Предыдущая публикация
Ամուսինն ու կինը, որ բաժանման շեմին էին, ամեն երեկո վիճում էին, թե ում մոտ է մնալու իրենց իննամյա որդին։ Հայրը երեխային մի կողմ էր քաշում...
Մայրը երեխային մյուս կողմ էր քաշում... Երկուսն էլ ասում էին․«Եթե տղաս ինձ մոտ մնա, ավելի լավ կմեծանա, ավելի լավ պայմաններում կսովորի, և ամենակարևորը` ավելի երջանիկ կյանքով կապրի»։
Մինչ ծնողներն այս քննարկումներն էին անում, փոքրիկ Մովսեսը լացակումած վազեց դեպի աղավնաբուն իր սիրելի թռչունների մոտ
Ծնողներն անընդհատ փորձում էին մտնել երեխայի ուղեղը․
«Դատարանում ընտրիր ինձ հետ մնալ, տղաս։ Եթե դու ինձ ընտրես, մենք քեզ հետ այնքան երջանիկ կյանք կանցկացնենք, դու երջանկությունից կթռչես»։
Ծնողների նույն վարքագծից Մովսեսը հոգնել էր։ Նրա ուզածը բոլորովին այլ էր...
Դատալսումից երկու շաբաթ առաջ Մովսեսը՝ ձեռքին երկու աղավնաձագ, մոտեցավ ծնողներին, ովքեր նորից կռվում էին:
-Մի վիճեք, խնդրում եմ, լսեք ինձ: Սրանք իմ երկու սիրելի թռչուններն են։ Ես նրանց վստահում եմ ձեզ, նրանց երկու շաբաթ լավ կերակրեք ու խնամեք: Որ մեկիդ թռչունն առաջինը թռչի, ես կնախընտրեմ նրան։
Թեև ծնողները զարմացած էին այս իրավիճակից, բայց ընդունեցին այն։ Նրանք թռչնի ձագերի համար գնեցին ամենալավ սնունդը: Թռչունները քայլեր էին անում, բայց չէին թռչում... Երկու շաբաթ անցավ այսպես...
Դատալսման առավոտյան և՛ մայրը, և՛ հայրը անհանգստանում էին, որովհետև նրանցից ոչ մեկի թռչունը չէր կարողանում թռչել։ Երեխան տխուր եկավ ծնողների մոտ և հարցրեց, թե արդյոք թռչունները թռչում են: Երկուսն էլ ասացին․«Ոչ։ Նրանց տվեցինք ամենալավ կերը, խնամեցինք, բայց անօգուտ, չկարողացանք հասնել հաջողության»։
Մովսեսը ծնողների ձեռքից վերցրեց թռչուններին և լաց լինելով ասաց.
- Երկուսն էլ մեկ թևի խնդիր ունեն, թևերը կոտրված են , դրա համար էլ չեն կարողանում թռչել... Իսկ դուք ինձ ասում եք, որ երջանիկ կթռչես առանց մոր կամ հոր... Ես ձեր թռչնակն եմ, իսկ դուք իմ թեւերն եք։ Ասացեք, ինչպե՞ս թռչեմ կոտրված թևով։
Հգ․ Հարգելի ծնողներ, ամուսնալուծվելիս դուք բաժանվում եք միմյանցից, բայց ոչ երեխաներից։ Միշտ եղեք նրանց կողքին, որ ֆիզիկապես ու հոգեպես չմնան առանց թևեր։
Следующая публикация
Комментарии 1