Предыдущая публикация
Беларусы.
30 студзеня 1921, у весцы Карма (цяпер Добрушскага раёна Гомельскай вобласці) ў сялянскай сям’і нарадзіўся Іван Пятровіч Шамякін — беларускі пісьменнік, публіцыст, драматург, літаратурны крытык, сцэнарыст, рэдактар, палітык.
Народны пісьменнік БССР. Старшыня Вярхоўнага Савета БССР.
У вайну ўдзельнічаў у баях пад Мурманскам, у вызваленні Польшчы, у баях на Одэры.
Вучыўся у Гомельскім педінстытуце.
Аўтар больш 100 кніг, у тым ліку цыкла з пяці аповесцей аб’яднаных ў пенталогію «Трывожнае шчасце» — «Непаўторная вясна», «Начныя зарніцы», «Агонь і снег», «Пошукі і сустрэчы», «Мост», раманаў: «Глыбокая плынь», «У добры час», «Сэрца на далоні», «Атланты і карыятыды», «Вазьму твой боль» і інш.
Быў чалавекам свайго часу, выступіў з асуджэннем «здрадніцкіх паводзін» Пастарнака, адобрыўшы рашэнне аб пазбаўленні яго «звання савецкага пісьменніка». У 1991 прызнаўся: «Я не ведаў Пастарнака асабіста… “Доктора Живаго” я, канешне, не чытаў… ішоў за ўсімі, я верыў партыі…».
У другой палове 1990-х і пачатку 2000 пісьменнік станоўчых герояў больш не бачыць…, знаходзіць іх у мінулым: у ваенных гадах або сярод сваіх блізкіх…
Памер 14 кастрычніка 2004 (83 гады). Пахаваны на Ўсходніх могілках Мінска.
Герой Сацыялістычнай працы, узнагароджаны ордэнам Леніна, ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Айчыннай вайны, медалём Скарыны і інш.
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Коласа за раман «Сэрца на далоні» і кнігу «Трывожнае шчасце».
У Добрушы пісьменніку усталяваны помнік.
Следующая публикация
Нет комментариев