Предыдущая публикация
მოტაცებული 1
ჩემს ძმაკაცს, ლევანს გაგიჟებით შეუყვარდა სოფელში სტუმრად ჩამოსული ნინიკო.
დაინახა და იმ წამიდან გამოშტერდა. მორიდებული და გაუბედავი არასდროს ყოფილა , მაგრამ სიყვარულმა დააბეჩავა ამხელა ორ მეტრიანი კაცი. საღამოს სოფლის კლუბთან გასული დაინახავდა ნინიკოს და დადუმდებოდა სულ მხიარული და ენამოსწრებული ბიჭი.
ნინიკო ვერც კი ამჩნევდა. თამამი გოგო იყო, ლამაზი და თავნება.
იმ დროს საზაფხულო რომანები მოდაში იყო და ყოველ ზაფხულს იცვლებოდა წყვილები. შარშან რომ ბექას ნუნუკა უყვარდა , წელს პირიქით იყო. მომდევნო წელს კი ერთმანეთიც აღარ ახსოვდათ და იმის იქით წელს ყველაფერი ისევ თავიდან იწყებოდა. არ გეგონოთ რამე სერიოზული ხდებოდა, ბევრი _ბევრი კოლაზე დაეპატიჟათ შეყვარებული, ანდაც მიყრუებულ ორღობეში გაესეირნათ მხოლოდ საკოცნაოდ. მეტის არც გამბედაობა ჰქონდათ და არც მონდომება, მგონი.
მეც ასე მეგონა, გადაუვლიდა ლევანს ნინიკოს სიყვარული, მაგრამ მწარედ მოვტყუვდი. წლები გადიოდა და მას ისევ და ისევ ნინიკო ჰყავდა გულში.
ერთ დღესაც , ვიქეიფეთ სრულიად ამოუცნობი მიზეზით თუ უმიზეზოდ და გვარიანადაც დავთვერით. გავახელეთ ლეო, შევუკიჟინეთ, შევაშინეთ გაგითხოვდებაო, სხვა მოიტაცებსო, მშიშარაო, კაცი არა ხარო და ავაგდეთ როგორც იყო და არ იყო.
ავთოს მოვაპარინეთ მამის "რიჟა" ოპელი თევზს რომ ჰყიდდა ხოლმე სოფელ_ სოფელ სწორედ ის და ნინიკოს ჩავუსაფრდით სახლის გზაზე.
დიდი ლოდინი არ დაგვჭირვებია, სულ მცირედ გავიჟღინთეთ თევზის სუნად და ისიც გამოჩნდა.
მოდიოდა და ქვეყანა მოჰქონდა იმ ოხერს. შავგვრემანს და ნარნარას. სადღაც გულში კიდევაც ვინანე ლეოს მისი მოტაცება რომ დავაძალეთ. მარა რაღა დროს?!
ლეოს გავხედე და ვხედავ, ეს ისევ გამოშტერდა! ამოვიოხრე! ისევ მე თუ ვივაჟკაცებდი!
ვისკუპე მანქანიდან და ნინიკოს წინ გადავუდექი.
_ საღამო მშვიდობის ქალბატონო!_ გავეჯგიმე საშიშად. ვერც კი იეჭვა ჩვენი მიზანი.
_ საღამო მშვიდობის ბიჭებო!_ მომესალმა თამამად.
_ სახლში მიდიხარ?დაჯექი მიგიყვან!_ სამი სახლის იქით მდებარე სახლს გახედა და გაკვირვებით შემომხედა.
_დაჯექი საქმე გვაქვს!_ გავიმკაცრე ხმა.
_ კარგი ერთი!_ არ ესიამოვნა ჩემი ტონი თავნებას.
_ დაჯექიმეთქი!_ ავუწიე ხმას და მისკენ წავედი .
_ ბაჩოო, იქნებ არ გვინდოდეს!_ გაუბედავად გამომძახა ლევანმა მანქანიდან.
_ არ გადამრიო ახლა!_ გადავირიე მე.
ნინიკომ რაღაც იეჭვა და გაქცევა დააპირა, მაგრამ ხელი დავავლე, თავით შევისროლე მანქანაში და პირდაპირ ლევანის კალთაში გავადენინე ტყაპანი. სასწრაფოდ მივუჯექი გვერდით და მანქანაც დაიძრა.
რომ გვეგონა ნინიკო კივილით ცას ჩამოიღებდა, შვცდით.
ერთი შემომხედა ირონიულად, გაიცინა და გასწორდა.
ერთმანეთს გადავხედეთ გაოცებულებმა.
_ ვისია, ვისია ქალი ლამაზიიი!_ წაიღიღინა ავთომ სამ სოფელს რომ გავცდით მხოლოდ მას შემდეგ.
ლეოს შორებელ მამდასთან მიგვყავდა საპატარძლო.
_ ჩემია, ჩემია ქალი ლამაზი!_ გაეპასუხა ალბათ თანხმობად მიჩნეული ნინიკოს სიჩუმით გათამამებული ლევანი და აი აქ დაიწყო , რაც დაიწყო.
_ ვისიოოო?_ დააკვესა ნინიკომ შავი თვალები და რატომღაც მიზანში მე ამომიღო. შევცბი, მაგრამ არ დავიბენი.
_ ჩემიო!_ გავუმეორე ლეოს სიტყვები.
_ ვერ მივხვდი_ მომაჩერდა დაჟინებით ნინიკო _ შენი თუ შენი?
და საჩვენებელი თითი ჯერ ჩემკენ მოიშვირა და შემდეგ ლეოსკენ.
_ იმისი!_ სასწრაფოდ ავუხსენი მე.
_ თქვე დამპლებო თქვენააა,!_ იკივლა მოულოდნელად საპატარძლომ და რატომღაც მე მეტაკა. გაავებული ვეფხვივით დამაპოტნა ლოყები.
_მაგისი არა? მაგისი ხომ?_ გაჰკიოდა და იწიხლებოდა გააფთრებული.
ლევანმა მკლავები მოხვია და შეეცადა კვლავ ადგილზე დაესვა.
_ გამიშვი ხელი შე ცხოველო!_ ახლა მას უკივლა გაგიჟებულმა ქალმა და მკლავში ჩააფრინდა კბილებით. ლამის ლუკმა ხორცი ამოაკბიჩა.
_ მომკლა ამ არანორმალურმა!_ ხელი უშვა საცოლეს და კუთხეში მიიკუჭა საწყალი სიძე კაცი.
როგორც კი თავისუფლება იგრძნო კვლავ მე დამესხა თავს, ისევ დამკაწრა და დამპოტნა. მერე ავთოს ჩააფრინდა მოდურად მოზრდილ ქოჩორში და სულ ბღუჯა_ ბღუჯა გააგლიჯა.
აბღავლდა მამაცი მძღოლი. საჭეს ხელი უშვა და ნინიკოს მოცილებას შეეცადა. მანქანა გვერდულად წავიდა, ლევანი წინ გადაიწია და საჭეს ჩააფრინდა. უცებ საიდანღაც, ჩემდა ჭირად, ოთხკუთხედი რკინის სასწორი გამოათრია ამ ქალად შემთხვევით დაბადებულმა. ალბათ ის ჩვენი ცოდვით სავსე, გივი ძია თევზის საწონად რომ იყენებდა და დამცხო და დამცხო, მერე ისევ ლევანს გადასცხო , არც ავთოს დააკლო და სასწორის კუთხით სულ ერთმანეთის პარალელურად დაასვა კოპიჭები თავზე.
_ თქვე თევზის სუნად ამყრალებულებო! რაო, ვინ მიტაცებდა?_ აბრიალებდა თვალებს შეშლილი ქორივით.
მაისურს საყელოში ჩამავლო ხელი და სიგრძეზე ჩამომაფხრიწა.
_ არიქა ბიჭებო!_ იყვირა ავთომ, _ შეუკარით ხელები ამ ალქაჯს!
რის ვაი ვაგლახით, ჩემი მაისურის ნაგლეჯებით გავკოჭეთ და მივესვენეთ საწყლად. ნინიკო კი მაინც არ ჩუმდებოდა და პირაკრული ღმუოდა.
_ლეოოო, _სარკიდან თანაგრძნობით გამოხედა თმადაბრდღვნილმა ავთომ_ მაგარ შარში ხარ ძმა!
_ ამასთან ჩემი მტერი დარჩეს ამაღამ მარტო!_ ამოიქშინა საცოდავად ლევანმა.
ამის თქმა იყო და ისევ აწიხლავდა საპატარძლო.
ერთი სიტყვით, მაგარი დაზაფრულები მივედით ლეოს მამიდის სახლში.
დაგლეჯილ დალურჯებულები საწყლად გადმოვედით მანქანიდან.
_ სარძლო სადაა გენაცვალეთ?_ გამოგვეგება ელისო მამიდა ღიმილით, მაგრამ ჩვენი დანახვისას თვალები დაექაჩა.
_ ავარიაში მოყევით თქვენი ჭირიმე?_ იტკიცა ლოყაში ხელი.
სამივემ ამოვიოხრეთ.
_ შენი საცოლეა და გადმოიყვანე!_ შევუღრინე ავად ლეოს და სახლისკენ წავლასლასდი.
მან საწყლად შეხედა ავთოს .
_ ცოლი შენ გინდოდა და აჰა ცოლი!_ არადა ლეო რა შუაში იყო, ჩვენ ავიტეხეთ.
მიბრუნდა მორჩილად. მანქანაში შეძვრა და ფეხებით გამოათრია "საყვარელი" საცოლე. მერე ბეჭზე გადაიკიდა და სახლისკენ წამოვიდა.
_ რა გიქნიათ, თქვე ოხრებო? გოგო როგორ დაგიბამთ?_ შეიცხადა ელისომ და მის გასანთავისუფლებლად დაიძრა.
_ არ ქნა მამიდა ეგ, თუ გიყვარდე!_ ხელებში ეცა შეშინებული ლევანი .
ელისომ თვალები დაუბრიალა და ადგილზე მიალურსმნა.
_ ჩემს სახლში ქალს ასე უდიერად ვერავინ მოეპყრობა!_ დაიქუხა ელისომ.
ხელები შეუხსნა, მიეფერა, დაამშვიდა და ოთახიდან გაიყვანა. ცოტა ხანს ისაუბრეს, რაზე და რა, არავინ იცის. ბოლოს გამოვიდა ელისო და ლევანს წინ დაუდგა.
_ ეგ ხარ ბიჭო შენ და ეგ არის შენი კაცობა? გოგომ ისიც კი არ იცოდა, ვინ იტაცებდა? ხოდა, შენ არ ჰყვარებიხარ გოგოს!_ უთხრა და რატომღაც მე გადმომხედა თვალმოჭუტულმა.
_ აი შენ კი, თურმე მოსწონებიხარ!_ მითხრა ისევ თვალების ბრიალით.
_ახლა კი მივხვდი, რატომ თავიდანვე არ იყვირა!_ გამოთქვა უადგილო მოსაზრება ავთომ_ ალბათ ეგონა, შენ მოიტაცე!
ლევანი ერთი კი შებარბაცდა, მაგრამ არაფერი უთქვამს. ხელი დაავლო მანქანის გასაღებს და სახლიდან უსიტყვოდ გაიქცა. გამოვეკიდე , მაგრამ ვერ შევაჩერე.
ისევ სახლში შევბრუნდი და სკამზე უღონოდ დავჯექი.
_ ახლა რაღა ვქნათ?_ მკითხა ავთომ სიცილით და პერანგიდან საკუთარივე თმის ბუნდღები გაიბერტყა.
ვე რა
Следующая публикация
Комментарии 4