Предыдущая публикация
Պետք է կարողանաս սիրելով հեռանալ, դա իսկական վեհություն է...
Երբ սիրում ես, բայց սիրելիդ նույն չափ սեր չի տալիս, երբ գիտես, որ միակը չես նրա կյանքում, երբ զգում ես, որ ավելորդ ես, ապա հեռացի՛ր...
Հեռացիր լուռ, արժանապատվորեն, առանց դուռը շրխկացնելու, առանց տեսարանների, առանց մխկտոցների։ Հարգի՛ր քեզ, հպարտությունդ ճիշտ օգտագործիր, հեռանալով թող միայն խաղաղություն:
Հեռանալուց հետո դռան ետևում կախվիր, ճանկռիր պատերը, ողբա ու շնչահեղձ եղիր, բայց հեռանալուց առաջ մի համոզիր որ քեզ սիրեն, մի խնդրիր որ քեզ խղճան, մի ցածրացիր, պարզապես հեռացիր:
Իմացի՛ր, սիրելով հեռանալն ավելի վեհ է, քան ավելորդ լինելով մնալը...
Հեռացիր, որ կարողանաս շարունակել սիրել, հեռացիր, որ մնալով չատես, չչարանաս, չկորցնես նորից գտնելու հնարավորությունը:
Երբեք, ոչ ոքի համար բեռ մի դարձիր, որ հոգնելուց հետո չազատվեն քեզանից, ի՛նքդ ազատիր նրանց քո կարևոր ներկայությունից: Փորձիր հաշտ լինել ինքդ քեզ հետ, մտածիր որ դու միակն ես, ոչ ոքի համար մի եղիր հերթականը, մի համաձայնվիր պարտության հետ և մի հանձնվիր քեզ դարձնելով հազարներից մեկը:
Քաղցից մեռիր, բայց քեզ մի գոհացրու ուրիշի թողած փշուրներով, միևնույնն է փշուրը չի կշտացնելու։
Հիշի՛ր, աշխարհում ամփոխարինելի ոչինչ և ոչ ոք չկա, անգամ որբին մեկ այլ մայր է փոխարինում։ Ամեն ցավ իր բուժումն ունի, մի՛ շտապիր, որ կարողանաս ճիշտ ժամանակին, ճիշտ չափաբաժնով դեղահաբ ընտրել։
Մթագնած ուղեղով ապագան՝ աններկա անցյալ մի դարձրու, կյանքը կանցնի և կմնաս ձեռնունայն միայն նրա համար, որ շնչահեղձ չլինելու համար մոտեցար փակ դռանը, մինչ դեռ թարմ օդ շնչելու համար նկատել էր պետք բաց պատուհանը։
Շունչ քաշիր, շատ խո՜րը շունչ, որքան խորն ու գիտակցված լինի «շունչդ», այնքան կշռադատված կլինեն քայլերդ։ Շարունակիր ապրել, քանի որ կյանքը չի սահմանափակվում որևէ մեկի ներկայությամբ ու բացակայությամբ, որևէ մեկի գալ ու գնալով, կյանքում այլ կյանք էլ կա գտիր քոնը, գտիր քեզ ու ապրիր...
Следующая публикация
Нет комментариев