Предыдущая публикация
Սեր լցրեցի թասը գինու,
Համեղ էր շատ, բայց՝ քիմքիդ չեր հասու։
Սերս կարծես մի թթված գինի
Շուռ տվեցիր առանց խղճի խայթի։
Թասը փշրիր պատին խփելով
Ջարդեցիր սիրտս,
Արիր հազար կես, այո...
Հիմա ի՞նչու ես նստել ու ողբում՝
Թե, իբր սեր ես փնտրում այս կյանքում։
Սերս արիր բաժան ֊ բաժան,
Գերի ընկար մտքերիդ դաժան։
Գավաթ՛ս լի էր՝ այ՜ անզգամ,
Բայց դու այն արիր ցիր ուցան։
Դե հիմա նայիր թասի հատակին,
Դատարկ է տես, որ էլ չես տեսնի։
Սերս՝ հիմա ուրիշին նվերԿտամ մեծ սիրով , առանց ամոթի։
Սերս ինչպես թանկագին նվեր՝։
Կհասնի միայն ինձ սիրողին
Չե որ ինձ հետ վանելիս՝ սիրելիս
Քո ուզա՛ծը հենց դա էր թույնս կյանքիս։
©Ի Սեինայն
Следующая публикация
Нет комментариев