Предыдущая публикация
Ո՞Վ Է ՄԱՐԴԸ
Աշխարհը շատ է մի տեսակ փոխվել,
Պղծության շիթն է կյանքը ողողել,
Այն, ինչ ամոթ էր՝ դարձել նորաձև,
Շուրջդ մարդիկ են՝ տգեղ ու տձև։
Տղամարդ թե՛ կին չարիքին փարված՝
Սեռափոխության խիստ սիրահարված,
Միմյանց դերերն են սիրով հանձն առնում,
Սրբապղծության գերին են դառնում։
Ո՞վ է մարդն այսօր, լո՛կ կամակատար,
Վերնախավերի ձեռքին ճղճիմ տարր,
Որ թելադրում են օրենքն անարգված,
Կարծելով այդժամ կլինեն հարգված։
Չէ՜, մարդ արարած, չե՛ս հարգվի այդպես,
Ծուռ կգլորես կյանքդ պարզապես,
Եվ կգա օրը քո դատաստանի,
Ու թե կարող ե՞ս ճի՛շտ պատասխանի։
Քո կերպարանքից դու մի՛ հեռացիր,
Ու քանի ուշ չէ դու Աստծո՛ւն դարձիր,
Որ ապրես կյանքդ երկնային կյանքում,
Այլ ո՛չ թե այրվես դժոխքի փառքում։
#Լի
Հեղինակ՝ Գայանե Ապերյան
Следующая публикация
Комментарии 10
Այո այսօր մարդը վերածվել է մի անբանականության երևույթի։
Ուղեղը կա ,բայց գիտակցությունը չկա։
Նրան ղեկավարում են ինչ,որ չար ուժեր։
Ցավալին այն է,որ հենց ,իր մարդու ձեռքով էլ ,մարդուն տանում են կործանման։
Շնորհակալ եմ հեղինակից ու ստեղծագործությունը տեղադրողից։
Դժոխքը փառք չունի,եթե և ունի նա կյանք է կոչվում,
Ավելի լավ կլինի գրել դժոխքի բոցում,այլ ոչ թե փառքում։
Միտքը այս գրի հետաքրքիր և համապատասխան ժամանակի արդիական։
Այլ ոչ թե այրվես դժոխքի բովում...