Предыдущая публикация
ისე უხდები დარდს,
რომ მოვარდები თქეშად,
ეგრევე ვკარგავ თავს ...
შემოდგომა ხარ ფერადი,
ოქროსფერ ფოთოლცვენადი,
დარდს რომ აყოლებ ქარს,
მე ისევ ვკარგავ თავს...
ზამთარში თბილი ფიფქი ხარ,
რომელიც ათბობს სულს,
დარდს ადნობ,უმალ გააქრობ,
სულ გულში მყავდე მსურს...
გაზაფხული ხარ,მუდმივი,
სიცოცხლის მახარობელი,
სურნელით ათრობ დარდს,
ვნატრობ შენს ნახვას,მოველი...
«მოცვეთილი გურული»
და ისევ წვიმა ცრის...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев