Предыдущая публикация
Беларусы.
Пазнякоў Міхась Паўлавіч – беларускі пісьменнік, паэт, празаік, перакладчык, крытык, мовазнаўца, публіцыст.
Нарадзіўся 24 студзеня 1951, у весцы Заброддзе (цяпер Быхаўскага раёна Магілёўскай вобласці).
Скончыў філалагічны факультэт БДУ.
Працаваў настаўнікам у школах, у Інстытуце мовазнаўства НАН Беларусі, дырэктарам Літаратурнага музея Багдановіча, у выдавецтве “Юнацтва”, часопісах “Вожык”, “Нёман”, старшыней Мінскага гарадскога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі.
Аўтар больш 50 кніг паэзіі і прозы. Перакладаў.
Яго творы для дзяцей ўключаны ў школьную праграму пачатковых класаў. Дарослая паэзія рэкамендавана да вывучэння ў 11 класе. Многія вершы пакладзены на музыку.
Лаўрэат Літаратурнай прэміі Броўкі, Літаратурнай прэміі Маўра, Літаратурнай прэміі В. Віткі, трох Рэспубліканскіх літаратурных прэмій “Лепшая кніга года” і інш.
На творчым рахунку звыш 3 000 публікацый больш як у 300 выданнях і зборніках.
Жыве ў Мінску.
“Самыя добрыя вочы – матчыны.
Самыя дбайныя рукі – матчыны.
Самае чуйнае сэрца – матчына.
Самая шчырая песня – матчына.
Самая светлая радасць – матчына.
Самая ціхая крыўда – матчына.
Самая цяжкая стома – матчына.
Самая вострая скруха – матчына.
Самыя горкія слёзы – матчыны.
Самы пакутлівы час – без яе”…
Следующая публикация
Нет комментариев