Бу дунё синовли дунёдир. Синовларга тоқат қилган банда савоб олади. Аллоҳ, юборган синовларга сабр қила олмаган банда гуноҳкор бўлади. Қиёмат куни мўмин киши Аллоҳга шунчалик яқин бўладики, ҳатто Роббим унга дунёда қилган гуноҳларини бирма-бир эслатганида у ҳаммасини тан олади. Шунда Парвардигор унга гуноҳларингни дунёда ёпдим, одамларга фош қилмадим. Мана энди бугун уларни кечирдим, деб қўлига фақат савоблар ёзилган номаи аъмолини берар экан. Кофир ва мунофиқларнинг қилмишларини эса фаришталар ёки Аллоҳнинг ўзи халойиққа эълон қилиб, Ўзига зулм қилганларга Аллоҳнинг лаънати бўлгай, дер экан. Аллоҳ таоло бандасига турли синовлар юборади. Баъзилар учун бойлик ва серфарзандлик ташвиш саналади. Зеро, бойлик ва фарзандлар доим ҳам жонга роҳат бўлавермайди. Баъзида роҳатидан кўра заҳмати ошиб кетиши ҳоллари ҳам кузатилади. Айниқса, охиратни ўйламайдиганлар учун улар кони азоб саналади. Дарҳақиқат, инсоннинг Роббимиз юборган синовларига сабр қилмай, фитна, гуноҳ, машаққат ва заҳматга йўлиқиб қолишининг асосий сабабчиси мол-давлат, дунё ҳаваслари, фарзандлардир. Бойликка ортиқча ҳирс қўйиш, фарзанд ва зурриётини фаровон турмуш билан таъминлаш йўлида ҳеч нарсадан ҳазар қилмаслик оқибатида Аллоҳнинг кўрсатмаларига тўла риоя қилиш мушкул бўлиб қолади. Демак, Парвардигор бойлик ва фарзандлари бўлган бандаларни улар орқали синовдан ўтказади ва охиратда ютуқ эгаларини улкан мукофот билан тақдирлайди. Бойлик ҳар қанча кўп бўлса ҳам, унга ҳирс қўйиш керак эмас. Уни яхшиликка сарфласа, фарзандларни яхши тарбиялаб, солиҳ кишилар қаторига қўшса, албатта, имтиҳондан яхши ўтган бўлади. Жаҳаннам йўлини танлаганларнинг ўзлари бунга сабабчи бўлади. Зеро, ўз ихтиёрлари билан нима иш қилишларини Ҳақ таоло азалдан билган ва тақдирга битиб қўйган. Аллоҳ азза ва жалла ҳеч кимни куфр ёки гуноҳ ишларга мажбурий равишда ундамайди. Роббим юборган машаққатларга сабр қила олмаган банда гуноҳ йўлдан кетади ва жаҳаннам аҳлидан бўлади: Ҳадиси шарифда: "Ҳар бир дўзах аҳлига жаннатдаги унга ажратилган жой кўрсатилганда, қани энди мени ҳам Аллоҳ ҳидоятга йўллаганида, шу жойда бўлар эдим, деб ҳасрат қилар экан. Ҳар бир жаннат аҳлига дўзахдаги унга ажратилган жой кўрсатилганда, агар Аллоҳ ҳидоят насиб этмаганида жойим шу ерда бўлар экан-да, деб шукр қилади", дея марҳамат қилинади. Аллоҳ таолонинг тақдир қилгани ва ҳукмига рози бўлиш вожибдир. Агар тақдир қилинганига рози бўлмас эканмиз, куфрни қабул қилган бўламиз. Ризқ-неъмат берган Роббимга шукрона айтиш вожибдир. Аллоҳ азза ва жалла қалбдаги иймон собитлигини синамоқ учун машаққат беради. Қийинчиликларга сабр қилиш вожибдир. Сабр қила олмаган банда гуноҳкорлардан бўлади.
🔗Имтиҳон, синов ва дард етганда муносабатимиз қандай бўлади?
"Обидлар йўли" китобидан.
@mehrob_uz
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев