Предыдущая публикация
"Գարուն եկավ"
Ահա նորից գարուն եկավ,
Բայց հոգումս ձմեռ է մութ,
Ուղեղս ճնշված տրոփում է
Սրտիս անհամաչափ
Զարկերից բութ։
Չեմ ըմբռնում գարնան գալը,
Վարար գետերի գիժ Հորդանքը։
Թե ուրիշ բան,վախ կամ սարսափ,
Թշնամական մի նոր հորձանք,
Կարող է բերել այս գարունը,
Ծաղիկներին դեռ նոր կոկոն
Նորից կներկի արյան գույնը։
Աղաչում եմ գարուն բարի,
Հայոց աշխարհին բարով արի։
Դաշտ ու սարեր,փարթամ ծաղկեն,
Արտույտ,սոխակ թող դայլայլեն։
Բալենին ծաղկի հարսնաքողով,
Մեղուն իջնի վարդի այտին,
Ծաղիկն այդ այցից,քիչ-միչ դողա։
Ձնծաղիկը սարի փեշին,
Իր բուրմունքից,ինքն հիանա։
Աղբյուր-առվակ,թող քչփչան։
Գառնուկները ժիր տրտինգ տան,
Հորթուկը գտնի մորը կաթոտ,
Հովիվը հոտը քշի արոտ։
Խաղաղություն բեր մեզ գարուն,
Բավ է,որքան թափվեց արյուն։
Դաշտ ու արոտ ծաղկեն Ծաղկունք,
Խաղաղություն,գարնան բուրմունք։
Թող խլրտա արյունն հայոց,
Սիրող սրտերի,խոստմունքից գոց,
Աղջիկ-տղա նոր պատանի,
Շիկնեն համբույրից,ջերմ ու գաղտնի։
Թող վերջ տրվի պատերազմին։
Զինոր տղան ետ դառնա տուն,
Մայրը կարոտած,գրկի որդուն,
Հայրը թաքուն,արցունքը սրբի,
Մորն ու որդուն գիրկը առնի։
Այդ ժամանակ ես կշնչեմ ,
Գարնան բույրը,
ԵՒ արբեցած գիրկս կառնեմ,
Ողջ գարունը։
ԵՒ ամենքին մաս կհանեմ,կտոր-կտոր,
Խաղաղության իմ գարունից,
Գարունից նոր։
25.02.2023թ, Մ,Մանուկյան։
Следующая публикация
Нет комментариев