Предыдущая публикация
დამხატე ოღონდ , ნუ დამხატავ ასეთ სევდიანს,
შემილამაზე მარტოობა მხიარულ გრიმით,
შემომაძარცვე ეს ავბედი მელანქოლია,
თორემ უსაზღვრო ძალა უნდა ბუნებრივ ღიმილს.
დახატე ზეცა ოღონდ თეთრი მოსაწყენია,
სანთლების რკალში ჩაატიე მთელი სახატო,
ჩემს ოცნებაში სალოცავებს სანთლის ფერი აქვს,
დახატე სივრცე ,ოღონდ ლურჯი აღარ დახატო,
მე აღარ მინდა შემოდგომის ფოთოლთა ცვენა,
იქნებ მიმოზა დამიხატო სათუთი ფერის,
თეთრი ზამთარი მე აღარ მახსოვს ეს იყო ძველად,
შენ დამიხატე უნამქერო და იისფერი.
დახატე მიწა და მზის აკვნად აქციე თოვლი,
ყველა სურვილი დასაწყისში ასე მუნჯია,
ზღვაც დამიხატე ,ოღონდ მწვანე, ისე ვით მოლი,
მერე რა მოხდა , ცხოვრებაში თუ ის ლურჯია.
დახატე ქალი საქალეთი შეცვალე თუ გსურს,
უყოველგვარო დამცირებით , უმასკარადოდ,
ამ სამყაროში ბევრი რამე შეცვალე თუ გსურს,
ოღონდაც "ქ ა ლ ი" არ დახატო უმამაკაცოდ."
მერაბ პაქსაძე
#მლ
Следующая публикация
Нет комментариев