Предыдущая публикация
ՀԵՐՄԻՆԵ ԱՎԱԳՅԱՆ
Առաջ սիրում էի թափառել
Մարդկանց հայեացքներում,
Յետոյ յոգնեցի՝
Փնտրածս ամեն օր կորցնելուց…
Հիմա սիրում եմ
Չափել-չափչփել Լռութիւնը
(թէեւ մաթեմատիկայից չեմ փայլում բնաւ).
Հիմա գիտեմ՝
Լռութիւնը ուղիղ համեմատական է
Իմ փնտրածի ու չգտածի
Համագումարին,
Եւ դժուար թէ
Առաջիկայ հարիւր տարում
Դա փոփոխուի
(Եթէ այդքան ապրեմ)…
Առաջ սիրում էի
Թափառել աստղերի հետեւից,
Եւ գիշերը պահել բաց կոպերիս վրայ,
Հիմա գիտեմ՝
Աստղերը երբէք երկիր չեն հասնի
Եւ երկիրը հազիւ թէ մի օր
Աստղանայ…
Հիմա ես սիրում եմ Լռութիւնը.
Դրա համար թափառել պէտք չէ,
Այն իմ ներսում է
Ամեն օր քնում ու զարթնում…
ՀԵՐՄԻՆԵ ԱՎԱԳՅԱՆ
Следующая публикация
Нет комментариев