Предыдущая публикация
Oturmuşum kıyısına akşamın.
Kimselerin bilmediği bu hüznü herkesin bildiği kelimelerle anlatmaya çalışıyorum.
Sözler tanıdık olsada kimseler bilmiyor akşam nasıl iniyor bir nefes yalnızlığına
Kapıyı anahtarla açmanın nasıl bir yalnızlık olduğunu kimse bilmiyor
Duvarda kendi gölgenle çarpışmak nasıl bir yaralanma
Nasıl bir kimsesizlik sesini kendi dudaklarında öpmek
Masaya bir tabak,bir bardak koymak nasıl bir yoksulluk kimse bilmiyor
Üstüne giyindiğin elbisenin nasıl yakıştığını kim söyler ki.
Saçının rengini
Yüzüne düşen yada gizlediğin çizgileri farkeden biri yoksa eğer.
Dalıp gitme öyle.
Susma öyle dağ gölgesi bakışlar içinde
Sakladığın o iç çekişlerde kesiliyor nefesin
İçin ezi
Следующая публикация
Нет комментариев