд бо ман, олами афсонавие кушод ба рўямон. Самари умр дида, меболидам аз бахту шукр мегуфтам насибаи тақдирро. Фарзанди дуюм ҳам ба дунё омаду зиндагӣ рангу тар