ԱԻԴԱ ԱՎԴԱԼՅԱՆ

ԽՄԵԼ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ
Գինի եմ այսօր ես խմել ուզում՝
Նռան պես կարմիր ու կիսաքաղցր,
Խմեմ արբենամ, գուցե քուն մտնեմ
Ու քաղցր, շատ քաղցր երազներ տեսնեմ:
Տեսնեմ, մանկացած, բոբիկ ոտքերով,
Վազում եմ կանաչ, թավիշ դաշտերով,
Անձրևն է մաղվում մանր ու քնքուշ,
Կարծես համբյուրում ուսերս անուշ:
Ու մորս ներկած ձվերը տեսնեմ՝
Ծիածանից փոխ առած գույներով,
Արագ բակ իջնեմ ափիս մեջ սեղմած,
Մեր ավանդական խաղերը խաղամ:
Ու լացակումած տուն վերդառնամ,
Մորս գիրկն ընկնեմ՝ ափերս դատարկ,
Լսեմ սփոփանքը բարի մայրիկիս,
Պարտվելն ու հաղթելը օրենքն է կյանքի:
Գինի եմ ուզում ես այսօր խմել ,
Գուցե արբենամ, գուցե մոռանամ,
Ինչու՞ և արդյոք հարցերն ինձ չտամ
Ու պատսխանը՝ լսել կամենամ…
Մեր սուրբ Զատիկի գինին եմ ուզում
Խմել, արբենալ, քնել եմ ուզում,
Թող որ երազում՝ դրախտ եմ ուզում,
Թեկուզ ակնթարթ՝ հանգիստ եմ ուզում…
ԱԻԴԱ ԱՎԴԱԼՅԱՆ