Предыдущая публикация
Քո գրկում ես մոլորվում եմ այնպես,
ինչպես ճանապարհորդը օտար երկրում, որ իր ձեռքն է վերցնում քարտեզը՝ ճշգրիտ ուղղորդելով իր ոտնահետքերը։ Հենց քո գրկում է կանգ առնում անգութ ժամանակը, որ, չխնայելով ոչինչ, կյանքիցս տանում է լավագույն օրերը ու ինձ թողնում չապրածս օրերի փոշին։ Սառը սենյակի պատից կախված հնամյա ժամի սլաքները, որ տարիներ ի վեր կանգ են առել ու էլ չեն սլանում, լոկ նրանք են ինձ հիշեցնում, որ ժամանակը կարող է կանգ առնել ու թույլ տալ, որ վայելեմ քո մարմնի բույրը։ Քո հետ ես դառնում եմ երազկոտ ու փոքրիկ մանկան պես սկսում եմ հավատալ հրաշքների, որ մի օր ինձ ու քեզ ոչինչ չի խանգարի միասին կառուցելու մեր սիրո աշխարհը։ Իրարից զատ ապրում ենք՝ փորձելով լինել երջանիկ, ու սփոփում է մեզ այն միտքը, որ թեկուզ հեռվից, բայց ունենք մեկ մեկու։
Քո ձեռքերի ջերմության տակ է, որ քարացած սիրտս սկսում է զարկել ուժգին՝ հասկացնելով, որ դեռ կյանք կա, որ կարող եմ դեռ իմ սիրո համար պայքարել։
Այսօր էլ ինձ համար կաս միայն դու, անգամ այն թթվածնում, որ շատ ժամանակ ինձ շնչահեղձ է անում։ Ամենուր ես դու՝ հայացքումս, կարոտներումս, քո ներկա լինելը զգում եմ մարմնովս, ու ինչքան էլ այս կյանքը իր օրենքներով փորձի ինձ ապրեցնել, միևնույն է, ես դուրս կգամ այդ կանոններից ու կսկսեմ սիրել քեզ անկանոն ։
Следующая публикация
Нет комментариев