Предыдущая публикация
ძუსის ხეობას გავუყევი ნაბიჯი ნელით,
ფიქრების ზღვაში გადამაგდო ხელად, უეცრად.
ანკარა წყაროს დავეწაფე სიამოვნებით
მაშინ ვიგრზენის ჩემი სოფლი ამა დიდება.
ჩემო სოფელო და სიამაყევ,
ჩემო მონატრებავ და სიდიადევ,
ჩემო ოცნებავ და სინატიფევ
ჩემი სიცოცხლე შენ ერთს დაგითმე.
ძუსის ხეობას მივუყვები თეთრ აკლდამასთან,
თეთრ კლდეს ვუმხელდი მე ჩემს გრძნობებს,
ფიქრებს ათასგვარს და ათას ზღაპარს.
ფიქრებთ სავსე დავეწაფე წყაროს ანკარას.
და გავიხსენე ჩემი ბავშვობა, ბუკი და ნაღარა,
სადაც არასდროს არ ჩნდებოდა სევდა და დაღლა,
სადაც ყოველი სიტყვა ჩვენი ფრინავდა მაღლა.
ძუსის ხეობას მივუყვები ჩუმად და ნაზად,
ფიქრებით სავსე გადავივლის ამ სოფელს კვლავაც,
დავკოცნი ლაღად წმინდა გიორგის სალოცავ ხატსაც
და ყოველ კუნჯულს შემოვივლიმ კვლავაც ანაზდად.
Следующая публикация
Комментарии 1
ფიქრების ზღვაში გადამაგდო ხელად, უეცრად.
ანკარა წყაროს დავეწაფე სიამოვნებით
მაშინ ვიგრზენის ჩემი სოფლი ამა დიდება.
ჩემო სოფელო და სიამაყევ,
ჩემო მონატრებავ და სიდიადევ,
ჩემო ოცნებავ და სინატიფევ
ჩემი სიცოცხლე შენ ერთს დაგითმე.
ძუსის ხეობას მივუყვები თეთრ აკლდამასთან,
თეთრ კლდეს ვუმხელდი მე ჩემს გრძნობებს,
ფიქრებს ათასგვარს და ათას ზღაპარს.
ფიქრებთ სავსე დავეწაფე წყაროს ანკარას.
და გავიხსენე ჩემი ბავშვობა, ბუკი და ნაღარა,
სადაც არასდროს არ ჩნდებოდა სევდა და დაღლა,
სადაც ყოველი სიტყვა ჩვენი ფრინავდა მაღლა.
ძუსის ხეობას მივუყვები ჩუმად და ნაზად,
ფიქრებით სავსე გადავივლის ამ სოფელს კვლავაც,
დავკოცნი ლაღად წმინდა გიორგის სალოცავ ხატსაც
და ყოველ კუნჯულს შემოვივლიმ კვლავაც ანაზდად.