Предыдущая публикация
Մի օր դու էլ ինձ պես դատարկություն կզգաս,
Կզգաս թե առօրյան ոնց է ձուլվում սրտիդ,
Երբ չես գտնի արդեն ոչ մի փրկված երազ,
Եվ չեն լինի կյանքում ոչ մի գույն ու թրթիռ…
Մի օր դու էլ ինձ պես կուզես մենակ մնալ,
Կուզես որ անունդ չբարբառի ոչ ոք
Կուզես ելնել մի օր, հեռու մի տեղ գնալ
Սակայն չես ունենա հորիզոններ, ցավոք.
Մեկ-մեկ կատես բոլոր վայրկյաններդ անդարձԿյանքդ կհամարես սարսափելի աղետ…Մի օր դու էլ ինձ պես կհամարվես անբախտ
Քեզ կխղճան բարի դրկիցներդ թաքուն
Իսկ դու քեզ կկարծես չտապալվող, անհաղթ,
Չես նկատի ուղիդ փշոտ ու արնագույն…
Քեզ էլ կնախանձեն փողկապավոր մարդիկ
Կուզեն ազատ լինել գոնե քո կեսի չափ
Քեզ պես հանգիստ սրտով կուզեն նայել երկինք
Քեզ պես կուզեն հերքել ամեն մահ ու սարսափ…Երբ չեն լինի կյանքում ոչ մի գույն ու թրթիռ…
Եվ չես գտնի արդեն ոչ մի փրկված երազ,
Կզգաս թե առօրյան ոնց է ձուլվում սրտիդ,
Մի օր դու էլ ինձ պես դատարկություն կզգաս…
Следующая публикация
Нет комментариев