Մարդիկ շատ են… Ընկերները շատ են…
Սակայն գնում ես…գնում…առաջին անտարբերությունը, դավաճանությունը…սայթաքումն ու ընկնելը…
Թվում է՝ կողքդ շատ մարդ կա…սակայն դեպի քեզ մեկնած և օգնող ձեռք չկա…եզակիներն են քեզ օգնում բարձրանալ…
Եվ դու ընկերներիդ շրջանակը նեղացնում ես…
Դժվարությունդ,ցավդ կիսում են,սակայն ուրախությունդ տանել չեն կարողանում…
Ահա և մի քանի ընկերներիդ նախանձը կերավ…
Եվ դու կրկին փոքրացնում ես ընկերներիդ շրջանակը…
Մնում են այն քչերը,ովքեր կողքիդ են թե՛ ուրախության,թե՛ դժբախտության ժամանակ…
Արդեն ընտանիքներ եք կազմում,երեխաներ ունենում…
Ճակատագիրը բոլորիդ աշխարհով մեկ է սփռում…
Եվ,լինում է նաև,որ քեզ մոռանում են…
Եվ դու քո մտերիմների թիվը կրկին կրճատում ես…
Եվ հասկանում ես,թե իրականում այնքա՜ն քիչ են այն մարդիկ,ում կարող ես անվանել «քոնը»,ում հետ կցանկանաս անցկացնել հանգստյանդ օրերը,ում հետ կցանկանաս զրուցել…լռել…
Վստահ լինել,որ նրանք գոյություն ունեն քո կյանքում,իսկ դու՝ նրանց…
Եվ քանի դեռ պտտվում է մոլորակը,պահպանե՛ք միմյանց…
#Լի
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 4