Предыдущая публикация
Նորից հեռու ես
Նորից հեռու ես, նորից հեռավոր,
Կրկին դարձել եմ քեզ անկարևոր,
Միգամած հովտում պաղ ու մենավոր,
Երգում է կամաց մի սիրտ վիրավոր:
Հայացքդ դարձյալ դարձել անհողդողդ,
Իմ արցունքներին լուռ ու անհաղորդ,
Երեսս դաղվում է ցավի ապտակից,
Անտարբերության պատին դիպչելիս:
Սառցաբեկորի պես սահում ես հեռու՜
Անհուն կապույտին միաձուլվելու,
Երազանքի պես անհաս ու թեթև,
Սլանում ազատ ճախրանքով անթև:
Անեզր ծովի թավշե ափերում
Ազատությունն է անսահման ձգում,
Անսանձ քո հոգին մի տարերք ունի՝
Խառնվել ծովի կապույտ ջրերին:
Следующая публикация
Нет комментариев