ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა გმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ… შენს ამაგს ვხედავ…. შენს ხოტბას ვბედავ…. ლამაზ თვალებში მე წარსულის სევდასაც ვხედავ მრავალ მაგალითს სიკეთისას მე ვსწავლობ შენგან…. გთხოვ მაპატიე თუ ხმამაღალ სიტყვას გავბედავ….. ბოდიშს მოგიხდი ასე საჯაროდ, როგორც გაქებდი…. არ მეწყინება, თუკი ამისთვის წამითაქებდი… ხელზე გემთხვევი და გამოვითხოვ კურთხევას შენგან… ყველაზე წრფელად შენ დამლოცავ უფალთან ერთად…. თუ გაწყენინე შენდობას ვითხოვ არ ვმალავ ამას,
...Ещё
ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა გმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ… შენს ამაგს ვხედავ…. შენს ხოტბას ვბედავ…. ლამაზ თვალებში მე წარსულის სევდასაც ვხედავ მრავალ მაგალითს სიკეთისას მე ვსწავლობ შენგან…. გთხოვ მაპატიე თუ ხმამაღალ სიტყვას გავბედავ….. ბოდიშს მოგიხდი ასე საჯაროდ, როგორც გაქებდი…. არ მეწყინება, თუკი ამისთვის წამითაქებდი… ხელზე გემთხვევი და გამოვითხოვ კურთხევას შენგან… ყველაზე წრფელად შენ დამლოცავ უფალთან ერთად…. თუ გაწყენინე შენდობას ვითხოვ არ ვმალავ ამას, ვიბედნიერებ ალბათ, თუ დაგიფასებ ამაგს. ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა გმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ!
დედას!! ამ ქვეყნად დედა ყველას ჰყავს ერთი, სათაყვანები, ვითარცა ღმერთი, დედა ცხოვრების საწინდარია, როცა მასთან ხარ, მუდამ დარია. ამ ქვეყნად გაჩნდეს ადამიანი და არ უყვარდეს დედა მშობელი, არ დააფასოს თვალნი მზიანი ?!მას უნდა აღუდგეს კაცნი ყოველნი?! როგორც ცხოვრება არ მწამს უღმერთოდ,წუთსაც ვერ გავძლებ, დედა უშენოდ! შენა ხარ ჩემი ცხოვრების აზრი,მე ხომ მაქვს შენი უზომო ხათრი! დედაა მხოლოდ მუდამ ერთგული,თუგინდ ტყუოდე, მაინც დაგიცავს. მას სიყვარულით სავსე აქვს გული და არასოდეს ის არ გაგწირავს!!
ანამ დედა ცოცხალია,მოეფერეთ დედებს. სიყვარულს ნუ დაამადლით,თბილი სიტყვა ხშირათ გაუბედეთ სანამ დედა ცოცხალია,მოეფერეთ დედებს. მანამდე გვაქვს ფრენის ნიჭი,ვეჯიბრებით არწივებს და გედებს, სანამ დედა ცოცხალია...მოეფერეთ დედებს. თუ ბავშვობა გენანებათ,ნაადრევად შიშობთ არ დაბერდეთ, სანამ დედა ცოცხალია,მოეფერეთ დედებს. დედის თვალთა კეთილ ზღვარში ,სარკესავით ხშირად ჩაიხედეთ სანამ დედა ცოცოხალია,მოეფერეთ დედებს. თორემ მერე გვიანია,სდიო ცაში მისი სულის მტრედებს, სანამ დ ე დ ა ცოცხალია მოეფერეთ დ ე დ ე ბ ს .
უპირველესად ქალი დედაა, ქალი დედა,ღვთისა მშობელი შემდეგ ის არის ედემის ვარდი თავაწეული დაუჭკნობელი, ქალი ბუნების სილამაზეა დარში, ავდარში დაუჩოქელი ის სიყვარულში გიჟი მარტია და ყველა ქაცის გულის მპყრობელი ზოგჯერ წვიმაა,ზოგჯერ ქარია სეტყვა,თოვლი და ქარიშხალია ის ღმერთმა შექმნა სილამაზისთვის და ალბათ დღემდე არ უნანია, ქალი ბუნების საწინდარია ვინ იცის რა სწყინს რა უხარია ერთი შეხედვით კაცს დაატყვევებს ის სიყვარულში ჯადოქარია, ქალი უმანკო ბავშვია თოთო, მას გაფრთხილება სჭირდება მხოლოდ ქალი ლამაზი შველია, ლაღი ნურვინ ეცდებით დაასვათ დაღი ქალი სათნო და ძლიერ ნაზია მას ალერსი და სითბო სწადია. იგი წმინდაა, ვითარც ტაძარი ქალს ეამბორეთ და ეთაყვანეთ რომ არ დაუჭკნოს გული დარდებმა ქალს ეამბორეთ დიდო მგოსნებო თქვენ გაგიმარჯოთ მანდილოსნებო….
უფალო შენ დალოცე ყველა, ხატის წინ დაჩოქილი დედა, ის ხომ შვილების სიცოცხლეს, ყოველდღე გევედრება.. უფალო დედის ფასი, ყველა შვილს ასწავლე, და შენსკენ მომავალი, გზა გაუკვალე.. --------------------------------------- შვილი ყველა დედას, ჯამრთელად გაუზარდე, დედავ, საქართველოს, ერი გაუმრავლე.. არცერთ დედის თვალს ცრემლი არ ადინო არცერთ დედის გულს, გული არ ატკინო.. -------------------------------------------- შვილს დედის იმედი არასდროს გაუქრო, არცერთ დედის სულს სული არ დაუფრთხო.. უფალო დედის ლოცვა, შვილს არ ააცდინო, შვილზე არცერთ დედას ცრემლი არ ადინო.. ---------------------------------------------- უფალო შვილს დედის სითბო, არ გადაავიწყო დედას შვილის ცუდი, არასდროს აუწყო. სანამ დედამიწაზე, სიცოცხლე იქნება, დედა-შვილობა არ მოიშლება
შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი… ნათლით,რომელიც შენ მიბოძე,სული ივსება. მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი, ვიდრე თან მახლავს პატიოსან კაცის ღირსება. მე სალოცავი შენზე წმინდა არ გამაჩნია. შენი თვალებით დავინახე სამყარო ვრცელი… ვიდრე ცოცხალ ვარ გზას მინათებ,მწამს-თუ დავეცი, შენ ერთადერთი მეახლები ერთგული მცველი! გშვენის ცალ უღელს,ვაჟკაცური მოუდრეკლობა. გაგვილამაზე დღენიადაგ ცხოვრების ფარდა… ვერაფრით შევძლებ შენს წინაშე ვალის გადახდას, რა გამაჩნია ამ უცოდველ ლექსების გარდა?! შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი… მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი!..
ვზივარ და ვფიქრობ რა გიჭირს,რა გილხინს, თუმცა ვერ გშველი დედი, გადათენთილან თოვლით იები, მეც მალე მოვალ დედი. მოვალ,მოგიტან,მინდვრის ყვავილებს, რომ თმებს ჩამაწნა დედი, შენით ვსუნთქავ და შენით ვივსები, არ დამეღალო,დედი!... ისევ გაწვიმდა,ისევ დაქროლა, ცოტაც გავუძლოთ დედი, მალე,სულ მალე გამოიდარებს, შენს თეთრ ფანჯრებთან დედი. მტვრიან ქუჩაში თუ წამაქციეს, წამომაყენე დედი, შუბლზე დამადე თბილი ხელები, ცხელი ხომ არ ვარ,დედი?... გამალამაზე,გამამზიანე, როგორც გჩვევია დედი, მზეს გამოართვ
...Ещё
ვზივარ და ვფიქრობ რა გიჭირს,რა გილხინს, თუმცა ვერ გშველი დედი, გადათენთილან თოვლით იები, მეც მალე მოვალ დედი. მოვალ,მოგიტან,მინდვრის ყვავილებს, რომ თმებს ჩამაწნა დედი, შენით ვსუნთქავ და შენით ვივსები, არ დამეღალო,დედი!... ისევ გაწვიმდა,ისევ დაქროლა, ცოტაც გავუძლოთ დედი, მალე,სულ მალე გამოიდარებს, შენს თეთრ ფანჯრებთან დედი. მტვრიან ქუჩაში თუ წამაქციეს, წამომაყენე დედი, შუბლზე დამადე თბილი ხელები, ცხელი ხომ არ ვარ,დედი?... გამალამაზე,გამამზიანე, როგორც გჩვევია დედი, მზეს გამოართვი თარგი კაბისთვის, გამაპატარძლე დედი. ჩემო სითბოვ და ჩემო სიცხადევ, სულ მიღიმილე დედი, მასწავლე როგორ ვიყო,ვიცხოვრო, რომ დაგემსგავსო დედი. გზები მიჩვენე მზისკენ მავალი, ლოცვაც მასწავლე დედი, მერე რა მოხდა დღეს თუ ქარია, ან თუ ყინვაა დედი, მინდვრის ყვავილებს თოვლშიც ვიპოვნი და დაგიკრიფავ დედი.
დედა, მე ხშირად ვეღარ გნახულობ, რომ არ მიმიხვდე, რარიგად მიჭირს. შენ, ვიცი ჩემთვის ლოცვა-მარხულობ, და თუკი მტკივა შენ უკეთ იცი. შენ რომ მჩუქნიდი, იმ ვარდს და სოსანს ახლაც სიზმრებში ვხედავ ლანდებად. დედი, ყოველდღე ვაპირებ მოსვლას, მაგრამ ყოველთვის მაგვიანდება. ვიცი, მპატიობ, ასეთი რომ ვარ, ასე რომ მიმხრეს უცხო ქარებმა, დედა, ერთხელაც ნამდვილად მოვალ და გეტყვი: „არსად არ მეჩქარება!“ შენ დამიამებ ყველა წყლულს, ტკივილს მეც გეტყვი ჩემი ბედ-იღბლის ამბავს. დეეე, უშენოდ ღამით სულ მცივა, მაგრამ არავინ მაფარებს საბანს
წლებმა საათებად ჩაიარა წლები საათივით მდევდა, დრომ რა უცაბედად გაიარა გრძნობის ყველა წამი დედა.. რამდენ ბოროტებად ჩამეკირა გულში კლდედქცეული სევდა მთელი დღეები და ღამეები მუდამ მეყვარები დედა! შენთან მოვედი და შემიფარე, აღარ დაგშორდები მეტად, ოქრო მუჭა–მუჭა დავარიგე შენთვის აღარ დამრჩა დედა.. ყველა მეგობარი დამეფანტა ქარიც აღარ ჩადგა ბედად
სადღა მოვიძიო ფიქრის მოზიარე ვისღა მივაკითხო დედა? კვიცი, ვინც კი დედას გადაუხტა
იქცა ფრთამოტეხილ გედად ან მარადისობა, რომ არსებობს რატომ არ მითხარი დედა! ფიქრთა ღრუბელია მარტოობა ფიქრმა დამიბნელა მზე და რატომ არ მასწავლე სიძულვილი
მე შენ მიყვარხარო ჩუმად ჩაგჩურჩულე... შენ კი ამიხლართე გზები... ვიღაც სხვა მეტრფისო ფიქრი გამირთულე... ჭირსაც წაუგია სხვები... მე შენ მიყვარხარო ზეცას დავაწერე... შენზე შევგაგადე უფალს... გული გამომექცა ვეღარ გავაჩერე... შენი სიყვარული ღუპავს... მე შენ მიყვარხარო ხელებს გიკოცნიდი... შენთან სიახლოვე მსურდა... სხვებიც მეტრფიანო ასე მპასუხობდი... პასუხიც ასეთი უნდა... მე შენ მიყვარხარო ამას მოგახსენებ.. გულს კი ჩამოვკიდებ ბოქლომს... ვერცხლი რომც მაძლიონ მაინც არ მივიღებ... გული შევაჩვიე ოქროს.
რამდენი ხანია, შენთან არ მისაუბრია, თუმცა, არც არასდროს მისაუბრია. უკვე ოცდარვა წელია დე.. როგორ დავიღალე, იცი? არ იცი. შენ ისიც კი არ იცი როგორ გგავარ. ყველა ამბობს, რომ ყველაფერში გგავარ, სიცილში, ლაპარაკში, სიარულში, ძილშიც კი. დე, დამიჯერებ რომ მახსოვხარ? ჰო, მახსოვს სიბნელე და შენი გაყინული ხელები. მაშინ რა ვიცოდი... შენ გახსოვარ, დე? ამბობენ, ანგელოზები ყველაფერს ხედავენო. როცა მენატრები, როცა ძალიან მენატრები, მათ არსებობასაც ვიჯერებ. დე, არასდროს მოვსულვარ აქამდე შენთან, არ გვისაუბრია, დღეს კი. დღეს გაპატიე, დე. გაპატიე უშენოდ გატარებული ყოველი წუთი, გაპატიე, რომ გვერდში არ მყავდი და არ მიცავდი, როცა მჭირდებოდი. გაპატიე, რომ მამა ჩუმად ტიროდა ღამ-ღამობით. გაპატიე, რომ არ მაკითხავდი სკოლაში დღეს ბედნიერი ვარ, იცი როგორ მიყვარს? საკუთარ თავზე მეტად. იცი, რა კარგია? სხვანაირია, დე... სხვებს კი არ გავს, ერთნაირებს. დე უბრალოდ მინდოდა მეთქვა, დღეს გაპატიე, რომ მოკვდი...
სადა ხარ დედი? გული ამტკივდა მიშველე დედი! თვალთ მიბნელდება, დაღამდა დედი? ამ ხალხს რა უნდა? გამიშვით ხელი! არსად წამოვალ.. მიხსენი დედი! თეთრი სუდარა რად გინდა დედი? რატომ ტირიხარ, რატომ გდის ცრემლი? რომ გეფერები ვერა გრძნობ დედი? გთხოვ შემომხედე,შვილი ვარ შენი! ნუთუ ვერ მხედავ? ეს მე ვარ დედი, არც ჩემი გესმის? რა ხდება დედი? აქ რატომ ვწევარ! რატომ ვერ ვდგები? რატომ მოფრინდა ეს თეთრი მტრედი? საით მიგყავართ? არ მინდა ხელში!დაბლა ჩამომსვით,გავივლი ფეხით.ეს რა ორმოა?მითხარი დედი
დედა!...დღეს რაღაცა უნდა გთხოვო უნდა გამიხდე ამის თავდები....რომ არასოდეს არ დაბერდები.. რომ არასოდეს არ დამთავრდები!... დღეს მომენატრე როგრც არასდროს ვეღარ ვმშვიდდები ვეღარ ვწყნარდები ...სულგაყინული როგორც ყოველთვის, უნდა გამათბო ნუ დამზარდები .დედა უშენოდ გავვერანდები დედა უშენოდ გავნიავდები, ვიწყები ფიქრით ვიწყები ლოცვით.. მერე ცრემლით და ნატვრით ვმთავრდები.... მანამდე ვიდრე მომედარდები შენ ხომ იცოცხლებ,შენ ხომ იქნები? უნდა გამიხდე ამის თავდები!.. შენი გულმხურვალე ლოცვა, გზა-კვალს მიცისკროვნებს ბედად. .როგორ ძლიერი ვარ როცა ქვეყნად შენა მყავხარ დედა.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 41
ია ამოდის დედის ცრემლზე..."გამიგონია,
შემორჩენია ეს სიტყვები, სულს მოგონებად,
დედის კალთაში თავჩადებულს არ გეშინია,
თუ გიჭირს, დედა დაგედება სულზე მალამოთ...
როგორც სანთელი ჩამოქნილი ღმერთის ხელებით...
ისე ნელნელა იღვენთება, დედის სიცოცხლე,
რამდენი რამე გვიგროვდება სულში სათქმელი
და სულ გვგონია, რომ ამის თქმას მოვასწრებთ ხვალეც...
ია ამოდის დედის ცრემლზე, ბრძენს უთქვამს ესეც,
დედის თბილ ხელებს, სხვანაირი მადლი დაჰყვება,
"მოგიკვდეს
...Ещёია ამოდის დედის ცრემლზე..."გამიგონია,
შემორჩენია ეს სიტყვები, სულს მოგონებად,
დედის კალთაში თავჩადებულს არ გეშინია,
თუ გიჭირს, დედა დაგედება სულზე მალამოთ...
როგორც სანთელი ჩამოქნილი ღმერთის ხელებით...
ისე ნელნელა იღვენთება, დედის სიცოცხლე,
რამდენი რამე გვიგროვდება სულში სათქმელი
და სულ გვგონია, რომ ამის თქმას მოვასწრებთ ხვალეც...
ია ამოდის დედის ცრემლზე, ბრძენს უთქვამს ესეც,
დედის თბილ ხელებს, სხვანაირი მადლი დაჰყვება,
"მოგიკვდეს დედა..."ამას სხვაგან არსად ამბობენ,
გვგონია დედა არ დაგვტოვებს, სულ გვეყოლება?!
და თუ დაგვტოვა, ჰო იმ დღიდან უცბათ ვბერდებით,
დიდი ბავშვები ვრჩებით უკვე ცივ სამყაროში,
მოვასწროთ ყველამ, დავიჩოქოთ დედის მუხლებთან,
ჩვენი ბავშვობა დავინახოთ მის ჭაღარაში!
ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა
...Ещёგმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ…
შენს ამაგს ვხედავ….
შენს ხოტბას ვბედავ….
ლამაზ თვალებში მე წარსულის სევდასაც ვხედავ
მრავალ მაგალითს სიკეთისას მე ვსწავლობ შენგან….
გთხოვ მაპატიე თუ ხმამაღალ სიტყვას გავბედავ…..
ბოდიშს მოგიხდი ასე საჯაროდ, როგორც გაქებდი….
არ მეწყინება, თუკი ამისთვის წამითაქებდი…
ხელზე გემთხვევი და გამოვითხოვ კურთხევას შენგან…
ყველაზე წრფელად შენ დამლოცავ უფალთან ერთად….
თუ გაწყენინე შენდობას ვითხოვ არ ვმალავ ამას,
ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა
გმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ…
შენს ამაგს ვხედავ….
შენს ხოტბას ვბედავ….
ლამაზ თვალებში მე წარსულის სევდასაც ვხედავ
მრავალ მაგალითს სიკეთისას მე ვსწავლობ შენგან….
გთხოვ მაპატიე თუ ხმამაღალ სიტყვას გავბედავ…..
ბოდიშს მოგიხდი ასე საჯაროდ, როგორც გაქებდი….
არ მეწყინება, თუკი ამისთვის წამითაქებდი…
ხელზე გემთხვევი და გამოვითხოვ კურთხევას შენგან…
ყველაზე წრფელად შენ დამლოცავ უფალთან ერთად….
თუ გაწყენინე შენდობას ვითხოვ არ ვმალავ ამას,
ვიბედნიერებ ალბათ, თუ დაგიფასებ ამაგს.
ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა
გმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ!
დედას!!
ამ ქვეყნად დედა ყველას ჰყავს ერთი,
სათაყვანები, ვითარცა ღმერთი,
დედა ცხოვრების საწინდარია,
როცა მასთან ხარ, მუდამ დარია.
ამ ქვეყნად გაჩნდეს ადამიანი და არ უყვარდეს დედა მშობელი,
არ დააფასოს თვალნი მზიანი ?!მას უნდა აღუდგეს კაცნი ყოველნი?!
როგორც ცხოვრება არ მწამს უღმერთოდ,წუთსაც ვერ გავძლებ, დედა უშენოდ!
შენა ხარ ჩემი ცხოვრების აზრი,მე ხომ მაქვს შენი უზომო ხათრი!
დედაა მხოლოდ მუდამ ერთგული,თუგინდ ტყუოდე, მაინც დაგიცავს.
მას სიყვარულით სავსე აქვს გული და არასოდეს ის არ გაგწირავს!!
შენზე დიდი მონატრება არ არსებობს.
ამ სიყვარულს არვინ უდგას როგორც ჩრდილი,
გაივლიან უსასრულოდ ეს დღეები
მეკი მაინც ისევ ისე გელოდები.
ყველგან ირგვლივ მხოლოდ სჰენი ხმა მომესმის,
ლანდად გხედავ როგორც ბავშვი მეფერები.
შენზე ფიქრი ერთი წუტიც არ შეწყდება ,
შენ მაჩუკე გაზაფხულის ეს ფერები.
შენ მასწავლე ჩემი დიდი სიყვარული ,
უშენობით არ მეღირსა სიხარული,
ყველას უნდა დედის სითბო თუნდაც გიჟსაც,
შენს იქიტ მე სიყვარული არსად მიჩანს/
შენ რომ გეტყვი ისე ვერვინ ვერ გამიგებს,
შენი სუნთქვა დასტყობიათ ვარდ ყვავილებს,არ არსებობს შენზე დიდი მონატრება,
მე შენს ამაგს ვერასდროს ვერ გადავიხდი,
რა ყოფ
...Ещёდედასშენზე დიდი მონატრება არ არსებობს.
ამ სიყვარულს არვინ უდგას როგორც ჩრდილი,
გაივლიან უსასრულოდ ეს დღეები
მეკი მაინც ისევ ისე გელოდები.
ყველგან ირგვლივ მხოლოდ სჰენი ხმა მომესმის,
ლანდად გხედავ როგორც ბავშვი მეფერები.
შენზე ფიქრი ერთი წუტიც არ შეწყდება ,
შენ მაჩუკე გაზაფხულის ეს ფერები.
შენ მასწავლე ჩემი დიდი სიყვარული ,
უშენობით არ მეღირსა სიხარული,
ყველას უნდა დედის სითბო თუნდაც გიჟსაც,
შენს იქიტ მე სიყვარული არსად მიჩანს/
შენ რომ გეტყვი ისე ვერვინ ვერ გამიგებს,
შენი სუნთქვა დასტყობიათ ვარდ ყვავილებს,არ არსებობს შენზე დიდი მონატრება,
მე შენს ამაგს ვერასდროს ვერ გადავიხდი,
რა ყოფილა დედობრივი სიყვარული,დედა გავხდი და ყველაპერს ეხლა მივხვდი.
ანამ დედა ცოცხალია,მოეფერეთ დედებს.
სიყვარულს ნუ დაამადლით,თბილი სიტყვა ხშირათ გაუბედეთ
სანამ დედა ცოცხალია,მოეფერეთ დედებს.
მანამდე გვაქვს ფრენის ნიჭი,ვეჯიბრებით არწივებს და გედებს,
სანამ დედა ცოცხალია...მოეფერეთ დედებს.
თუ ბავშვობა გენანებათ,ნაადრევად შიშობთ არ დაბერდეთ,
სანამ დედა ცოცხალია,მოეფერეთ დედებს.
დედის თვალთა კეთილ ზღვარში ,სარკესავით ხშირად ჩაიხედეთ
სანამ დედა ცოცოხალია,მოეფერეთ დედებს.
თორემ მერე გვიანია,სდიო ცაში მისი სულის მტრედებს,
სანამ დ ე დ ა ცოცხალია მოეფერეთ დ ე დ ე ბ ს .
უპირველესად ქალი დედაა,
ქალი დედა,ღვთისა მშობელი
შემდეგ ის არის ედემის ვარდი
თავაწეული დაუჭკნობელი,
ქალი ბუნების სილამაზეა
დარში, ავდარში დაუჩოქელი
ის სიყვარულში გიჟი მარტია
და ყველა ქაცის გულის მპყრობელი
ზოგჯერ წვიმაა,ზოგჯერ ქარია
სეტყვა,თოვლი და ქარიშხალია
ის ღმერთმა შექმნა სილამაზისთვის
და ალბათ დღემდე არ უნანია,
ქალი ბუნების საწინდარია
ვინ იცის რა სწყინს რა უხარია
ერთი შეხედვით კაცს დაატყვევებს
ის სიყვარულში ჯადოქარია,
ქალი უმანკო ბავშვია თოთო,
მას გაფრთხილება სჭირდება მხოლოდ
ქალი ლამაზი შველია, ლაღი
ნურვინ ეცდებით დაასვათ დაღი
ქალი სათნო და ძლიერ ნაზია
მას ალერსი და სითბო სწადია.
იგი წმინდაა, ვითარც ტაძარი
ქალს ეამბორეთ და ეთაყვანეთ
რომ არ დაუჭკნოს გული დარდებმა
ქალს ეამბორეთ დიდო მგოსნებო
თქვენ გაგიმარჯოთ მანდილოსნებო….
უფალო შენ დალოცე ყველა, ხატის წინ დაჩოქილი დედა,
ის ხომ შვილების სიცოცხლეს, ყოველდღე გევედრება..
უფალო დედის ფასი, ყველა შვილს ასწავლე,
და შენსკენ მომავალი, გზა გაუკვალე..
---------------------------------------
შვილი ყველა დედას, ჯამრთელად გაუზარდე,
დედავ, საქართველოს, ერი გაუმრავლე..
არცერთ დედის თვალს ცრემლი არ ადინო
არცერთ დედის გულს, გული არ ატკინო..
--------------------------------------------
შვილს დედის იმედი არასდროს გაუქრო,
არცერთ დედის სულს სული არ დაუფრთხო..
უფალო დედის ლოცვა, შვილს არ ააცდინო,
შვილზე არცერთ დედას ცრემლი არ ადინო..
----------------------------------------------
უფალო შვილს დედის სითბო, არ გადაავიწყო
დედას შვილის ცუდი, არასდროს აუწყო.
სანამ დედამიწაზე, სიცოცხლე იქნება,
დედა-შვილობა არ მოიშლება
როცა მოვიწყენ და დარდი მომაწვება,
ვეღარ გავუძლებ და თვალი აცრემლდება,
ფიქრი გადამრევს და გული მეტკინება,
ვინ გაიზიარებს ჩემს ტკივილს?დედა
როცა გზა აბნეულს რჩევა დამჭირდება,
და ჩემი ოცნება სადღაც გაფრინდება,
ვეღარ ვუმკლავდები სიძნელეს ვხედავ,
უცებ წამომცდება ვაიმე დედა.
როცა სიცივეში სითბო მომინდება,
Gულში ჩამიკრავს და გული გამითბება,
ვინ არის ჩემს ფიქრებს უცებ რომ ხვდება?
ეს ხომ დედაა ძვირფასი დედა.
ნატკენ ჭრილობაზე მალამოდ დნება,
ძლიერი სიცხისას წვიმად გამოჩნდება,
ქარი დაუბერავს ქარსაც აღუდგება,
ახლოს არ მოუშვებს ნამდვილი დედა.
მე ვის ვენატრები ყველაზე მეტად?
ჩემი გულისთვის იქცევა ფერფლად,
ყველა სიძნელეს რომ უდრეკად ხვდება,
ესეც დედა არის,ძლიერი დედა.
ქუჩაში ეგდო დახეული დედის წერილი,
ავიღე კრძალვით, საოცარი ვიგრძენი სევდა...
სულ ორიოდე სიტყვა იყო გადარჩენილი
,,არ გაცივდეო!.." _ შვილს წერდა დედა.
არ გაცივდეო!.. ეს სიტყვები გაგათბობს მარტო
მასში უძილო ღამეები და ღრმა ფიქრია...
ოხ, მე არ ძალმიძს არ ვიტირო და არ ვიდარდო,
რომ დედის ლოცვა ნაკუწ-ნაკუწ ქუჩაში ყრია.
მე ამ ლექსს ვარქმევ სიტყვებს, - ბედად გადარჩენილებს,
ვიდრე თვალებში ბოლო ბინდი არ ჩაგდგომიათ,
გემუდარებით, გაუფრთხილდით დედის წერილებს,
დედის სათუთ გულს გაუფრთხილდით... ის ღრმა ფიქრია
შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი…
ნათლით,რომელიც შენ მიბოძე,სული ივსება.
მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი,
ვიდრე თან მახლავს პატიოსან კაცის ღირსება.
მე სალოცავი შენზე წმინდა არ გამაჩნია.
შენი თვალებით დავინახე სამყარო ვრცელი…
ვიდრე ცოცხალ ვარ გზას მინათებ,მწამს-თუ დავეცი,
შენ ერთადერთი მეახლები ერთგული მცველი!
გშვენის ცალ უღელს,ვაჟკაცური მოუდრეკლობა.
გაგვილამაზე დღენიადაგ ცხოვრების ფარდა…
ვერაფრით შევძლებ შენს წინაშე ვალის გადახდას,
რა გამაჩნია ამ უცოდველ ლექსების გარდა?!
შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი…
მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი!..
ვზივარ და ვფიქრობ
...Ещёრა გიჭირს,რა გილხინს,
თუმცა ვერ გშველი დედი,
გადათენთილან თოვლით იები,
მეც მალე მოვალ დედი.
მოვალ,მოგიტან,მინდვრის ყვავილებს,
რომ თმებს ჩამაწნა დედი,
შენით ვსუნთქავ და შენით ვივსები,
არ დამეღალო,დედი!...
ისევ გაწვიმდა,ისევ დაქროლა,
ცოტაც გავუძლოთ დედი,
მალე,სულ მალე გამოიდარებს,
შენს თეთრ ფანჯრებთან დედი.
მტვრიან ქუჩაში თუ წამაქციეს,
წამომაყენე დედი,
შუბლზე დამადე თბილი ხელები,
ცხელი ხომ არ ვარ,დედი?...
გამალამაზე,გამამზიანე,
როგორც გჩვევია დედი,
მზეს გამოართვ
ვზივარ და ვფიქრობ
რა გიჭირს,რა გილხინს,
თუმცა ვერ გშველი დედი,
გადათენთილან თოვლით იები,
მეც მალე მოვალ დედი.
მოვალ,მოგიტან,მინდვრის ყვავილებს,
რომ თმებს ჩამაწნა დედი,
შენით ვსუნთქავ და შენით ვივსები,
არ დამეღალო,დედი!...
ისევ გაწვიმდა,ისევ დაქროლა,
ცოტაც გავუძლოთ დედი,
მალე,სულ მალე გამოიდარებს,
შენს თეთრ ფანჯრებთან დედი.
მტვრიან ქუჩაში თუ წამაქციეს,
წამომაყენე დედი,
შუბლზე დამადე თბილი ხელები,
ცხელი ხომ არ ვარ,დედი?...
გამალამაზე,გამამზიანე,
როგორც გჩვევია დედი,
მზეს გამოართვი თარგი კაბისთვის,
გამაპატარძლე დედი.
ჩემო სითბოვ და ჩემო სიცხადევ,
სულ მიღიმილე დედი,
მასწავლე როგორ ვიყო,ვიცხოვრო,
რომ დაგემსგავსო დედი.
გზები მიჩვენე მზისკენ მავალი,
ლოცვაც მასწავლე დედი,
მერე რა მოხდა დღეს თუ ქარია,
ან თუ ყინვაა დედი,
მინდვრის ყვავილებს თოვლშიც ვიპოვნი
და დაგიკრიფავ დედი.
დედა, მე ხშირად ვეღარ გნახულობ,
რომ არ მიმიხვდე, რარიგად მიჭირს.
შენ, ვიცი ჩემთვის ლოცვა-მარხულობ,
და თუკი მტკივა შენ უკეთ იცი.
შენ რომ მჩუქნიდი, იმ ვარდს და სოსანს
ახლაც სიზმრებში ვხედავ ლანდებად.
დედი, ყოველდღე ვაპირებ მოსვლას,
მაგრამ ყოველთვის მაგვიანდება.
ვიცი, მპატიობ, ასეთი რომ ვარ,
ასე რომ მიმხრეს უცხო ქარებმა,
დედა, ერთხელაც ნამდვილად მოვალ
და გეტყვი: „არსად არ მეჩქარება!“
შენ დამიამებ ყველა წყლულს, ტკივილს
მეც გეტყვი ჩემი ბედ-იღბლის ამბავს.
დეეე, უშენოდ ღამით სულ მცივა,
მაგრამ არავინ მაფარებს საბანს
დედაშენი -
რვა ნომერ კენტს აბოლებს,
ჩემი ნენე -
მჭადზე ასვამს ჯვარებს,
დედაშენი -
შარვლით ტაძარს ამდორებს,
ჩემი ნენე -
ჩადრში მალავს ხატებს.
დედაშენი -
მერსედესით დადის და
ჩემი ნენე -
მიუძღვება გუთანს,
დედაშენს ჟა დორეს სუნი ასდის და
ჩემი ნენე ბალახის სუნს სუნთქავს.
თქვენთან როცა რიჟრაჟია მაშინ
ჩვენთან უკვე სულის ორთქლი დგანა,
ბილბორდები გიშრიალებთ – ქარში -
ჩვენს სოფელში იბურძგლება ყანა.
დედაშენის ვარცხნილობა კარე,
ჩემი ნენე წელზე იშლის დალალს,
ლეჩაქიდან მხოლოდ თვალებს აჩენს,
დედაშენი მხოლოდ თვალებს მალავს…
ჩემი ნენე წარსულიდან ხვნეშის,
დედაშენი ევროპულად ოხრავს,
თქვენთან ახლა მოდაშია სექსი,
ჩვენთან ბავშვი კვლავ წეროებს მოჰყავს.
დედაშენი ეშმაკის გზას იბედებს,
ჩემი ნენე სამოთხის გზას გაშლის,
დედაშენი თორმეტ აბორტს იკეთებს,
ჩვენ კი უკვე თორმეტნი ვართ სახლში.
ვფიქრობ ასე, ვსლუკუნებ და მტკივა,
სურვილები განცდებს ვეღარ მართავს,
დედაშენი – ქართველ ქალის სახე?!
ჩემს ნენეს კი ეძახიან თათარს
წლებმა საათებად ჩაიარა
წლები საათივით მდევდა,
დრომ რა უცაბედად გაიარა
გრძნობის ყველა წამი დედა..
რამდენ ბოროტებად ჩამეკირა
გულში კლდედქცეული სევდა
მთელი დღეები და ღამეები
მუდამ მეყვარები დედა!
შენთან მოვედი და შემიფარე,
აღარ დაგშორდები მეტად,
ოქრო მუჭა–მუჭა დავარიგე
შენთვის აღარ დამრჩა დედა..
ყველა მეგობარი დამეფანტა
ქარიც აღარ ჩადგა ბედად
სადღა მოვიძიო ფიქრის მოზიარე
ვისღა მივაკითხო დედა?
კვიცი, ვინც კი დედას გადაუხტა
იქცა ფრთამოტეხილ გედად
მღუპავს სიყვარული დედა!ან მარადისობა, რომ არსებობს
რატომ არ მითხარი დედა!
ფიქრთა ღრუბელია მარტოობა
ფიქრმა დამიბნელა მზე და
რატომ არ მასწავლე სიძულვილი
ასე მეგონა არავისი არ მშურდა ქვეყნად,
დღემდე მეგონა...
მაგრამ ქუჩაში წაიქცა ბავშვი,
,,ვაი დედაო" დაიძახა, მივარდა დედა,
მერე ხალხი.
როცა გიჭირს და როცა სული კბილით გიჭირავს,
,,ვაი დედა"-ს რომ დაიძახებ და არსაიდან
გესმის პასუხად ,,რა მოხდა, შვილო?"
ყველაზე დიდი უბედურება
ყოფილა თურმე.
მე კი მეგონა, არავისი
არ მშურდა ქვეყნად...
მე შენ მიყვარხარო ჩუმად ჩაგჩურჩულე...
შენ კი ამიხლართე გზები...
ვიღაც სხვა მეტრფისო ფიქრი გამირთულე...
ჭირსაც წაუგია სხვები...
მე შენ მიყვარხარო ზეცას დავაწერე...
შენზე შევგაგადე უფალს...
გული გამომექცა ვეღარ გავაჩერე...
შენი სიყვარული ღუპავს...
მე შენ მიყვარხარო ხელებს გიკოცნიდი...
შენთან სიახლოვე მსურდა...
სხვებიც მეტრფიანო ასე მპასუხობდი...
პასუხიც ასეთი უნდა...
მე შენ მიყვარხარო ამას მოგახსენებ..
გულს კი ჩამოვკიდებ ბოქლომს...
ვერცხლი რომც მაძლიონ მაინც არ მივიღებ...
გული შევაჩვიე ოქროს.
ქარებს დავიგულებ მხედრად
სივრცეს, ოცნებები მივსებს,
ისე მენატრები დედა.
ვიცი, სიშორეთა ხიდი,
დროთა უსაშველო სევდა,
მიდის, უგზოუკვლოდ მიდის
უფრო მენატრები დედა.
შენი გულმხურვალე ლოცვა,
გზა—კვალს მიცისკროვნებს ბედად.
როგორ ძლიერი ვარ როცა
ქვეყნად შენა მყავხარ დედა.
ჩემო, გულცისკარა ქალო,
ჩემო, ტკივილო და სევდავ.
ჩემო, ოცნებების ფარო,
ჩემო საყვარელო დედა.
ღმერთმა გაგიგრძელოს წლები
მყავდე მიწიერი ღმერთად.
მინდა გამოვისხა ფრთები
ისე მენატრები დედა....
რამდენი ხანია, შენთან არ მისაუბრია, თუმცა, არც არასდროს მისაუბრია. უკვე ოცდარვა წელია დე.. როგორ დავიღალე, იცი? არ იცი. შენ ისიც კი არ იცი როგორ გგავარ. ყველა ამბობს, რომ ყველაფერში გგავარ, სიცილში, ლაპარაკში, სიარულში, ძილშიც კი. დე, დამიჯერებ რომ მახსოვხარ? ჰო, მახსოვს სიბნელე და შენი გაყინული ხელები. მაშინ რა ვიცოდი... შენ გახსოვარ, დე? ამბობენ, ანგელოზები ყველაფერს ხედავენო. როცა მენატრები, როცა ძალიან მენატრები, მათ არსებობასაც ვიჯერებ. დე, არასდროს მოვსულვარ აქამდე შენთან, არ გვისაუბრია, დღეს კი. დღეს გაპატიე, დე. გაპატიე უშენოდ გატარებული ყოველი წუთი, გაპატიე, რომ გვერდში არ მყავდი და არ მიცავდი, როცა მჭირდებოდი. გაპატიე, რომ მამა ჩუმად ტიროდა ღამ-ღამობით. გაპატიე, რომ არ მაკითხავდი სკოლაში დღეს ბედნიერი ვარ, იცი როგორ მიყვარს? საკუთარ თავზე მეტად. იცი, რა კარგია? სხვანაირია, დე... სხვებს კი არ გავს, ერთნაირებს. დე უბრალოდ მინდოდა მეთქვა, დღეს გაპატიე, რომ მოკვდი...
სადა ხარ დედი? გული ამტკივდა მიშველე დედი! თვალთ მიბნელდება, დაღამდა დედი? ამ ხალხს რა უნდა? გამიშვით ხელი! არსად წამოვალ.. მიხსენი დედი! თეთრი სუდარა რად გინდა დედი? რატომ ტირიხარ, რატომ გდის ცრემლი? რომ გეფერები ვერა გრძნობ დედი? გთხოვ შემომხედე,შვილი ვარ შენი! ნუთუ ვერ მხედავ? ეს მე ვარ დედი, არც ჩემი გესმის? რა ხდება დედი? აქ რატომ ვწევარ! რატომ ვერ ვდგები? რატომ მოფრინდა ეს თეთრი მტრედი? საით მიგყავართ? არ მინდა ხელში!დაბლა ჩამომსვით,გავივლი ფეხით.ეს რა ორმოა?მითხარი დედი
me shen miyvarxaro chumad chagchurchule.... shen ki amixlarte gzebi.... vigac sxva metrfisi fiqri gamirtule... jirsac waugia sxvebi... me shen miyvarxaro zecas davawere..... shenze shevgagade ufals... guli gamomeqca vegar gavachere... sheni siyvaruli gupavs... me shen miyvarxaro xelebs gikocnidi..... shentan siaxlove msurda... me shen miyvarxaro amas mogaxseneb.... guls ki chamovkideb boqloms.... vercxli romc madzlion mainc ar mivigeb... guli shevachvie oqros
)დედას
შენზე დიდი მონატრება არ არსებობს.
ამ სიყვარულს არვინ უდგას როგორც ჩრდილი,
გაივლიან უსასრულოდ ეს დღეები
მეკი მაინც ისევ ისე გელოდები.
ყველგან ირგვლივ მხოლოდ სჰენი ხმა მომესმის,
ლანდად გხედავ როგორც ბავშვი მეფერები.
შენზე ფიქრი ერთი წუტიც არ შეწყდება ,
შენ მაჩუკე გაზაფხულის ეს ფერები.
შენ მასწავლე ჩემი დიდი სიყვარული ,
უშენობით არ მეღირსა სიხარული,
ყველას უნდა დედის სითბო თუნდაც გიჟსაც,
შენს იქიტ მე სიყვარული არსად მიჩანს/
შენ რომ გეტყვი ისე ვერვინ ვერ გამიგებს,
შენი სუნთქვა დასტყობიათ ვარდ ყვავილებს,არ არსებობს შენზე დიდი მონატრება,
მე შენს ამაგს ვერასდროს ვერ გადავიხდი,
რა ყოფილა დედობრივი სიყვარული,დედა გავხდი და ყველაპერს ეხლა მივხვდი.
roca moviwyen da dardi momawveba, vegar gavudzleb da tvali acreemldebaal, fiqri gadamrevs da gulii meetkineeba, vin gaiziarebs chem tkivils ? dedaa.... roca gza abneuls rcheva damjirdeba, da chemi ocneba sadgac gafrindeba, vegar vumklavdebi sidzneles vxedav, uceb wamomcdeba vaime deda. roca siciveshi sitbo momindeba, gulshi chamikravs da guli gamitbeba, vin aris chems fiqrebs uceb rom vxvdebi? es xom deda dzvirfasi deda..... me vis veenatrebi yvelaze metad ? chemi gulistvis iqceva ferflad, yveela sidzneles rom udreekad xvdeba, es deda aris dzlieri deda .
)))).....