03.2013. ზ.ნ.
ზღაპარია ცხოვრება, ვტკბები მისი ყურებით,
ვანჯღრევ, მანჯღრევს იმედი, ჩემში მისი კერპია,
ავიარე ზეცამდე ტრფობის საფეხურები,
ჩემში ყველა უჟმური გრძნობა რომ დამერბია!
გაავებით მიყეფენ ირგვლივ გონჯი ძაღლები,
ილუზია ქალწულებს ხატავს თეთრკერტებიანს,
ჩემს ადრინდელ სიმღერებს ახლა ვესაძაგლები
და ახალი ჰანგები უკვე მეღმერთებიან!
შუბლში გაუგებარი მესობიან ბგერები,
ფეხებამდე თავიდან მწუწავს უცხო სუნამო,
ცოფიანი ძაღლივით ყელში დავეძგერები
სიკვდილს, ცივი თვალები ცრემლით რომ დავუნამო!
ახლა წავალ ტაძარში; გოლგოთამდე შორია.
(ფანტაზიავ, ტალახში ფორთხავდი და კიოდი)
ნაჭუჭივით ემსხვრევა ნორჩი სახე დორიანს,
ახლა თვალწინ მენგრევა მთელი ისკარიოტი!
ახლა ლექსი ჯარივით ქალაქებში შევა და
ყველა ოთახს დაიპყრობს, ვით ცას ჩიტთა გუნდები,
არ გვასვენებს ცოდვები ადამი და ევადან,
სააქაოს ყოფნისას ბაღში ვეღარ ვრუნდებით!
მე ნაჯიჯგნი მუხლები მეწვის, გულიც ტიროდა,
კეტით გამოვენთები ქარში სხვა ქარაშოტებს,
დამშეული კალამი მინდა, ვანადირო და
არასოდეს ვისმინო ყორნის "აღარასოდეს!"
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 8
კერპი და ილუზია 16.03.2013. ზ.ნ.
ზღაპარია ცხოვრება, ვტკბები მისი ყურებით,
ვანჯღრევ, მანჯღრევს იმედი, ჩემში მისი კერპია,
ავიარე ზეცამდე ტრფობის საფეხურები,
ჩემში ყველა უჟმური გრძნობა რომ დამერბია!
გაავებით მიყეფენ ირგვლივ გონჯი ძაღლები,
ილუზია ქალწულებს ხატავს თეთრკერტებიანს,
ჩემს ადრინდელ სიმღერებს ახლა ვესაძაგლები
და ახალი ჰანგები უკვე მეღმერთებიან!
შუბლში გაუგებარი მესობიან ბგერები,
<p...Ещёკერპი და ილუზია 16.03.2013. ზ.ნ.
ზღაპარია ცხოვრება, ვტკბები მისი ყურებით,
ვანჯღრევ, მანჯღრევს იმედი, ჩემში მისი კერპია,
ავიარე ზეცამდე ტრფობის საფეხურები,
ჩემში ყველა უჟმური გრძნობა რომ დამერბია!
გაავებით მიყეფენ ირგვლივ გონჯი ძაღლები,
ილუზია ქალწულებს ხატავს თეთრკერტებიანს,
ჩემს ადრინდელ სიმღერებს ახლა ვესაძაგლები
და ახალი ჰანგები უკვე მეღმერთებიან!
შუბლში გაუგებარი მესობიან ბგერები,
ფეხებამდე თავიდან მწუწავს უცხო სუნამო,
ცოფიანი ძაღლივით ყელში დავეძგერები
სიკვდილს, ცივი თვალები ცრემლით რომ დავუნამო!
ახლა წავალ ტაძარში; გოლგოთამდე შორია.
(ფანტაზიავ, ტალახში ფორთხავდი და კიოდი)
ნაჭუჭივით ემსხვრევა ნორჩი სახე დორიანს,
ახლა თვალწინ მენგრევა მთელი ისკარიოტი!
ახლა ლექსი ჯარივით ქალაქებში შევა და
ყველა ოთახს დაიპყრობს, ვით ცას ჩიტთა გუნდები,
არ გვასვენებს ცოდვები ადამი და ევადან,
სააქაოს ყოფნისას ბაღში ვეღარ ვრუნდებით!
მე ნაჯიჯგნი მუხლები მეწვის, გულიც ტიროდა,
კეტით გამოვენთები ქარში სხვა ქარაშოტებს,
დამშეული კალამი მინდა, ვანადირო და
არასოდეს ვისმინო ყორნის "აღარასოდეს!"
დამშეული კალამი მინდა, ვანადირო და
არასოდეს ვისმინო ყორნის "აღარასოდეს!"
fantastiuriaaa.. martlac rom zgaparia cxovreba..martlac...aba raaaa
da martlac rom unda ecados yvela aiaros zecamde sapexurebi..
momwons zalian