Անունս տուր, շա՜տ եմ խնդրում... Երբ մրսում ես կամ լալիս ես, երբ մենակ ես, երբ տխուր ես, անգամ, երբ ինձ չե՜ս էլ սպասում, անունս տուր,... Քո տաք շնչով ու դողացող զույգ շուրթերով, բոլորից էլ թաքուն, զգո՜ւյշ, անունս տուր...... Նույնիսկ եթե քեզ թվում է, թե աշխարհն է գլխիդ փլվում, նույնիսկ եթե բախտն է քեզնից խուսանավում, այն վաղեմի լուռ կարոտով, ափսոսանքով ու գորովով, այնքան մեղմիկ, այնքան սիրուն, անու՜նս տուր,ու կտեսնես օրդ ինչքան հաջող կանցնի:.
Դրսում գարուն է, արևն է շողում, Թռչուններն են սիրուց փարվում, Վարդերն իրենց քաղցր բույրով, Խենթացնում են ինձ իրենց սիրով:
Գարուն է, սակայն իմ հոգում ձմեռ, Աչքերը սրտիս չեն բացվել դեռ, Հոգիս տխուր է ու միշտ խավար, Արտասվում է նա ցավից անդադար:
Հարցնում ես ինձ. «Ինչու՞ ես տխուր, Ինչու՞ չես ժպտում դու ամենուր»: Ինչպես կարող եմ ժպտալ այսուհետ, Սերս կորցրել եմ, ավա¯ղ, անհետ:
Սերս կորցրել եմ, ի՞նչ անեմ ես, Սրտիս մրմուռը ոնց պատմեմ քեզ, Մի՞թե սիրելուց տանջվում են այսքան, Մի՞թե սերը լինում է դաժան:
Ինչպե՞ս կարող եմ մոռանալ ես, Ինչպե՞ս կարող եմ չկարոտել քեզ, Թէ որ ամեն մարդ առանց սրտի, Մեկ րոպե անգամ չի կարող ապրի:
Ասում ես. «Գնա', քո ճամփով մենակ», Բայց չէ որ դու ես իմ ճամփան միակ, Չեմ կարող ես իմ ճամփան թողնել, Չեմ կարող սերը իմ սրտում մարել:
Օրերն անցնում են, ամիսներ դառնում, Սակայն իմ սերը չի մարում սրտում, Սերս դարձել է ավելի տանջող, Կյանքս մաշվում է այդ սիրուց այրող: Կյանքս դարձել է դժոխք չարքերի, Ուր չարին անգամ չ
...Ещё
23:37
Դրսում գարուն է, արևն է շողում, Թռչուններն են սիրուց փարվում, Վարդերն իրենց քաղցր բույրով, Խենթացնում են ինձ իրենց սիրով:
Գարուն է, սակայն իմ հոգում ձմեռ, Աչքերը սրտիս չեն բացվել դեռ, Հոգիս տխուր է ու միշտ խավար, Արտասվում է նա ցավից անդադար:
Հարցնում ես ինձ. «Ինչու՞ ես տխուր, Ինչու՞ չես ժպտում դու ամենուր»: Ինչպես կարող եմ ժպտալ այսուհետ, Սերս կորցրել եմ, ավա¯ղ, անհետ:
Սերս կորցրել եմ, ի՞նչ անեմ ես, Սրտիս մրմուռը ոնց պատմեմ քեզ, Մի՞թե սիրելուց տանջվում են այսքան, Մի՞թե սերը լինում է դաժան:
Ինչպե՞ս կարող եմ մոռանալ ես, Ինչպե՞ս կարող եմ չկարոտել քեզ, Թէ որ ամեն մարդ առանց սրտի, Մեկ րոպե անգամ չի կարող ապրի:
Ասում ես. «Գնա', քո ճամփով մենակ», Բայց չէ որ դու ես իմ ճամփան միակ, Չեմ կարող ես իմ ճամփան թողնել, Չեմ կարող սերը իմ սրտում մարել:
Օրերն անցնում են, ամիսներ դառնում, Սակայն իմ սերը չի մարում սրտում, Սերս դարձել է ավելի տանջող, Կյանքս մաշվում է այդ սիրուց այրող: Կյանքս դարձել է դժոխք չարքերի, Ուր չարին անգամ չի հաղթում բարին:
Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում... Բարձրացնում է նա ինձ վերև Ու այնտեղից` ցա՜ծ գլորում... Թևեր տալիս ու այն` այրում... Հույս է տալիս ու... այն խլու՜մ... Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում...
Թախիծով լեցուն, նայու՜մ եմ հեռուն, Աչքերիս խորքում արցունքն է դողում... Սիրտս այրում է մի վայրի՜ կարոտ, Հոգիս խենթի պես վազում է քեզ մոտ... Կյանքը առանց քեզ`թախծոտ է, թախծո՜տ..
Կյանքը գնում է սակայն անիմաստ, Սիրտը սիրում է սակայն անիմաստ, Միայն թախիծն է պատում մեր սրտում Չկա ոչ մի տեղ ուրախ պատմություն: Նայում ես շուրջդ ջահել զույգերի Եվ մտածում ես,ինչ երջանիկ են: Սակայն դա սուտ է,սեր չկա այնտեղ, Միայն պատկեր է,որ ցույց են տալիս. Մեկը սիրում է,մյուսը խաղ անում Եվ վերջում ասում,-<Ես քեզ չեմ սիրում>: Սերը մի հիմար բան է,որ կա մեր սրտում, Դա կյանքի խաղ է,որ մենք խաղում ենք, Դարձել է թշվառ սակայն այդ խաղը, Քանի որ մարդիկ Բեմից չեն իջնու
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 82
ШАТ ЦВВАЛИЕ...........ЕРАНИ ЧТЕСНЕИ.............
Ерани нран ов чи чаначел мер ахперин
ВЕЧНАЯ ПАМЯТЬ... СПИ СПОКОЙНО БРАТ
наш брат всегда с нами, вечний ему памети
ЦАВАКЦУМЕМ...АСТВАЦН МИШТЕЛ ЛАВЕРИНА ТАНУМ...
shat aqsos nman txen drn cher arjani hamberutyun ir harazatnerin
ШАТ ЦАВАЛИЕ............
Այս տողերը գուցե ջնջվեն,
Գուցե կորչի հուշագիրը,
Բայց ինձ համար դրանք ցավ չեն,
Ոչ էլ այդ է իմ խնդիրը։
Ես քեզանից ուրիշ անանց
Մի հիշատակ եմ խնդրում,—
Թող կենդանի մնամ պահված
Մտքիդ պայծառ հուշագրում։
Որպես անկեղծ մի բարեկամ,
Որ կարող էր այդ խնդրել,
Որ խոսքերից հազար անգամ
Ավելի է քեզ սիրել։
ответить
23:44Անունս տուր, շա՜տ եմ խնդրում...
Երբ մրսում ես կամ լալիս ես,
երբ մենակ ես, երբ տխուր ես,
անգամ, երբ ինձ չե՜ս էլ սպասում,
անունս տուր,...
Քո տաք շնչով ու դողացող
զույգ շուրթերով,
բոլորից էլ թաքուն, զգո՜ւյշ,
անունս տուր......
Նույնիսկ եթե քեզ թվում է,
թե աշխարհն է գլխիդ փլվում,
նույնիսկ եթե բախտն է քեզնից խուսանավում,
այն վաղեմի լուռ կարոտով,
ափսոսանքով ու գորովով,
այնքան մեղմիկ, այնքան սիրուն,
անու՜նս տուր,ու կտեսնես օրդ ինչքան հաջող կանցնի:.
23:37Դրսում գարուն է, արևն է շողում,
...ЕщёԹռչուններն են սիրուց փարվում,
Վարդերն իրենց քաղցր բույրով,
Խենթացնում են ինձ իրենց սիրով:
Գարուն է, սակայն իմ հոգում ձմեռ,
Աչքերը սրտիս չեն բացվել դեռ,
Հոգիս տխուր է ու միշտ խավար,
Արտասվում է նա ցավից անդադար:
Հարցնում ես ինձ. «Ինչու՞ ես տխուր,
Ինչու՞ չես ժպտում դու ամենուր»:
Ինչպես կարող եմ ժպտալ այսուհետ,
Սերս կորցրել եմ, ավա¯ղ, անհետ:
Սերս կորցրել եմ, ի՞նչ անեմ ես,
Սրտիս մրմուռը ոնց պատմեմ քեզ,
Մի՞թե սիրելուց տանջվում են այսքան,
Մի՞թե սերը լինում է դաժան:
Ինչպե՞ս կարող եմ մոռանալ ես,
Ինչպե՞ս կարող եմ չկարոտել քեզ,
Թէ որ ամեն մարդ առանց սրտի,
Մեկ րոպե անգամ չի կարող ապրի:
Ասում ես. «Գնա', քո ճամփով մենակ»,
Բայց չէ որ դու ես իմ ճամփան միակ,
Չեմ կարող ես իմ ճամփան թողնել,
Չեմ կարող սերը իմ սրտում մարել:
Օրերն անցնում են, ամիսներ դառնում,
Սակայն իմ սերը չի մարում սրտում,
Սերս դարձել է ավելի տանջող,
Կյանքս մաշվում է այդ սիրուց այրող:
Կյանքս դարձել է դժոխք չարքերի,
Ուր չարին անգամ չ
23:37Դրսում գարուն է, արևն է շողում,
Թռչուններն են սիրուց փարվում,
Վարդերն իրենց քաղցր բույրով,
Խենթացնում են ինձ իրենց սիրով:
Գարուն է, սակայն իմ հոգում ձմեռ,
Աչքերը սրտիս չեն բացվել դեռ,
Հոգիս տխուր է ու միշտ խավար,
Արտասվում է նա ցավից անդադար:
Հարցնում ես ինձ. «Ինչու՞ ես տխուր,
Ինչու՞ չես ժպտում դու ամենուր»:
Ինչպես կարող եմ ժպտալ այսուհետ,
Սերս կորցրել եմ, ավա¯ղ, անհետ:
Սերս կորցրել եմ, ի՞նչ անեմ ես,
Սրտիս մրմուռը ոնց պատմեմ քեզ,
Մի՞թե սիրելուց տանջվում են այսքան,
Մի՞թե սերը լինում է դաժան:
Ինչպե՞ս կարող եմ մոռանալ ես,
Ինչպե՞ս կարող եմ չկարոտել քեզ,
Թէ որ ամեն մարդ առանց սրտի,
Մեկ րոպե անգամ չի կարող ապրի:
Ասում ես. «Գնա', քո ճամփով մենակ»,
Բայց չէ որ դու ես իմ ճամփան միակ,
Չեմ կարող ես իմ ճամփան թողնել,
Չեմ կարող սերը իմ սրտում մարել:
Օրերն անցնում են, ամիսներ դառնում,
Սակայն իմ սերը չի մարում սրտում,
Սերս դարձել է ավելի տանջող,
Կյանքս մաշվում է այդ սիրուց այրող:
Կյանքս դարձել է դժոխք չարքերի,
Ուր չարին անգամ չի հաղթում բարին:
Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում... Բարձրացնում է նա ինձ վերև Ու այնտեղից` ցա՜ծ գլորում... Թևեր տալիս ու այն` այրում... Հույս է տալիս ու... այն խլու՜մ... Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն, Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում...
17:37Թախիծով լեցուն, նայու՜մ եմ հեռուն,
Աչքերիս խորքում արցունքն է դողում...
Սիրտս այրում է մի վայրի՜ կարոտ,
Հոգիս խենթի պես վազում է քեզ մոտ...
Կյանքը առանց քեզ`թախծոտ է, թախծո՜տ..
Կյանքը գնում է սակայն անիմաստ,
Սիրտը սիրում է սակայն անիմաստ,
Միայն թախիծն է պատում մեր սրտում
Չկա ոչ մի տեղ ուրախ պատմություն:
Նայում ես շուրջդ ջահել զույգերի
Եվ մտածում ես,ինչ երջանիկ են:
Սակայն դա սուտ է,սեր չկա այնտեղ,
Միայն պատկեր է,որ ցույց են տալիս.
Մեկը սիրում է,մյուսը խաղ անում
Եվ վերջում ասում,-<Ես քեզ չեմ սիրում>:
Սերը մի հիմար բան է,որ կա մեր սրտում,
Դա կյանքի խաղ է,որ մենք խաղում ենք,
Դարձել է թշվառ սակայն այդ խաղը,
Քանի որ մարդիկ Բեմից չեն իջնու
Ինչ կա աշխարհում ավելի դժվար,
Երբ միայնակ ես և ոչ ոք չունես.
Երբ շուրջդ կյանք է, մարդիկ ու աշխարհ,
Բայց ոչ ոք կարծես չի նկատում քեզ:
***
Ուրախ տոներին բոլորը միմյանց
Այցի են գնում զվարթ ու խնդուն,
Գուցե դու էլ ես սպասում մարդկանց,
Բայց ոչ ոք ահա չի մտնում քո տուն:
***
Ծանր է, երբ մարդիկ քեզ չեն կարոտում,
Քեզ չեն սպասում հույսերով բորբոք,
Երբ դու ներկա ես` քեզ չեն նկատում,
Երբ բացակա ես` չի զգում ոչ ոք:
***
Գուցե և տանը հեռախոս ունես,
Բայց չարագուշակ լուռ է անընդհատ:
Եվ ինչու՞ այդպես մենակ պահես քեզ,
...ЕщёԻնչ կա աշխարհում ավելի դժվար,
Երբ միայնակ ես և ոչ ոք չունես.
Երբ շուրջդ կյանք է, մարդիկ ու աշխարհ,
Բայց ոչ ոք կարծես չի նկատում քեզ:
***
Ուրախ տոներին բոլորը միմյանց
Այցի են գնում զվարթ ու խնդուն,
Գուցե դու էլ ես սպասում մարդկանց,
Բայց ոչ ոք ահա չի մտնում քո տուն:
***
Ծանր է, երբ մարդիկ քեզ չեն կարոտում,
Քեզ չեն սպասում հույսերով բորբոք,
Երբ դու ներկա ես` քեզ չեն նկատում,
Երբ բացակա ես` չի զգում ոչ ոք:
***
Գուցե և տանը հեռախոս ունես,
Բայց չարագուշակ լուռ է անընդհատ:
Եվ ինչու՞ այդպես մենակ պահես քեզ,
Երբ լոկ…այնտեղ է մենակ լինում մարդ:
***
Ամենատխուր խոհերն էլ անգամ,
Ընկերների մոտ ցրվում են իսկույն:
Մարդկանց մոտ հաճախ եղիր բարեկամ,
Երկար չես նրանց տեսնելու կյանքում: