Դու ետ մի դարձիր

Դու ետ մի’ դարձիր` քեզ էլ չեն սպասում,
Այստեղ վաղուց մոռացել են քեզ,
Քո անունն անգամ ոչ ոք չի հիշում,
Ոչինչ չի կապում այլևս ձեզ։
Քեզ էլ չեն սպասում այն նուրբ աչերը,
Որ անկեղծ սիրով սիրում էին քեզ,
Սառել է վաղուց այրվող խենթ սերը,
Սրբերը վաղուց մոռացել են ձեզ։
Քո սիրտն այստեղ չունի ապաստան,
Հատվել է վաղուց ձեզ կապող թելը,
Քո սիրտը դատված է այստեղ մենության,
Լռել են վաղուց սիրո երգերը։
Դու լուռ հեռացար, իսկ նա սպասում էր,
Աղոթք էր ասում քո բախտի համար,
Քո ճամփին կանգնած անվերջ կանչում էր,
Իսկ դու չէիր լսում՝ այլևս չկայիր։
Նա աղոթում էր, որ կյանքիդ ուղին,
Որ կարողացավ ձեզ սիրուց զրկել,
Դարձնի փարոս սերը քո սրտին,
Քեզ տանի այնտեղ, ուր նա է մնացել։
Դու ետ մի՛ դարձիր, ի՞նչ ես ասելու,
Ի՞նչ խոսքերով ես ներում հայցելու,
Երբ ամեն մի օրն առանց քեզ ապրած,
Սպանել է նրա սուրբ հոգուց հատված։
Սպասումն այրեց սուրբ հոգու տաճարը,
Ուշացար՝ չասված դու հարյուր բառով,
Փոխվեց ձեր ստեղծած սիրո աշխարհը,
Ուշացար՝ չապրած դու հազար պահով։
Աղվան Հարությունյան