Ի՜նչ էլ նվիրեմ քո սիրո դիմաց
Ոչինչ համարժեք ես չեմ գտնելու,
Կփորձեմ սիրտդ մտնել ես կամաց,
Ինձ այնտեղ հարմար սենյակ փնտրելու։
Թեկուզ արևն էլ ես քեզ նվիրեմ,
Քո սերն ավելի ջերմ է ու այրող,
Կաշխատեմ քո պես ես էլ քեզ սիրեմ,
Որ էլ չտեսնեմ աչքերդ արտասվող։
Լուսինն էլ անգամ թերի է կարծես
Քո սիրո անհուն լույսերի դիմաց,
Սիրտս քեզ ընծա կանեմ պարզապես՝
Գարնան ծաղկունքը ձեռքումս պահած։
Աստղերի փայլն է դառնում աննշան,
Երբ դու ես սիրո խոսքեր շշնջում,
Ինչպես գունագեղ տերևներն աշնան
Անձրևից բուրող թարմ բույրն են շնչում։
Գարնան զմրուխտն էլ ծաղկունքով լեցուն
Թե մեկիկ-մեկիկ փռեմ ոտքիդ տակ,
Մե՛կ է, քո շուրթից հնչած խոսքն անհուն
Դաջվում է, դառնում քաղցր հիշատակ։
Աշխարհի գանձերն էլ թե դուրս բերեմ
Թանգարաններում վաղուց պահ տված,
Մե՛կ է, քո սերը թա՛նկ կհամարեմ,
Քանզի ի վերուստ տվե՛լ է Աստված։
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев