უკვე ლოდინი შემაცვდა სულზე,

ეს ლექსიც ალბათ არაფერია,
როდესაც დილას იმედით ვუმზერ,
ღამის გატეხვა რა სათქმელია.
შენ მოჰყვებოდი დანამულ სავალს,
ღიმილი გქონდა სიცოცხლის მჩენი
ყველა გამვლელი გაძლევდა სალამს,
და რა იცოდნენ რომ გერქვა ჩემი.
წლის ოთხივე დრო ავახმიანე,
სულ ვაპრილობდი გულში და ვიცი
მუდამ დაშლილი გზებით ვიარე,
ვით მორბენალი დედის წინ კვიცი.
დრომ მომახვია მანტია ძველი,
ვეყრდნობი იმედს და შიშით ვკვდები,
ღამის გატეხვა არ არის ძნელი,
თუ დილით კართან შენ დამიხვდები.