Предыдущая публикация
ՄԱՍ 5
Զրույցս շարունակում եմ բժշկի հետ:
- Դե դա կպարզի ոստիկանությունը,-- ասաց բժիշկը:
- Լավ, իսկ այդ տղան դեռ ուշքի չի եկել?
- Ոչ հիմա նա քնած է, նրան հանգիստ է պետք:
- Պարզ է... Ես կսպասեմ...
- Բայց չէ որ դու նրա հարազատը չես, ինչու ես այսքան անհանգիստ:
- Դե չգիտեմ... երևի նրա համար, որ դեպքի վայրում միայն ես էի:
Քիչ անց ոստիկանությունը եկավ:
- Բարև ձեզ
- Բարև ձեզ...
- Դուք նրա հադազատն եք?
- Ոչ ուղղակի վկա եմ:
- Հասկանալի է: Կարող ենք ձեզ մի քանի հարց տալ?
- Այո.. ես հուզված եմ, բայց կփորձեմ պատասխանել:
- Սկսենք: Որտեղ է տեղի ունեցել դեպքը?
- Ես կոնկրետ չեմ կարող ասել: Մեր համալսարանից քիչ հեռու էր: Ես քայլելով գնում էի, հանկարծ լսեցի ուժեղ ձայն: Շրջվեցի տեսա նրան ընկած, բայց այդ մեքենան արագ գնաց...
- Իսկ մեքենայի համարանիշը, գույնը, մակնիշը հասցրեցիք տեսնել?
- Համարաները չհասցրեցի ֆիքսել շատ արագ էր ընթանում, բայց գույնն ու մակնիշը տեսա սև գույնի NISSAN մակնկշի մեքենա էր:
- Պարզ է, շնորհակալություն: Երբ հիվանդն արթնանա մենք նրան կքննենք:
- Լավ:
Այնքան հուզված էի, որ մոռացել էի զանգել Ալվինային: Հենց ուզում էի զանգել նրան, նա ինքը զանգեց ինձ...
#ՄԱՐ
Следующая публикация
Нет комментариев