Предыдущая публикация
Աստված անաչառ է
Մենք շարունակում ենք ուղերձների շարքը, որը կրում է «Քո անհուսության բժշկությունը» անվանումը։ Նախորդ ուղերձի մեջ մենք քննարկեցինք անհուսության բժշկության կարևորագույն պայմաններից մեկը՝ Տեր Աստծու մասին ճշմարիտ ու աստվածաշնչյան պատկերացում ունենալը։ Այո՛, Աստված անտարբեր չէ մարդու խնդիրների հանդեպ։ Ընդհակառակը՝ Աստված փնտրում է սրտով փշրված մարդկանց, որպեսզի նրանց ամրացնի ու վերականգնի։
Սիրելի՛ բարեկամ , այս ուղերձի մեջ ուզում եմ անդրադառնալ Տեր Աստծու ևս մեկ կարևոր որակի, որը հավատքով ընդունելը կօգնի քեզ Նրան ավելի լավ ճանաչելու և տիեզերքի Արարչի մասին ճիշտ պատկերացում կազմելու հարցում։ Դա բավականին կարևոր է հույսի Աստծու կողմից օգնություն ընդունելու և քո անհուսության մեջ Նրա շնորհիվ հույսով լցվելու համար։
«Պետրոսը բացեց բերանն ու ասաց. «Իրապես հասկանում եմ, որ Աստված աչառու չէ, այլ բոլոր ազգերի մեջ ով երկյուղում է Նրանից ու արդարություն գործում, ընդունելի է Նրան» (Գործք Առաքելոց 10.34-35):
Երբ մարդն անցնում է ցավի ու տառապանքի միջոցով և երբ այդ ընթացքը ձգձգվում է, ու այցելում են անհուսության մտքերը, շատերի սրտում կարող են այսպիսի հարցեր առաջանալ․ «Ինչո՞ւ հե՛նց ես․․․ Ինչո՞ւ ինձ հետ պետք է նման բան պատահեր․․․ Ինչո՞ւ են մյուսները այդքա՜ն երջանիկ, իսկ ես խեղդվում եմ իմ անհուսության մեջ․․․ Գուցե Աստված նրանց ավելի՞ է սիրում, քանի ինձ․․․»։
Պետրոս առաքյալի՝ վերը բերված խոսքերի մեջ մեզ է բացվում աստվածաշնչյան մի կարևորագույն ճշմարտություն՝ Աստված անաչառ է։ Նա բոլորին է սիրում։ Սակայն մեզ շրջապատող իրականությունը անհերքելի կերպով փաստում է այն, որ Աստված բոլորին չէ, որ հավասարապես է օրհնում, կամ բոլորի հետ չէ, որ նույն մտերմությունն ունի։
«…որովհետև ձեր Տեր Աստվածը աստվածների Աստվածն է և տերերի Տերը. այն մեծ, հզոր և ահեղ Աստվածն է, որ աչառություն չի անում և կաշառք չի առնում, որ պաշտպանում է որբի ու որբևայրու իրավունքը, որ սիրում է պանդուխտին և նրան տալիս է հաց ու հագուստ» (Բ Օրինաց 10․17-18):
Աստծու համար թանկ ու սիրելի՛ զավակ , որպես քրիստոնյա՝ ես հավատում եմ քրիստոնյաների Սուրբ Գրքի՝ Աստվածաշնչի անսխալականությանը։ Աստվածաշունչն է, որ լույս է սփռում Աստծու անաչառության անհերքելի իրողության վրա։
«Շնորհով եք փրկվել հավատի միջոցով, և սա ձեզանից չէ, այլ Աստծու պարգևն է» (Եփեսացիս 2․8):
Աստված կամենում է բոլորին փրկել։ Աստված ցավ է ապրում մարդու տառապանքից։ Նա Իր զարմանահրաշ շնորհն է պատրաստել՝ որպես պարգև յուրաքանչյուր մարդու համար, որ Նրա օգնության կարիքն ունի իր կյանքում։ Աստծու օգնությանը անհնարին է արժանանալ։ Նրա շնորհն ու ողորմությունը հասանելի են բոլորի համար։ Սակայն Պողոս առաքյալը մի կարևորագույն պայմանի մասին է խոսում։
Տեր Աստծուց Նրա շնորհի պարգևն ընդունելու համար մենք պետք է մեր հավատքի ձեռքերը պարզենք Նրա ուղղությամբ։ «Շնորհով եք փրկվել հավատի միջոցով․․․»։ Աստված անաչառ է։ Հավատալ Նրան նշանակում է հավատալ Նրա խոսքերին, այլ ոչ թե Նրա գոյությանը։ Հավատալ Նրան նշանակում է հավատալ Աստվածաշնչի անսխալականությանն ու սուրբգրային ճշմարտությունների ու սկզբունքների անհերքելիությանը։ Հավատալ Աստծուն նշանակում է որոշում կայացնել մերժելու մեր սեփական սխալ ընկալումները և ընդունելու իրողություններն այնպես, ինչպես մեր հավատքի Աղբյուր Աստվածաշունչն է դրանք ներկայացնում։
Աստված անաչառ է։ Քո տառապանքն ու ցավը, քո ընկալումներն ու զգացողությունները բավարար չեն, որ դու հետևություն անես, թե Աստված մյուսներին ավելի է սիրում, քան քեզ։ Այս աշխարհը լի է մեղքով, անարդարություններով ու տառապանքով։ Եվ, ցավոք, մենք երբեմն մեր մաշկի վրա ենք զգում այս չար աշխարհի ազդեցությունները։ Սակայն Աստված այս ամենի մեջ փնտրում է սրտով կոտրված մարդկանց, որոնք իրենց հավատքի հայացքն ու ձեռքերը կուղղեն դեպի Իրեն, որպեսզի ընդունեն Նրա շնորհի անպատմելի ու գերբնական օգնությունը։ Աստված անաչառ է և Նա սիրում է քեզ․․․
Հիշի՛ր, որ դու Աստծո հրաշքն ես, և Աստված սիրում է քեզ։
Շնորհակալ եմ, որ դու կա՛ս։
Արման Մանուկյան
#ՔոՀրաշքնԱմենՕր
#ԱրմանՄանուկյան
Следующая публикация
Нет комментариев