Предыдущая публикация
Метапад дилам озод дар фазои Истиқлол.
Шоди мекунад набзам бо нидои Истиқлол.
Медурахшаду ҳар дам барқ мезанд чашмам,
Бар ҷамоли ободӣ, бо ҷилои Истиқлол.
Дар табассуми модар ҳам ба завқи тифлона,
Беғамӣ ҳувайдо шуд чун симои Истиқлол.
Тирбориҳо бигзашт, эй бародари мазлум!
Файзбориш акнун дар самои Истиқлол.
Ҳар шабона мехобад халқ роҳату ором,
Бе садои танку туб, бо садои Истиқлол.
Рустаме намесӯзад дигар аз ғами фарзанд,
Зинда мешавад Суҳроб бо давои Истиқлол.
Вартаи асорат рафт аз сарат, диёри ман!
Ҳадя аз Худо омад истилои Истиқлол.
Рафт аз дили мо ғам, гашт душманат сархам,
Интиҳои ғамҳо шуд ибтидои Истиқлол.
Кош Тоҷикистонам, хориро набинӣ ҳеҷ!
Ҳотамӣ навишт аз дил ин дуои Истиқлол.
Ғайратҷон Ҳотамӣ
Следующая публикация
Нет комментариев