Ա~խ, աշու~ն… ծառերդ ոսկեգույնով ներկեցիր, բայց հողդ արյունից կարմիր դարձավ, ներկվեց հերոսների արյունով, որ ընկան հանուն ուրիշ աշունների, որ պիտի լինեն իրենց մայրերի, քույրերի, սիրելիների ու իրենց թողած սերունդների կյանքում։ Ինչքան աշուններ պիտի տեսնեին նրանք, որ չտեսան, ինչքան գարուններ պիտի ապրեին, բայց չապրեցին… Որոշներն գուցե առաջին անգամ պիտի սիրահարվեին, բայց մահը նրանց ավելի շուտ սիրահարվեց ու հավերժ տարավ մեզանից… Որոշներն նոր պիտի պսակվեին, բայց հարսնացուների շորերն սպիտակի փոխարեն սև եղավ… Շատերն նոր պիտի հայր դառնային, գնացին` չգրկած նորածին դստերն կամ որդուն, թողեցին առանց հոր սիրո, մնացին միայն մարդկանց սրտերի ու հիշողության մեջ:
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Нет комментариев