ҶАБРИ ҒАРИБӢ....
Бишуд, ковок аз ҷабри ғарибӣ устухонам,
Халад, захми ғарибӣ ҳар замон бар ҷисму ҷонам.
Нахоҳад, ҳеҷ ақли солиме тарки Ватан кардан,
Ба сурат шакли одам, лек дар сират, чу ҳайвонам.
Агарчӣ дар диёру кишвари бегона озодам,
Вале аз ҳиссиёти қалб гуё, ки ба зиндонам.
Чи хуш дорам, дар ин мулки ғарибӣ зиндагонӣ,
Валекин мурдае, андар қатори зиндагонам.
Зи ҳарфи хешу пайванду Ватан дил реш мегардад,
Чӣ сон тақдир созам, ман дар ин шабҳои ҳиҷронам.
Комментарии 6
Маъшуқ ҳамин ҷост, биёед, биёед!
Маъшуқи ту ҳамсояи девор ба девор,
Дар бодия саргашта шумо дар чӣ ҳавоед?!
Гар сурати бесурати маъшуқ бибинед:
Ҳам хоҷаву ҳам хонаву ҳам Каъба шумоед!
Даҳ бор аз он роҳ бад-он хона бирафтед,
Як бор аз ин хона бар ин бом бароед!
Он хона латиф аст, нишонҳо-ш бигуфтед,
Аз хонаи он хоҷа нишоне бинамоед!
Як дастаи гул ку, агар он боғ бидидед?!
Як гавҳари ҷон ку, агар аз баҳри Худоед?!
Бо ин ҳама он ранҷи шумо ганҷи шумо бод,
Афсӯс, ки бар ганҷи шумо парда шумоед!
Бе дард куҷо шарики бемор шавад?
Бигзашта равад савора аз роҳ чу бод,
Аз ҳоли пиёда кай хабардор шавад?