Предыдущая публикация
-Ոչ բարով պետական այր էի: Պատերազմը հորով-մորով արել, հիմա էլ խաղաղության քարտեզն էինք գծում: Ինչ միջոցառում էր, չեմ հիշում, էս պառավը թիկնապահներիս հախից գալով ինձ մոտեցավ: Ասաց.
-Բալա ջան, զինվոր թոռս հիվանդ է, կմեռնի, կծանրանա խղճիդ վրա:
Բոլորին իրար խառնեցի: Զեկուցեցին, որ վերցրել են բուժման և մեկ ամսից մորե մեկ կլինի: Մի քանի ամսից հայ մամիկը նորից մոտս եկավ, ասաց.
-Բալա ջան, թոռանս վիճակը ծանր է, կմեռնի կծանրանա խղճիդ վրա:
Նորից հրահանգներ տվեցի, զայրացա ենթականերիս վրա. զեկուցեցին, որ ամեն ինչ լավ է, զինվորը արդեն ողջ-առողջ է: Երկու ամսից մի երկտող ստացա.
-Բալա ջան, շնորհակալ եմ, թոռս մեռավ:
Դուք իմ փոխարեն ի՞նչ կանեիք: Մի քանի հոգու հերն անիծեցի, ինքս իմ հերն անիծեցի, հետո գնացի-գտա էս պառավի տունը: Հետս մի ժեռ քար էի տարել: Ասացի.
- Մայրիկ, վերցրու, գլխիս խփիր, ես քո թոռանը սպանեցի:
Պառավը տխուր նայեց աչքերիս մեջ, ասաց.
-Բալա ջան, զգույշ եղիր, քեզ հետ մի բան կպատահի, կծանրանա էս երկրի խղճին ...
Վազգեն Սարգսյան❤️🇦🇲
@ArcaxandArmenia
Следующая публикация
Комментарии 6