Предыдущая публикация
ՄԱՍ 2
- Էսօր ովա քեզ հրել? (Դավ)
- Ոչ մեկ: (Ես)
- Ասում եմ ովա հրել?
- Եթե գիտես որ հրել են, ուրեմն կիմանաս նաև ովա հրել:
- Երկարացնում ես արդեն, չես ջոգում? Ովա հրել?
- Ասենք ովա էլի քեզ ասում իմ հետ կատարված ամեն ինչը?
- Իմ կողմից վստահելի մեկը:
- Պահ: Ով?
- Գոռը:
- Աաաա մեռա ես:
- ՈՒրա ինձ տենց բաաաախտ, դու մեռնես:
- Էէհ ուրիշ անուն ասեիր:
- Ինչի??
- Որովհետև հենց ինքնա հրել: ՈՒ ի դժբախտություն քեզ, ու քեզ ասողին` Գոռին, ես չեմ ընկել:
- Արդեն ազդում ես, գնա հա ստեղից:
- Չեմ գնա:
XXXXXXԼիլիXXXXXX
Սկսեցինք մեր ձայները բարձրացնել, մեկել մաման եկավ:
- Հերիքա էլի դե, ինչքան կարելիա, դուք երեխեք եք, թե հասուն մարդիկ: (Մամա)
- Լավ էլի մամ: (Դավ)
- Ինչը լավ էլի, մի օր չկա չկռվեք:
- Աղջկանդ ասա:
- Ես շատ էլ լավ եմ Դավիթիկ, դու գնա ընկերոջդ հետ խոսա:(Ես)
- Գնա ստեղից թե չէ. (Դավ)
- Դավիթիկ գնա Գոռիկիդ մոտ:
- Մամ տար սրան թե չէ ոտերը ջարդելու եմ:
- Վաաաաայ հերիքա դե, ես գնում եմ տատիկենց տուն, մի քանի օր էնտեղ եմ մնալու: Լիլի արի հետս:
- Չեմ գալի մամ, ես մնալու եմ իմ տանը:
- Լավ ես գնում եմ, խելոք կմնաք: (Մամա)
XXXXXXԼիլիXXXXXX
Մաման գնաց: Պապան էլ չէր գալու մի շաբաթ: Տանը ես ու ետ վայրենին էինք:
Դավի հոգու հետ խաղալով բաաաարձր երգում էի, մեկել դռան զանգը լսեցինք:
- Գնա բացի: (Դավ)
- Ըըխ, ով ես դու արա քեզնից ինչ տղա:
Գնացի բացեմ, մեկել էն Գոռը:
- Մի հատ շրջվի, ու քայլով մարշ, ուղղությունը դեպի գրողի ծոցը: (Ես)
- Վատես (Գոռ)
- Շատ լավ եմ, գնացիր:
- Աղջի հլը հո հաաա, Գոռն իմ մոտա եկել, անցի վերև դու Լիլի: (Դավ)
- ՈՒֆֆ, զզվելիներ: (Ես)
XXXXXXԼիլիXXXXXX
Բարձրացա իմ սենյակ, որ դաս անեմ: Հանկարծ Դավիթը կանչեց:
- Արի հլը հաց դիր:
- Փախաք, դուք էտքան չկաք, որ ես ձեր համար հաց դնեմ: Պլան մշակեք, որ ինձ էլի հրեք:
Սենյակում էի, մտածում էի, թե ինչ կապ ունեն իրանք իրար հետ: Էնքան բարձր էին խոսում, որ լսվում էր: Պարզվումաա...
#ՄԱՐ
Следующая публикация
Нет комментариев