Предыдущая публикация
ԱՍՏՎԱԾ ԱԶԱՏ Է, ՈՐՈՎՀԵՏԵՒ ՍԻՐՈՒՄ Է , ՃՇՄԱՐԻՏ ՍԵՐԸ ՄԵԶ ԱՆԿԱԽ Է ԴԱՐՁՆՈՒՄ ։ ԿԱԽՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀԱՅՏՆՎՈՒՄ Է ՓՈԽՀԱՏՈՒՑՄԱՆ ԱԿՆԿԱԼԻՔԻՑ…Այս խոսքերի հեղինակը Սվամի Վիվեկանանդան է, այս խոսքերը փոխել են իմ կյանքի որակը, ինձ սովորեցրել են ՍԻՐԵԼ…բոլոր էակներն էլ սիրել գիտեն, բայց մեծամասնությունը սիրում է ակնկալիքով, ես քեզ, դու ՝ ինձ։
Յուրաքանչյուր էակ սիրում է իր էության նման ու հենց դա է պատճառը , որ սերը դառնում է տառապանք, այդ տառապանքը քո էության ներսում է, էգոն, որը միշտ սպասում է ինչ -որ բանի։
ԱՍՏՎԱԾ ՔԵԶԱՆԻՑ ՉԻ ՍՊԱՍՈՒՄ ԻՆՉ -ՈՐ ԲԱՆ ու եթե դու անգամ երեխայիդ սիրում ես ակնկալիքով, որ վերջում քեզ մի գավաթ ջուր տա… դա փոխհատուցման ակնկալիք է… եւ հենց դա է պատճառը , որ շատ մայրեր ամուսնացնելով իրենց տղաներին՝ փչացնում են նրանց կյանքը իրենց «սիրո » պահանջներով, ուշադրության ակնկալիքներով… չեն կարողանում բաց թողնել իրենց տղաներին ՝ գիտակցելով , որ մարդուն պետք է ազատ թողնել… եթե դու ունենաս մի սիրուն թռչուն ու նրան շատ սիրելով պահես վանդակում, հենց մի օր բացես թռչելու է գնա, իսկ եթե վանդակի դուռը բաց պահես, նա սովոր կլինի ու միշտ ետ կգա, երբ ցանկանա կմտնի վանդակի մեջ , երբ կուզի՝ դուրս կգա… ՍԵՐԸ ԴԱ Է…
Իսկ եթե մարդը կառչում է երեխայից, սիրելիից, եւ առհասարակ ինչ -որ մեկից, դա վերածվում է տառապանքի։
#Լի
ԼՈՒՅՍԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՆ
Следующая публикация
Нет комментариев