Предыдущая публикация
Եվ դեղձենո՛ւն է նախանձով նայում․
Նա՛ է սիրելին հիմա բոլորի,
Իսկ իրեն նույնիսկ չե՜ն էլ նշմարում․
Դեռ երեկ էր, որ նա լի էր մրգո՛վ,
Կտուրին դեռ թաց չի՜րն է չորանում․․․
․․․Ինչ շո՜ւտ են մարդիկ տարվում օգուտով,
Ինչ շո՜ւտ են անցած լավը մոռանում։
Գևորգ Էմին
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2