Предыдущая публикация
Վերջին անգամ…
Ասում ես վերջին
Ու հիմքից քանդվում
Ու դող է անցնում
Մարմնիդ միջով։
Վերջին բառերից ու հանդիպումից՝
Իրար նայելուց այդ վերջին անգամ,
Ինչքան անհույս է ու հույսով լիքը,
Որ սա վերջը չէր, այլ սկիզբը միայն…
Ասում ես վերջին
Ու լավ գիտակցում,
Կիսատ է մնում նորից ամեն բան։
Քեզ այս խաղերը հանում են հունից՝
Բայց մարդն ունակ է լքելու միայն։
Աստված ես կանչում'
Որ էլ չկորցնես վերջինը լինի ու վերջին անգամ ,
Սակայն անգիր ես արել քո ներսում
«Մարդիկ ընդունակ գնալու միայն»։
Եվ այս քաոսը գալ ու գնալու
Դեռ լինելու է շարունակական
Սա ոչ վերջինն էր,ոչ առաջինը
Դու ցավ ես զգում ո՛չ վերջին անգամ։
Следующая публикация
Нет комментариев