Предыдущая публикация
СИЙРАТ...
УЧИНЧИ ФАСЛ...
11 - ҚИСМ...
2015- ЙИЛ ҚАРШИ...
Пойтахтдан келган доктор айтган қирқ саккиз соатни уйқусиз, дақиқа санаб ўтказди. Докторлар ваҳима билан тилга оладиган вақт ўтди. Лекин ҳали ҳануз докторларнинг юзидаги ифода ўзгармаганлигини беҳаловот, тоқатсизлик кузатиб ўтирган йигитнинг сабри тугади. Ўрнидан туриб касалхона ичкарисига юрмоқчи бўлганди, қўлидан тутиб қолган Афруза Алжоновна савол назари билан боқди.
-Докторлар билан гаплашай истамай изоҳ берди.
-Ўтир кел, ўтириб олгин. Ширинсўзлик билан ўғлини ёнига ўтиришга мажбур қилган аёл кўзларини тўлдириб ёнига жим чўккан йигитга боқди.
-Давронжон, докторларга ҳалал бермайлик. Йигитнинг қўлини кафтлари орасига олди.-Бир оз сабрли бўлиб уларнинг жавобини кутайлик. Менимча ичкарида ҳаммаси яхши.
-Ҳеч нарсадан бехабар бу ерда ўтиравермаймиз-ку!
-Мен бугун қайта кўрикка яна доктор чақиртирдим. Келади кўрсин. Фикрларини биргаликда эшитамиз. Сабрли бўл. Ундан кўра уйга бориб бир оз дам...
-Мени ишларимга аралашманг! Менга нима қилишим кераклигини ургатманг!
Ўрнидан сакраб турган Давронинг кўзи ўзлари томон келаётган Аъзамхонга тушиб тишлари ғижирлаб кетди. "Йил қахрамони!"
Нафрат билан бош буриб тупириб юборди.
-Гапимни эшитинг, мен Афруз туфайли сизларга индамай тоқат қилаяпман! Агар унга нимадир бўлса...Сўзларини давом эттирмаган йигит аёлдан нари кетди.
-Даврон! Секинроқ гапир!
Ёнларига келган Аъзахон касалхона ҳовлисида турган одамларни кўзи билан ишора қилиб кўрсатди.
Аъзамхонни секинроқ сўзла деб таҳдидли сўзлаши одамларга кўзи билан ишора қилиши йигитнинг ғазабини қўзғатиб юборди.
-Ҳаа! Ғазабдан қони кўпириб кетган йигит Аъзамхон томон бир қадам босди.- Одамлар эшитиб қолишидан қўрқаяпсизми а? Одамлар билиб қолса сизнинг обруйчангизга путур етадида а!? Мени битта саволимга жавоб берингчи ҳурматли Аъзамхон, сиз бир замонлар ўзингизни бузуқлигингизни қайси бир ковокларга яширгандингиз. Иккингиз ўз бузуқлингизни, харом тушакларингизни одамлар кўзидан пана қилишни эпладингиз!
Ғазаби кучидан қалтираб, овози тишлари орасидан чиқди.- Харомингиз меваси бўлган мени ҳам эл кўзидан яширишни йўлини топдингиз! Энди ҳаммаси ошкор бўлиб қолгач, мени бир вақтлар сизнинг гуноҳингиз меваси бўлган мени овозимни қандай ўчирмоқчисиз? А? Мени ҳам оғзига уксус қуйиб тилимни куйдирасизми? Ёки лайчаларингизга айтиб, нарги томонда турган тоғасининг ўғиллари томон ишора берди.-Итваччаларингизга айтиб бошимни кесдирасизми? Қай бирини қилмоқчисиз?
-Даврон! Сен итвачча деб атаганлари ўз жигарларинг!
-Тупирдим! Сизгаям сизнинг болаларингизга ҳам! Тупирдим эштидингизми!? Ҳаммангга тупирганим бор!
Ўзи томон икки хатлаб ёнига етиб келган Аъзамхонни уради деб ўйламагани учун ҳимоя ҳақида ўйлашга улгурмади. Иягига туширилган муштдан бир неча сония таёқдек қотиб қолган йигит гурсиллаб мармар йўлакка юз тубан қулади.
-Нега урасиз? Нега урдингиз? Давроннинг оғир сўзларини эшитмаслик учун кафтларини қулоғига махкам босиб ўтирган аёл ўрнидан сакраб туриб Даврон томон отилди.
-Даврон, кўзингни оч. Давронни гавдасини ўнглаб олишга кучи етмаган Афруза Алижоновна мушт тугиб Давронни тепасида турган эркакка паст овозда аммо таҳдидли охангда дўқ урди. -Агар унга нимадир бўлса!
Аёлнинг сўзлари чивин чаққанчалик таъсир қилмаган эркак ерда ётган Давронни гавдасини ўнглаши билан танасида кучли тиришиш, йигитнинг қўл ва оёқларини кетма кет силтанишига уланиб кетганини кўрган аёл жон ҳолатда Давронни ёнбош холатга олиб келиб ётқизди. Тепасида серрайиб қотиб қолган эркакка эса доктор чақиринг деб бақирдида қўл оёғи тиришиб қолган ўғлини қўлини уқалашга киришди. Шу ерда турган томошабинлардан кимдир чақирганми ёки сал нарида турган Абдулла чақирдими бир нечта оқ халатлилар Давронни ўраб олишди. Докторлар йигитни олиб келинган замбилга солиб ичкарига оиб кириб кетишга шайланган вақтида шу ердаги докторлардан бири
-Яқинларидан ким бор?-деди бир Афруза Алижоновга, бир Аъзамхонга қараб
-Мен онасиман, Аъзамхонга бир қараб олиб жавоб қайтарган аёл докторга юзланди.-Нима қилиш керак? Унга нима бўлди?
-Текшириб кўрамиз. Мен билан юринг! Олдин ҳам шундай холат кузатилганми?
-Йўқ у соғлом ўсган. Ҳеч касал бўлмаган.
Ортидан келган овозга бош бурган Афруза Алижоновна Аъзамхон томон бир қараб олиб илгарилаб кетган докторнинг кетидан югурди.
-У бир неча кундан бери ухлагани йўқ. Балким шуни таъсирида...
-Нимадан сунг рўй берди?
-Тоғаси... Йўқ дадаси билан айтишиб қолганди. Шунга жахл устида уриб юборганди
-Ким урди дадасими тоғасими?
-Дадаси...
-Ҳмм. Текшириб кўрайликчи. Аёлга бир карра синчков назар ташлаб олган доктор Даврон олиб кирилган хонага кирди.
Тинчлантирувчи! Шу вақтгаса ўтиб кетмаган талвасадан ховотирга тушган доктор йигитнинг қон босимини текшириб кўрди.
-Ҳаммаси жойидами? Эшик ёнида турган аёл докторга нажот нигоҳлари билан боқди.- Доктор унда ҳаммаси жойидами?
-Ҳа. Тинчлантирувчидан кейин текшириб кўрамиз. Сиз бир оз кутиб туринг, керак бўлсангиз чақираман.
-Доктор у мени ёлғиз ўғлим. Мен пойтахтдан доктор олиб келтирмоқчи эдим. Қандай мутахассис кўриши керак? Айтинг мен чақиртираман.
-Нега Тошкентдан доктор чақираяпсиз?
-Бошқа бўлимда беморимиз бор эди.
-Ҳм аслида ҳожат йўқ. Бу ердаги мутахассислар кўришсин. Сунг...
Доктордан мустақил бир фикр чиқмаслиги кўзи етган аёл мен ҳозир дегандек ташқари томонга ишора берди.
-Аброр ака қаердасиз? Тоқатсизланиб уёқ буёққа юрган аёл овозини кўтариб саволини қайтарди.-Қаердасиз? Тезда етиб келинг! Тинчлик эмас! Давроннинг тоби қочиб қолди. Тошкентга олиб кетамиз. Мен дадам билан гаплашай! Сиз олиб кетишга тайёрланинг!
-Сен нималар деяпсан?
Ортидан эшитилган овоздан чучиб тушган аёл телефонини сумкасига ташлаб ортига угрилди. Кўзлари катта катта бўлиб кетган Аъзамхонга биринчи марта кўриб тургандек бошдан оёқ кўз ташлади.
Бир замонлар шу эркакни севганман унинг қарашларига асира эдим. Биргина нигоҳидан ҳамма нарсани унутардим. У эса йиллар ўтиб золим ва жоҳил инсонга айланибди. Уша вақтларда ҳам шундай эдими? Ё мени муҳаббатга тўла кўзларим уни камчиликларини кўра олмаганми?
-Мен Давронни Тошкентга олиб кетаман.
-Сенга ким рухсат бераркан уни олиб кетишга?! Уни ота онаси бор! Сен кимсан?
-Аъзам ака!
-Сен кеча улоқтириб кетиб, бугун эга чиқмоқчимисан?
-Агар уша вақтларда сен тутуруқсизлик қилмаганингда, ишинг битгунича осмон осмон ваъдалар бериб ишинг битгач қурқоқларча хотининг ва болаларингни рукач қилмаганингда эди! Болам мен билан бўлар эди!
-Уни ота онаси бор! Тишлари ғижирлаб жавоб қайтарди.- Унинг ота онаси бор!
-Мен улардан сўраб ўтирмайман! Менга уни соғлиги муҳим. Кўрмадингизми унда тутқаноқ берди. Қанақа одамсиз? Тутқаноқ ўз ўзидан юзага келмайди.
-Боксчиларда бу ҳолат бўб туради. Кутилмаганда қаттиқ зарба ўтказиб юборди. Тузалиб кетади
Бепарво жавоб қайтарган Аъзамхон лаб қийшайтирди.-Олиб кетмайсан!
-Бунисини ҳали кўрамиз!
Пасткаш!
Бурилиб кетган эркак ортидан тикилиб қолган аёл лабини қаттиқ тишлади.
-Ярамас аблах!
Ичкаридан чиқиб келган доктор каридорда бетоқат турган аёлга имлаб қўйиб дарров ортига қайтиб кетишидан юраги тавонига тушган Афруза Алижоновна докторнинг ортидан хонага кирди.
-Текширув хулосалари кўра беморда хавотир оладиган касаллик йўқ. У дам олиши керак. Биз уни ухлатиб қўйдик. Уйғонса қайта текшириб кўрамиз.
-Рахмат сизга!
Шифокорнинг сўзларидан бир оз тинчланган аёл ухлаб ётган Даврон томон бурилди.
- Олдида ўтиришимга рухсат беринг!
-Бемалол! Мен бошқа беморлар билан шуғулланишим керак. Сиз ёнида бўлинг. Безовта бўлса чақирасиз.
-Хўп.
Давронни қўлини кафтлари орасига олган аёл хаёлга чумди.
Афрузада ҳеч қандай ўзгариш йўқ. Даврон айбдорлик ҳиссидан тамом бўлди. У отасидан мана шу томонлари билан фарқ қилар экан. Бугун доктор келса, қайта кўрик ўтказиб балаи бирон хулоса берар. Агар Даврон олиб кетиш таклифини айтса, бу сафар қизни Тошкентга олиб кетамиз. Керак бўлса чет элга ҳам олиб кетамиз. Тузалиб кетсин илоҳим. Даврон виждон азобида қолмасин. Мен Аброр ака билан гаплашиб олишим ҳар эҳтимолга қарши, қизни олиб кетиш учун транспорт масаласини ҳал қилишни айтишим керак.
Дадам Тошкентда шифокорларни огоҳ қилса, ҳаммаси яхши бўлади. Қизнинг соғлиги узоқ йўлни кутара олармикан? Мана шу масалани ҳам ҳал қилиш керак. Бош шифокор билан гаплашиб олишим керак. Тошкентдан шифокор йўлга чиққанлиги туғрисидаги хабардан бир оз бўлса ҳам кунгли тинчланган аёл кўзларида ёш билан Давронга термулиб қолди.Сени шу куйга тушишингда мен айбдорман.Кўзларидан оққан ёшларини лаби билан қимтиб олди. Ҳаммасига мен айбдорман.Сени ёнингда туришим, сени қўллаб қувватлаш мени ҳам фарзим, ҳам қарзим. Мени кечир болажоним кечир! Гуноҳкорман! Олдингдаги айбимни шу қизни сақлаб қолиш йўлидаги ҳаракатим билан оз бўлса ҳам юварман!
Эшик шарқ очилишига бош кўтарган аёл эшикда кўринган Малоҳатни кўриб юраги буғзига тиқилди.
-Сен бу ерда нима қилаяпсан? А? Кира солиб дўқ урган аёлнинг кўзлари ола кула бўлиб кетди.- Бу ерда нима қилаяпсан?
-У ухлаяпти. Шовқин мумкин эмас. Опа у ухлаяпти. Давронни уйғониб кетишидан хавотир олган Афруза Алижоновна ухлаб ётган йигитга хавотир аралаш кўз ташлаб олди.-Тинчланинг илтимос. Бир оз тинчланиб олинг! Ташқарида гаплашайлик. Билагидан олди
-Торт қўлингни! Давронжон болажоним! Онанг ургулсин болам кўзингни оч!
-Унга ҳозир тинчлик керак! Аёлнинг увос солишидан безовталанган Даврондан хавотир олган аёл Малоҳатга яқинлашди.
-Илтимос, унга тинчлик керак. Ташқарига чиқайлик! Ёлворди. У дам олсин!
-Бор йўқол сен чиқ! Бу ерда туришга сени ҳаққинг йўқ!
-Малоҳат-очиқ эшикдан югургудек кириб келган Аъзамхон синглисига ўқрайиб қаради.-Сенга келма дегандим!-деди жахл билан.
-Ака унга нима бўлди?
-Чиқ ташқарига! Қўли билан эшикка ишора қилди. Чиқ дедим!
-Ака, у бу ерда...
-Чиииқ!-дейиш билан чекланмай, синглисини судрагудек бўлиб хонадан олиб чиқишга урунди.
Сен шу ерда бўл!
Ака сингилнинг мажоросини қурқув билан кузатиб турган аёлга буюрди.
Ё худойим ўзинг куч бер. Бу аёл билан туқнаш келишдан сақла! Нафасини ичига ютиб ўрнида безовта қимирлаган Давронга термулди.
-Ухла, ухла болажоним сенга ором керак. Пичирлади....
Тиниқиб уйқудан бош кўтарган Даврон ўрнидан сакраб турди.
-Афруз!
-Тинчлан тинчлан хонага шошилиб кирган Афруза Алижоновна йигитни куксидан босиб ўрнига қайта ётқизишга харакат қилди.
-Ёт Даврон. Сенга тинчлик керак.
-Уни кўришим керак! Мен уни кўришим керак!
-Яхши сен тинчланиб ол. Уни бориб кўрамиз. Олдин сен тинчланиб ол.
-Менга нима бўлди? Ўрнига чўзилган йигит ёнига секингина ўтирган аёлга юзланди.
-Ҳушингдан кетиб қолдинг.
Сенда талваса бўлди дея олмади.-Докторлар чарчоқдан дедилар.
-Мени тоғам урди. Бўлган воқеаларни эслашга урунди.-Сунг...
-Тинчлан. Давронжон тинчланиб олгин сенга зўриқиш мумкин эмас!
-Уни кўрсам бўладими?
-Ҳа. Тошкентдан келадиган доктор текширув учун кириб кетган у билан гаплашиб олайлик.
-Мен ҳам у билан...
-Албатта жоним, албатта сенсиз бўлмайди.
Сўзсиз кўзларини жим юмган йигитга термулиб қолди.
-Нега бу ердасиз?-Деди кўз очмай.
-Англамадим?
-Нега бу ердасиз?
-Сендан хавотир олдим
-Йўқ, нега бу ердасиз? Нега кетмаяпсиз? Ишларингиз нима бўлди? Кўзларини очиб аёлга тикилиб қолди.
Индамай бош эгиб қолган аёлга тикилиб туриб хўрсинган йигит тескари бўлиш учун ёнбошлади.
-Мени кечира олмайсанми?
Чуқур хўрсинди.
Аллоҳим кечиримли. Шивирлади. Аммо аёлга эшитиладиган қилиб жавоб қайтармаган йигитнинг кўзларидан ёш сизди.
-Иккилангни шу куйга тушишларингда мени айбим катта. Мен сабабли сен шу азобларга дуч келдинг. Даврон қарамай ётганлигидан дадиллашган аёл юрагидаги гапларини айтиб олишга шошилди.-Мен унга ёрдам беришим керак. Бу мени бурчим. Давронжон рухсат бер. Озгина бўлса ҳам олдиндаги айбимни ювишимга изн бер.
-У яшаши керак деди Даврон паст овозда. Тушунаяпсизми? У яшаши керак. Агар унга нимадир бўлса, мени яшашимдан маъно қолмайди. Тушунаяпсизми шуни!?
-Ҳа, ҳа мен сени тушуниб турибман. Сен чекаётган азобларни ҳис қилиб турибман. Даврон менга қара, илтимос бир марта юзимга боқ.
Ҳамон тескари угрилиб ётган йигитга ёлворди.
-Давронжон ўғлим
Мени ундай атаманг! Ётган ўрнида бош чайқади. Мени ўғлим деманг. Мени ота онам бор.
-Давроон
-Афруза опа, мен сизни биринчи марта кўрганимда юрагимда алланима пайдо бўлганди. Билмадим қандайдир сизни ёқтириб қолгандим. Сизга талпинардим. Кўргим келарди. Сизни менга тикилиб қолишларингизни кўз олдимдан тез тез ўтказиб турардим. Ҳаттоки мен шу аёлни ёқтириб қолдим ҳам деб ўйлаганман. Кейин сизга бўлган ёқтиришимни тушуна олмаганман. Бу шунчаки ёқтириш эмаслигини тушунганман. Ҳаётимда Афруз пайдо бўлди. Мен янгам учун ундан қасос олмоқчи эдим. Яъни уни қасосим учун ўлжа қилиб танлагандим. Бошига кутилмаган мушт туширган Давронни жим бўлиб қолишидан хавотирга тушган Афруза Алижоновна ўрнидан туриб кетди.
-Кейин билсам, уни азалдан илгаридан эҳтимол болалигимдан ёқтирар эканман... Ўйчан тарзда сўзларини давом эттирди.- Унинг фаришта монанд табиатини ургана туриб ўзим севиб қолганимни билмай қолдим. Мен унга термулиб туриб у билан номоз ўқишни истаганман. У шундай инсон эди. Бир хил қизлар бўлади. Эркакни гуноҳ сари бошлайди. У ундай эмас эди. Унинг қарашлари кўзларидаги беғуборлик инсонни гуноҳ қилишдан тўхтатиб қоларди. У билан бирга бўлган одам ёлғон, ғийбат деган нарсаларни унутарди. Эркакларда "кўз суғориш" деган гап бор. У билан шу ишни ҳам қила олмасдингиз. Унга тик қараш ҳам ҳам гуноҳдек туюларди. Мен уни севиб қолдим. Муқаддас бир ҳилқат билиб севиб қолдим. Мени бор йўқ айбим уни севиб қолишим бўлди...
Бора бора биз яқинлашиб кетдик. Бирга вақтларимизда уни авайлабгина қучар эдим. Авайлабгина бағримга босар эдим. Ўпкаси тўлиб кетган йигит энтикиб хўрсиниб олди.-Бизнинг муҳаббатимизни мана шундай ҳис туйғулари қашшоқ эди. Аммо биз бир биримизни авайлар эдик. Бир биримиздан ҳаё қилар эдик.
-Давронжоон бўлди. Тинчлан. Умид бор. Докторлар айтган муддатдан ўтиб олди. Худога шукр. Тузалиб кетади.
-У тузалиб кетсин. Шивирлади.-Гарчи тузалиб кетса ҳам яшашимда маъно бўлмайди. Аммо у тирик қолсин. Уни бу хаётда тириклиг, борлиги, яшаши балким мени яшаб қолишимга сабаб бўлар...
Тошкентдан келган доктор, ҳамкасби қўлини узоқ вақт махкам қисиб табриклади.
-Илмий иш бошланг ҳазил қилиб олди. Жудаям зўр натижа кулиб олиб елкасига қоқиб олди.-Даволашни жарроҳлар билан бирга давом эттиринг. Икки ҳафтадан кейин Тошкентга юборинг қолган асоратлар билан биз шуғулланамиз.
-Хўп рахмат.
-Афрузаҳоним, аёлни қўлтиғидан олган доктор узоқ вақт аёлга алланималарни тушунтиргач бош шифокор хонасида йиғилганлар билан хайрлашиб пойтахтга жўнаб кетди. Докторнинг сўзларидан юзига табассум югурган Даврон касалхонага келганидан буён илк марта Афруза Алижоновнага кўзлари чақнаб миннадор нигоҳлар билан боқиб жилмайди...
Давронни назарида барчаси яхши. Ҳаммаси ўз изига тушиб кетгандек эди. Лекин Афрузани даволаётган докторнинг тунд юришини кўрган йигит бехаловат бўлиб касалхонадан кета олмади. Икки ҳафталик даволанишдан кейтн Тошкентга жўнашларидан хабардор докторнинг йигирма кунда ҳам рухсат бермаганлигини эшитган йигит хонасига кирди.
-Биз олиб кетмоқчи эдик.
Ўзига савол назари билан боққанини кўриб кириши сабабини изоҳлади.
-Исмингиз ким эди?
-Даврон.
-Биласизми Давронжон. Беморимизнинг жигари билан боғлиқ муаммо пайдо бўлди. Яъни озгина ҳаракат сўзлаш оқибатида унда кучли қон кетиш кузатилаяпти. Аслида жигардаги бу патологик ҳолат асорат сифатида кузатиладиган ҳолат. Хўрсиниб олди. Беморнинг холати йўлга ярамайди. Бош чайқади...
Туш вақтида ташқаридаги ўриндиқда ўтириб кўзи илинган йигит туш кўрибди. Тушида бир гуруҳ оқ либосли қизлар қуршовида рақс тушаётган Афруза....
Чучиб кўз очди. Ухлатиб қўйилган қизни эшик олдида туриб кузатиб турган Даврон уни тинч ухлаб ётганидан тинчланиб ортига қайтди...
-Давронжон, тонг вақтида ёнига келиб пичирлаган доктор ўзи томон имлади.-Беморимиз сизни сўраяпти...
-Ассалому алайкум пичирлашини аранг илғаган Даврон ичидан кўтарилиб келган йиғисини зўрға босиб бош силкиб алик олди. Афрузанинг яра тошиб кетган бурни оғзига термулди. Оппоқ рангпар юзига тикилди.
-Менга сўзлаш жуда қийин жилмайди.
-Сўзлама. Майли сўзлама кафтини кафтлари орасига олган йигит хўрсиниб олди. Сўзлама майли.. Пичирлади.
-Дадам билан гаплашдингизми?
-Йўқ иккиланмай бош чайқади.-Гаплашмадим.
Жим турмулиб қолди. Кўзларидан сизган ёшни бемажол қўли билан артишга урунганди. Унинг озор чекишдан асраб, оҳисталик билан кўз ёшларини артиб олди.
-Урунма,-шивирлади.-Менга айт мен бажараман! Ўз кўзларидан ҳам ёш сизаётганини сезиб турса ҳам парво қилмади.
-Ишқ бу Аллоҳга ҳос туйғу экан. Энтикиб нафас олган қиз сўз бошлади.- Аллоҳим ҳам ўзи яратган бандаларидек худбин бўлса керак-да! Ўзини кўп кўп севишларини истаб, биздек ўз яратувчисини унутиб, ўзи каби бандаларга кунгил қўядиган худбин бандаларини яратади.
Даврон ака!
Азоб билан тулғониб олган қиз йигитнинг қўлини махкам чанглади.
- Мен сизнинг қиёфангизда Аллоҳни кўрдим. Нега бу савдони бошимга солганини тушуна олмаяпман. Ахир унинг ваъдаси бор эди-ку! Бу дунёда эришмаганларни, чин дунёда учратиш ваъдаси бор эди. Биз учрашмаймиз. Учраша олмаймиз. Мен жонимга қасд қилиб унга хиёнат қилдим. Сиз хиёнат қилманг. Илтимос, энг оғир холатингизда ҳам яратгувчимизни унутиб қўйманг.
-Афруз бўлди гапирма! Гапирма ҳаётим гапирма! Ҳали яхши бўлиб кетасан жоним бўлди.
Юз кўзига лаб босган йигитдан иймангандек юзини нари олган қиз кўзларини тўлдириб тўймай тикилди.
-Сизнинг сиймонгизда Аллоҳимни кўрдим.- пичирлади.-Ҳар қалбда яшайдиган Аллоҳимни сизнинг сиймонгизда кўрдим. Даврон ака, дадам айтдиларки биз.. Биз иккимиз.... энтикиб нафас олди. Биз сиз билан... Биз.. Даврон ака яшашни истаяпман, яшагим келаяпти! Онажооон, онажоон мени кечиринг...
Кўзлари тепага тортиб кетган қизнинг оғзи бурнидан отилиб кетган қон Давроннинг эгни бошини булғалади.
-Афруууз бақириб юборган Даврон қизнинг бошини тутиб бағрига босди
-Афруууз
-Қочинг ёрдам беришимиз керак қочинг!
Йигитни қиздан базўр ажратиб олган докторлар беморни аппаратга улашга уруниб кўрдилар, аммо шу ерда турган қайси биридир баланд овозда:
-Фойдаси йўқ тугади!- дейиши Давронни қулоғига ўқдек урилди.
-Йўқооол бу ердан! Қизнинг тепасида турган докторни итариб юборган йигит махкам бағрига босди.
-Афрузааа ташлаб кетма! Кетмааа яша! Яшагин Афрузааа! Ташлаб кетмаааа!......
Давоми бор
#Сийратдил
Следующая публикация
Нет комментариев