Предыдущая публикация
2015թ.
Մարտի 19-ին թշնամու հատուկ ջոկատայիններին ցուցաբերած կատաղի մարտում զոհվեցին Արշակ Հարությունյանը և մարտական ընկերներ Հակոբ Խաչատրյանը, Էդուարդ Հայրապետյանը, Սամվել Հակոբյանը :
«Երբ արդեն նկատել էինք թշնամիներին, դիրքավորվեցինք, պատրաստեցինք զենքերը",-պատմում է Սարգիս Գաբրիելյանը։
"Հարությունյան Արշակն իմ առաջն ընկավ, սկսեց կատաղած կրակել թուրքերի վրա,այնուհետև Խաչատրյան Հակոբն առաջն ըկավ»։ Չնայած վիրավորվելուն՝ Արշակը շարունակել է մարտը նաև պառկած վիճակում:
«Հարությունյան Արշակի ու Հակոբյան Սամվելի նման դուխով զինվոր չկար մեր զորամասում»,- անթաքույց թախիծով հիշում է դասակի հրամանատարը։
«Մենք այդ օրն օգնեցինք մեր ընկերներին մի քանի րոպե ավել տեսնել այս երկինքը։ Եթե մենք չկռվեինք, բոլորս միանգամից կզոհվեինք», - գարնանային այդ ցուրտ ու մառախլապատ օրը տեղի ունեցած մարտի փիլիսոփայությունն ու ընկերասիրության խորհուրդը այսպես է մեկնում Սարգիսը...
Следующая публикация
Нет комментариев