Մի օր դու դադարում ես կառչել մարդկանցից: Դու այլևս չես վախենում, որ ինչ-որ մեկը կարող է լքել քեզ՝ մոռանալով քեզնից ստացած ամեն լավ բան: Դու ընտելանում ես կորուստներին և հասկանում, որ իրականում ոչ ոք քեզ չի պատկանում և որ մարդիկ ավելի շատ ուրանում են, քան գնահատում։ Հիմա դու թողնում ես մարդկանց հանգիստ գնալ՝ առանց վիրավորելու և առանց արցունքների: Դու արդեն գիտես, որ այն ամենը, ինչ մտել է քո սիրտ, հավերժ կմնա այնտեղ, իսկ այն, ինչը միայն սահել է նրա մակերեսով՝ ցավ պատճառելով քեզ՝ հաստատ արժանի չէ արցունքներիդ: Աշխարհում շատ քիչ բան կա, ինչն արժանի է արցունքներիդ, միշտ հիշիր սա:
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 10