Предыдущая публикация
Як знішчалі Беларусь.
1 лютага 1884, у Мікалаеўшчыне (цяпер у Стаўбцоўскім раёне Мінскай вобласці, за 12 км на паўднёвы ўсход ад Стоўбцаў) у сялянскай сям’і нарадзіўся Сянкевіч Аляксандр Антонавіч — беларускі, савецкі грамадскі і палітычны дзеяч, навуковец, публіцыст.
Скончыў Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю.
Эмігрыраваў у ЗША. Працаваў на металургічных, дрэваапрацоўчых і швейных прадпрыемствах. Скончыў медфакультэтт Балціморскага ўніверсітэта, займаўся медыцынскай практыкай. Вярнуўся з эміграцыі на Далёкі Усход. Уключыўся ў рэвалюцыйную дзейнасць.
Вярнуўся ў родную Беларусь.
У 20-30-я займаў шэраг савецкіх і прафсаюзных пасадаў. Працаваў у Інстытуце літаратуры і мастацтва АН, пераехаў у Маскву, працаваў дырэктарам Інстытута гігіены і санітарыі, ва Усесаюзным радыёкамітэце.
Быў шчырым ленiнцам і даволi вядомым у партыйнай іерархіі чыноўнiкам, служыў, як гаворыцца, верай і праўдай савецкай уладзе. Свае ўражанні ад жыцця ў Амерыцы выклаў у аповесці «Вандраванне Васіля», выдадзенай асобнай кнігай у Мінску.
Выступаў ў друку з заклікам барацьбы з нацдэмамі, ганьбаваў Купалу, Кастуся Каліноўскага, кіраўніка паўстання 1863: “Накшталт шляхецкага рэвалюцыянера Кастуся Каліноўскага, які нібы змагаўся за сацыяльнае і нацыянальнае вызваленне Беларусі… Перад намі сёння стаіць пытанне развянчаць такіх «нацыянальных герояў»…
1938, для Сянкевiча стаў фатальным: НКУС абвiнавацiлi яго ў контррэвалюцыйнай дзейнасцi i арыштавалi ў Маскве.
Забілі (расстралялі) яго пасля допытаў і катавань у Мінску 29 чэрвеня 1938 (64 гады).
Пасмяротна рэабiлiтаваны ў 1966… Ён, як і мільёны ахвяр сталінскага рэжыму, аказаўся ні ў чым не вінаватым.
Следующая публикация
Нет комментариев