Աշխա´րհ, Դու պարտք ես, պարտք ես իմ ազգին. Դու մասնակից ես հայոց եղեռնին, Երկդիմի ես, շահամոլ ու բիրտ. Հայոց եղեռն է ծանրացած խղճիդ Հայի արյունով ձեռքերդ լվացել, Բերանդ սրբել ու հետ ես քաշվել Թուրքի կապերն ազատ արձակիր, Քո շահն հայի գլխի հետ փոխիր. Լռությանդ գինն այսoր հատուցիր ՈՒ հին մեղքերից գոնե ազատվիր Այսօր անմեղի դիմակ ես հագել Հայկական հարցը փորձում ես կոծկե՞լ Հիմարի դերում ես սակայն հայտնվել. Թուրքը ձեռքերն առաջ է պարզել ՈՒ Եվրոպա է փորձում սղոսկել. Հերթն հիմա քոնն է դու լավ իմացիր, Դու հային նայիր ու քեզ օր դատիր. Հայն ամոթն է արար աշխարհի, ՈՒ մեծ ոսկորը թուրքի կոկորդի. Թե ողջ աշխարհը քար դառնա’ լռի, Տեր-Զորն երբեք, երբեք չի ների. Իր խոսքն ունի այսoր ասելու, Դիմակն աշխարհի դեն, շպրտելու. Ոսկորներն ահա լեզու են առել, Տեր-Զորից իրենց ձայնն են բարձրացրել. Պահանջում են արդար դատաստան’ Պատռում են չադրան դաժան լռության:
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 2
Անխոս ու անձայն,լռության ծոցում :
Գալիս են ,ապրում ու անցնում նրանք՝
Ոչ դուռ ենք բացում և ոչ դուռ գոցում:
Ո՛չ անուն ունեն ,ո՛չ ստվեր ,ո՛չ ձայն:
Գալիս են ,ապրում և անցնում են լուռ:
Եվ ինչո՞ւ եկան , և ինչո՞ւ անցան -
Մենք չենք իմանում աշխարհում անդուռ:
Միայն մի անծայր ու խոր տխրություն
Երբ փռում է իր թևն ամենուրեք-
Զգում ենք հանկարծ կարոտով անհուն,
Որ մեկը անդարձ անցել է երեկ :
1915
Դու պարտք ես, պարտք ես իմ ազգին.
Դու մասնակից ես հայոց եղեռնին,
Երկդիմի ես, շահամոլ ու բիրտ.
Հայոց եղեռն է ծանրացած խղճիդ
Հայի արյունով ձեռքերդ լվացել,
Բերանդ սրբել ու հետ ես քաշվել
Թուրքի կապերն ազատ արձակիր,
Քո շահն հայի գլխի հետ փոխիր.
Լռությանդ գինն այսoր հատուցիր
ՈՒ հին մեղքերից գոնե ազատվիր
Այսօր անմեղի դիմակ ես հագել
Հայկական հարցը փորձում ես կոծկե՞լ
Հիմարի դերում ես սակայն հայտնվել.
Թուրքը ձեռքերն առաջ է պարզել
ՈՒ Եվրոպա է փորձում սղոսկել.
Հերթն հիմա քոնն է դու լավ իմացիր,
Դու հային նայիր ու քեզ օր դատիր.
Հայն ամոթն է արար աշխարհի,
ՈՒ մեծ ոսկորը թուրքի կոկորդի.
Թե ողջ աշխարհը քար դառնա’ լռի,
Տեր-Զորն երբեք, երբեք չի ների.
Իր խոսքն ունի այսoր ասելու,
Դիմակն աշխարհի դեն, շպրտելու.
Ոսկորներն ահա լեզու են առել,
Տեր-Զորից իրենց ձայնն են բարձրացրել.
Պահանջում են արդար դատաստան’
Պատռում են չադրան դաժան լռության: