Предыдущая публикация
უქმად ჯდომას უქმად შრომა ჯობია რატომ?
თუნდაც იმიტომ რომ უქმად ყოფნა სხვა არაფერია თუ არა უინტერესობა ცხოვრებისა, ასეთი ადამინი უმოქმედო და უუნაროა, რომელიც მოსიარულე გვამს ჰგავს. ასეთი ადამინი ადამიანი გაფუჭებულ ყურძნის მტევანს ჰგავს და თუ დროულად არ მოაშორებ ნაყობს ის მთლიანად გაანადგურებს და დაალპობს ყურძენს. ასეთია უუნარო ადამინიც სხვებსაც გააფუჭებს და გადააგვარებს.
რაც შეეხება შრომას. შრომა აკეთილშიბილებს ადამიანს. შრომა სხვა არაფერია თუ არა მზრუნველობა.
ჯარისკაცი შრომობს, იბრძვის და ზრუნავს სამშობლოზე და თავის ხალხზე. ექიმი შრობობს და ზრუნავს პაციენტების ჯანმრთელონასა და მის სიცოხზლეზე. მასწავლებელი შრომობს და ზრუნავს მომავალზე. გლეხი შრომობს და ზრუნავს ბუნებაზე. დამლაგებელი შრომობს და ზრუნავს ჯანსაღ და სუფთა გარემოზე. ასე რომ შრომა ჩემთვის გაიგუვებულია მზრუნველობასთან. მზრუნველობა სიყვარულია, სიყვარული სიკეთეა, ხოლო სიკეთე კი უკვე მადლია. ,,მადლი ქენი ქვაზე დადე რომ გავივლი წინ დაგხვდება".
ასე რომ შრომა მადლია, მადლი რომელიც არ იკარგება და მოაქვს ბედნიერება ადამიანთა ცხოვრებაში.
მე ვთვლი რომ უქმად ყოფნას (მოსიარულე გვამად, უფუნქციოდ ყოფნას) უქმად შრომა ჯობია. რადგან შრომა მადლია და ის უკვალოდ არ იკარგება.
Следующая публикация
Нет комментариев