Предыдущая публикация
Ատելության ծնունդ՝սիրո ավարտ
Մաս 4 #Լին
-Աննան հիվանդ էր,և ես դա քեզանից թաքցրել էի,նա ինձ խնդրել էր իր հետ ամուսնանալ,քանի որ ինձ էր սիրում,ու գիտեր,որ իրեն քիչ է մնացել ապրելու,ուզում էր գոնե այդ կարճ ժամանակ երջանիկ լիներ,ես քեզ ուղարկեցի այդ նամակը,որ դու կարդաս ու ատես ինձ,քանի որ ես չէի կարող չկատարել մեռնող մարդու ցանկությունը,ում կարճ կյանք է մնացել ,որ այդ կարճ կյանքը միայն իմ հետ կարող է երջանիկ ապրել:
Ես լաց էի լինում ու լսում,և մեծ դժվարությամբ ուժ գտա ու ասացի.
-Տիգրան ես քեզ շատ լավ էի ճանաչում,բայց ոնց սխալվեցի չեմ հասկանում .
-Մար այս նամակը Աննան է տվել,եթե կարդաս ինձ կհասկանաս:
Ես գնացի տուն,արագ բացեցի նամակը,ու սկսեցի կարդալ.<Մար,իմ լավ ընկերուհի ներիր,որ հոգիս հանգիստ լինի ,այն ժամանակ ես քեզ ոչինչ չասացի,որովհետև գիտեի ,որ ինձ չես հասկանա,չես հավատա,քանի որ քեզանից խլել էի Տիգրանին:Նա այն մարդն է ով մինչև հիմա սիրում է քեզ ,նա ուղակի խղճացել է ինձ :Մար ուզում եմ,որ երեխայիս դու ու Տիգրանը մեծացնեք>:
Ես չգիտեի ,որ նրանք երեխա ունեն:Լաց էի լինում և ման էի գալիս դեղին վարդին ու նամակին,որը դրել էի գրքի մեջ,բայց գիրքը չկար,ուր է անհետացել?
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ
Следующая публикация
Комментарии 1