Предыдущая публикация
ҚАРО КЎЗИМ.
226-қисм
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
- Мана, психолог қизимиз ҳам келган, - психологга қараб деди маҳалла раиси. - Сиз гаплашишингиз керак экан-да. Бунақада ўзини еб қўяди.
- Ўзиниям, эриниям еб бўлди, ўзи... Мениям қўшиб еяпти. Ҳали отаси келса нима дейди? Ўйламайди-да, булар бу томонларини... Билиб олгани интернет. Дарров овоза қилса...
Малика баттар йиғлади.
💞 💞 💞
Али, Камрон ва Лазокат тушлик қиляпти. Учаласининг ҳам қиёфаси тунд. Айниқса, Камроннинг умуман кайфияти йўқ.
- Хафа бўлманг-у, аёлингиз умуман узоқни ўйламаскан... – деди Лазокат жаҳлини яшира олмай.
Камроннинг боши эгилди.
- Ўта рашкчи-да, - изоҳ берди Али.
- Бу рашкмас-да, энди. Касаллик. Мени ўйламабди, эрини ўйламайдими? – алам билан деди Лазокат. - “Эрим бутун республикага шарманда бўлади”, демайдими? Таниқли бўлмаса ҳам бошқа гап эди...
Камрон уҳ тортди:
- Нимадир қилишимиз керак?
- Ҳозир сен нима қилсанг ҳам, “Уюштирилган, ўзини оқлаяпти”, дейишади, - деди Али.
- Индамаймизми?
- Ўйлаб кўришимиз керак. – деди Али. - Менимча, сукут энг яхши чора.
- Мен Сардорга нимадир ёз дебман, - деди Камрон хавотир билан.
- Ўйлайлик.
- Эфиримга таъсир қилмаса бўлди...
- Эфирингга нима даҳли бор? – деди Али Мени эфирим йўқ бўлди, лекин. Бошқа иш изласамми, деб турибман.
Камрон Алига жиддий қаради:
- Эфир беришмаяптими?
- Ҳа, ҳозирча. Лекин ҳар қандай танаффус бизга ўхшаш журналистларнинг ижодига таъсир қилади. Мухлисни йўқотамиз, - ташвишланиб деди Али.
- Нега шуни раҳбарият ўйламаяпти? – ҳайрон бўлди Камрон.
- Ўзлари “шошмай турсин” , дебди.
- Бизга ишга кел, дўстим. Бирга ишлаймиз, - таклиф киритди Камрон.
- Жиддий айтяпсанми?
- Албатта...
- Айнитманг, Алини. Ўзимизга керак, - қарши бўлди Лазокат.
- Яхши мутахассис ҳамма жойда керак, бизга ишласак, зўр бўларди. Мен бош муҳарриримиз билан гаплашиб кўрай, - қароридан қайтмади Камрон.
💞 💞 💞
Дилором опа Зилоланинг ёнида, ошхонада ўтирибди.
- Ўртага олиб ҳам кўндира олмадик, Алини, - надомат билан деди у.
- Аёли, ташлаб қўйгиси келмайди-да, - Зилола Дилоромга чой қуйиб узатди.
- Ҳа-а-а, жуда аёлига меҳрибон чиқди, бу Али.
- Али ака ўзи жуда яхши экан-да. Кеча мени ҳам роса кулдирди.
- Нима дейди? – қизиқсинди Дилором опа.
- Ўзим сизни шу ерда тушмушга тайёрлаб узатаман, дейди, - Зилола кулди. - Куёв келса, “Мени мухлисам, бошимни айлантирмоқчи бўлди” дермуш.
Зилола чой хўпларкан яна кулди.
Унинг охирги гапи Дилором опани ўйга толдириб қўйди. Ичида ўйлади:
- Ташқаридан қиз излаб юрибман, Зилоланинг ўзи ҳам бўлади-ку. Рўзғорбоп, чиройли, очиққина...
227-қисм
- Кеча шунақа қилиб кулишиб олдик-да, - деди Зилола.
- Менга қаранг, Зилола... – дилидагини тилига чиқарди Дилором опа. - Кўнглингизга олмасангиз, Алини уйланган демасангиз, сизни келин қилиб қўярдим, ўзи...
- Дилором опа, сизам бирдан одамни уялтирасиз... – қизарди Зилола.
- Кўриб турибсиз, Гули тузаладиган эмас. Сиз менимча Алига ҳам ёқасиз.
Зилола индамади, уялди.
💞 💞 💞
Гули ётган хона. Ошхона ва ётоқхона ўртасида битта девор бўлгани боис, Гули қайнонаси ва Зилоланинг гапини эшитиб ётибди.
- Ростан айтяпман, Зилолахон, - деди Дилором опа. - Ўйлаб кўринг. Бир кунмас, бир кун Али ҳам тушунади, Гулининг тузалмаслигини. Ана шундай ўзи ҳам уйланишни ўйлаб қолади. Сиз мана шароитни кўриб, вазиятни билиб юрибсиз. Бизам сизни анча билиб қолдик.
Зилоланинг кулгани эшитилди.
- Дилором опа, бирдан жиддийлашиб кетяпсиз-ей, тузалади, ҳали Гули...
- Менга қаранг, икковимизнинг сўзимиз бир жойдан чиқса, Алини кўндиришимиз осон бўлади. Ўйлаб кўринг.
Гули йиғлай бошлади.
💞 💞 💞
Зулайҳо опа дераза ёнида туриб, асабий телефонда гаплашяпти.
- Уканг кўрибди-да, ўша видеони. Мен билгандим шу қизингиз тинчмаслигини, бекорга ижара уйга чиқиб кетмади, деди. Ҳеч нарса деёлмадим.
- Ойи, Камрон билан тўйга бораман, - ўзини оқлай бошлади Лазокат.
- Али билан борасан-ку. Нега алдайсан, аҳмоқ қиз? Қон босимим чиқиб кетди. Дори ичиб, зўрға ётибман. Уканг “Чақиринг, бу ёққа у шарманда қзингизни”, деб туриб олди.
- Ойи, Али тўйга чиқмаяпти. Алини қамалганидан буён иши орқага кетган. Камрон билан тўйдан қайтишда тушган расмимиз. Жўртага хотинининг эсини киритиб қўйиш учун тушганди. Хотини аразлаб кетганди.
Зулайҳо баттар тутақиб кетди:
- Одам бўлмай кет, сен. Хотини аразлаб кетган эркак билан нега бирга юрибсан? Бекорга хотини интернетга тарқатиб юбормаган-да.
💞 💞 💞
Лазокат машинасини ҳайдаб кетяпти. Телефонда гаплашяпти.
- Ойи, укамга тушунтиринг. У билан фақат тўйга бораман. Ҳеч кимим эмас.
- Шу гапга ўзинг ишонасанми? – титраб деди онаизор. - Уйга келиб, ўзинг тушунтир. Ижара уйга чиқма, дедим сенга. Мана, айтганим бўлди.
- Ойи, яна бир марта айтаяпман. Камрон билан фақат тўйга бораман. Нега ишонмайсиз?
- Менинг ишониш ишонмаслигим ҳеч нарсани ҳал қилмайди. Укангга ўзинг тушунтир, дедим. Ишдан қон босими ошиб келди. Бақирди. Бош кўтаролмай қолдим, деди. Шарманда қилдинг, бизни, кўчага чиқишни ўйласам... Қиз бўлмай, ҳар бало бўл... – бақирди Зулайҳо опа.
- Ойи... Уф...
228-қисм
- Кел, уйга.
- Борганим билан нима қиламан?
Зулайҳо опа бақирди:
- Билмайман, кел, дедимми, кел!
Алоқа узилди. Лазокат уф тортди.
💞 💞 💞
Малика тиззасини қучоқлаб, ғамга ботиб ўтирибди. Саодат хола хоргин ва кайфиятсиз:
- Даданг билан акангга ўзингни нима деб оқласанг оқла. Жўяли баҳона топ. Мен ёнингни олмайман.
Малика бир қараб қўйди. Хўрсинди.
- Одам ҳам шунақа хато устига хато қиладими? Мен онангман, сенга ёмонликни раво кўрмайман. Ҳеч бўлмаса, менинг гапимга қулоқ солмадинг, ишонмадинг. Менам одамнинг фарқига бораман, сал.
Малика бурнини тортди. Уҳ тортди.
- Даданг келиб, чиқ йўқол, уйингга бор, деса. Мен аралашмайман. Индамай кетавер...
- Камрон акам киритмайди, энди... – деди Малика ҳиқиллаб.
- Менам бўлсам киритмасдим. Тўғри қилади. Кўзинг очилсин, сал...
- Камрон акам жаҳлидан тушгунча, дадамга бир нима деб туринг.
- Демайман! Сафаринг қариди. Жўнайсан, уйингга. Муроса қилиииииб яшайсан, эринг билан. Нима деса хўп, дейсан, ақлинг жойига келади.
Малика хўрсинди, йиғлади.
💞 💞 💞
Али ўз уйининг залида у ёқдан-бу ёққа юрибди. Сиқиляпти:
- Бекорчиликдан ёмони йўқ экан. Иш ҳам бўлмади, тўй ҳам йўғакан, бугун. Уф-ф-ф.
Али телефонини қўлига олиб, Сардорга телефон қилди:
- Сардор?
- Сааламайлайкум, ака.
- Ваалайкум. Қалайсан? Сардор, келаси ойдан менга тўй бўляптими, ўзи?
Сардор бир муддат жим қолди.
- Нега индамайсан? Айтавер, хафа бўлмайман, - деди Али тушуниб.
- Орадаги танаффус ва эфирга чиқмаётганингиз таъсир қиляпти. Камрон акани сўрашяпти, кўпроқ, - деди зўрға Сардор. - Шунинг учун эфирга чиқинг деяпман-да.
- Аха, ҳаракат қиламан.
- Лекин мен ким телефон қилса, сизни биринчи тавсия қиляпман.
- Камронни сўраса, Камронга олавер.
- Оляпман. Ҳозирча, Лазакатапа билан чиқяпти. Эрта сизнинг тўйингиз кўпайса, опа сиз билан чиқади. Акага қиз топишимиз керак.
- Ўзида вариант йўқмикан?
- Йўқ деди.
- Менда битта вариант бор. Ҳозирча Лазо билан чиқиб турсин, кейин чақираман.
- Майли...
- Бўпти, яхши ишла, - деди Али. - Шу кунларда бемалол ўтираверай а, уйда?
- Ҳа, бугун, эрта, индин... тўй йўқ...
- Бўпти... - Али алоқани узаркан, уҳ тортди.
💞 💞 💞
Зилола автобусда уйига қайтяпти. Ўйчан.
- Дилором опанинг таклифига кўнсаммикан? – ширин орзулар уни оғушига торта бошлади. - Жуда яхши кўраман шу Али акани. Лекин Али ака Гулини севади, ҳалиям.
229-қисм
Зилола автобусдан ташқарига қаради, хўрсинди.
- Менинг ойим уйланган экан, дейиши мумкин... Лекин менга ёқади, Али Мансуров!
Зилола жилмайди.
- Али ака-ей, бирам беғубор. Мен билан қувлашиб ўйнагани-чи? Агар мени Гулини севгандек севиб қолса, рад эмасдим. У ҳар қандай қизни бахтли қилади.
💞 💞 💞
Дилором опа Алиникидан уйига келяпти. Уйига киради. Комил ака пешвоз чиқди.
- Ассалому алайкум. Яхши ўтирибсизми, дадаси? – деди Дилором.
- Ва алайкум ассалом. Шукр. Менам ҳозир келдим. Банкка бориб келдим. Катта ўғлинг пул жўнатган экан, олиб келдим.
- Яхши.
Дилором ва Комил ака ошхонага ўтиришди.
- Яхши эканми, келининг? – сўради Комил ака.
- Ўша ётишда, бирдан яхши бўлиб қоламиди?
- Зилола қараб ўтиргандир?
- Ҳа, қараб ўтирибди. Бирам очиққина, чиройлигина қиз. Бугун Зилолага айтдим. “Алига келин қиламан, сизни”, дедим.
Комил Дилоромга бошқача қаради:
- Қизиқсан-ей! Униям хафа қилиб, яна Гули қаровсиз қолмасин.
- Ваааай, дадаси, менам вазиятга қараб иш қиламан. Зилола ҳам Аини гапирганда тилидан бол томаяпти. Али иккаласи ҳазил-ҳузул қилиб, роса чиқишиб кетибди.
- Бу дегани тегади демас-ку.
- Яна икки марта аврасам, рози бўлади. Гапидан Алини ёқтирадиган...
- Ҳар куни бир нима топиб келасан, ишқилиб?
- Алини ўйлайман-да, дадаси. Касал хотинга қараб ўтиб кетадими, ахир? Сизнинг раҳмингиз келмайдими, ўғлингизга?
- Келади... – деди Комил ака уҳ тортиб.
- Бўлди-да, сизам болам бечоранинг яхши яшашини, болали бўлиб кетишини истасангиз керак. Зилола ёмон қизми, ё?
- Яхши. Ўзи биринчи кўрганимда, Али билан севишиб қолмаса эди, деб қўрққандим...
- Севишиб қолсин, илоҳим...- деди Дилором опа.
💞 💞 💞
Жамшиднинг хонаси. Жамшид креслосига ястаниб телефонда гаплашяпти:
- Маъқул бўлаётганидан хурсандман. Майли бемалол ёзаверинг. Ҳа, фейсбукдаги саҳифамга, инстраграмга ёзиб қолдирсангиз бўлади... Ҳа, интраграмга эфир пайтдаги расм, видеолар қўйяпман. Хўп. Ҳа, бизлар сиздек мухлислар учун ишлаймиз-да. Йўқ, йўқ... ёзаверинг.
Шу пайт стол устидаги ички телефон жиринглайди.
- Раҳмат эътибор, учун. Гаплашамиз.
Жамшид хона телефонининг гўшагини кўтарди:
- Ало?
- Жамшид? – эркак кишининг овози эшитилди.
Жамшид овоздан сергак тортди. Директор ўринбосари йўқлаётанди:
- Ассалому алайкум, Одил Сафарович!
- Волайкум. Кечаги топшириқлар нима бўлди?
- Ҳаммасига мухбирлар кетди. Кечки янгиликларда берамиз.
- Яхши, - деди Одил Сафарович. - Али Мансуров келяптими, ишга? Ҳозир мендан директорнинг шахсан ўзи сўради. Нега эфирга чиқмаяпти?
230-қисм
- Ҳа, келяпти, чақирамиз...
- Чақирамиз, деганингиз нимаси? – деди Одил Сафарович. - Эфирга чиқмаяпти-ку!
Жамшид ўзини йўқотиб, шошиб қолди.
Жамшид замдиректор билан гаплашяпти. Ўзини йўқотиб қўйган.
- Ҳалиги... Анақа... Биласиз-ку, бошига ташвиш тушди. Аёлининг ҳам аҳволи яхшимас. Эфирни ўйлайдиган аҳволда эмас. Шунга сал эркинлик бергандим. Чақириб, гаплашаман.
- Эркинлик ҳақида сал маслаҳат қилиш керак-да. Ижодкорнинг нега ижоди тўхтагани, нега ишга келмаётгани ҳақида билишга ҳаққимиз бордир? – деди директор ўринбосари.
- Албатта. Эртага чақираман. Гаплашаман.
- Ҳозироқ гаплашинг. Директорнинг ўзи қизиқибди, директор ўринбосари сўради, денг. Рейтингни ўйлашимиз керак. Айнан Али учун бизнинг тўлқинга ўтадиган мухлислар бор. Ўшалар учунам ишлашимиз керак.
- Хўп, - деди Жамшид. - Ўзимам айтиб турибман. Энди келиб қолса керак...
Жамшид трубкани жойига қўяркан, кайфияти бузилди.
💞 💞 💞
Машиналар турадиган жойда Камрон машинасининг ичида ўтирибди. Кайфияти йўқ. Телефонидан ижтимоий тармоқларга кириб ўзи ва оиласи ҳақидаги видеоларни кўряпти. Маҳалла ва оилани қўллаб-қувватлаш вазирлиги тармоғидаги уларнинг воқеа ҳақидаги ахборотини кўрди. Саодат холанинг уйига маҳалла раиси келган вақтдаги жараён. Маҳалласи раиси гапиряпти:
- Ҳар қандай вазиятда ҳам биз бормиз. Чиқмайсанми, маҳаллага? Маҳаллада катта бўлган қиз бўлсанг, бегона эмассан.
- Маҳаллани қўйинг, менинг гапимни олмаяпти-ку, бу, - жаҳли чиқиб деди Саодат хола. - Бир бало бўлган бунга. Бўлмаса, Камронжон келди. Кеча ҳам келди, Имронни кўрсатмайман, деб туриб олди, бу. Рашк кўзини кўр қилиб қўйган. Тележурналист бўлганидан кейин қизлар билан эфир оборади. Шулардан рашк қилади-да. Иш-ку, бу деб мен тушунтира олмаяпман. Ҳалиям куёвим яхши экан. Бошқа одам бўлса, аллақачон ажраб кетарди.
- Куёвнинг бирор ким билан гаплашганини, ёзишганини кўрганмисан? Ё бирортаси тинчтингни бузганми?
Йўқ жойдан рашк қилади, - Маликанинг ўрнига гапирди Саодат хола. - Камронжон телевизорда янгиликлар оборади журналист қизлар билан. “Ана бир-бирига қаради, бир-бирига қараб гапирди”, деб асабга тегади. Бир-бирига қараб гапирмай, тескари қараб гапирсинми, у бечаралар ҳам...
Шу суҳбатдан кейин маҳалла психологи ҳам гапирди:
- Аёл кучли руҳий срессда. Бу ҳолатларда одатда ижтимоий томондан тенг бўлмаган оилаларда келиб чиқади. Камрон Воҳидов машҳур тележурналист. Табиийки аёли оддий уй бекаси. Аёлнинг назарида, у жуда эътибордан четда. Мана тушунчаси уни шу ҳолатга олиб келган. Аёл билан суҳбатлашиб билдикки, эри томонидан бирорта хиёнат ҳолатлари, хўрлаш ёки менсимаслик ҳолатлари бўлмаган.
Шу билан видео тугади. Камрон хўрсинди.
231-қисм
Кейин Камрон бошқа видеога ўтди. Блоггер қизнинг овози эшитилди:
- “Маҳалла ва оилани қўллаб-қувватлаш” вазирлиги психологи Камрон Воҳидовнинг аёли билан гаплашган. Суҳбатдан маълум бўладики, ўртада ҳеч қанақа ҳиёнат, зўровонлик ва менсимаслик ҳолатлари бўлмаган. Биз ҳам журналистик суриштирув ўтказдик. Изланишларимиздан маълум бўлдики, Камрон Воҳидов бирга суратга тушган аёл машҳур радиобошловчи Лазокат Салимова. Ва улар биргаликда тўйларда бошловчилик қилишади. Қуйидаги суратлар эса улар тўйдан қайтаётганларида олинган оддий суратлар холос. Камрон Воҳидовнинг аёлини бундай қилишига эса руҳий стресс ва ўзига бўлган ишончсизлик сабаб бўлган дея оламиз...
Камрон уҳ тортди. Ўзига ўзи гапирди.
- Худойим шарманда қиламан деса, оппа-осон экан. Ўзинг сабр бер. Шукрки, ўзимни оқлашимга зарурат ҳам қолмади. Али сукут яхши деб тўғри айтган экан...
- Опа, Камрон Воҳидов сизга севги изҳор қилгани ростми? – сўради Лазокатнинг сочини турмаклаётган Матлуба.
- Матлу шунга сенам ишондингми?
- Роса айланди-ку, интернетда. Мен Камроннинг хотини тушунмадим. Чиройлигина, ёшгина экан. Хафа бўлманг-у, сиздан ёш кўринади. Шу кўриниши билан нега сиздан рашк қилган?
- Э-э-э, Матлу, ярим тунда битта машинада сенинг эринг билан юрсам, сенам рашк қиласан, - Лазокат қаҳ-қаҳ отди.
- Вой, нега мени эрим билан юраркансиз?
- Ана, рашк қилиб бошладинг.
- Қиламан-да, сиз мана бу жоду кўзларингиз билан ҳар қандай эркакни ўзингизга қаратиб олишингиз мумкин, - деди деди Матлуба.
- Ана, ўзингни саволингга ўзинг жавоб бердинг.
- Энди Камронинг хотини анча ёш экан-да, шунга айтдим. Айтганча, опа, Дилшодбек Каттабеков билан яқин орада гаплашдингизми? Хотини билан севишиб юрган эканми?
- Севишмаган, қариндошлар учраштиришган шекилли.
- Вай интернетга суҳбатлари чиқиб кетди-ку, - деди Малуба ҳар доимгидек. - Ораси 14 ёш экан, а? Қаранг, ҳаммаям машҳур бўлсин экан. Ўзи 33 кириб 19 яшар қизни оволибди. Қойил!
- Дилшод ҳам 20 яшарга ўхшайди-да, қариб қолмаган-ку.
- Лазокат опа, мени бир нарса қизиқтирди, қаранг, Дилшодни аёли эгизак экан, кичкинаси экан. Қизиқиб қолдим, Фотима билан Зуҳра бир хилмикан? Ё Фотимасининг бўйи баландмикан-а?
- Вай тавбааа, саволни қаранг. Дилшод Каттабеков қолиб кетиб, унинг қайнопасига ўтиб кетдингми? – энса қотирди Лазокат.
- Қизиқишда, энди. Э-э-э, яна битта видео кўрдим. Анув қўшиқчи Шоҳруххончи шуууунча йил ўтиб, боласининг боғчасига энди борибди. Униямчи Асал Шодиева мажбурлаб оборибди. Тавбааа, наҳот боласи қанақа боғчага боряпти, қанақа қарашяпти, қизиқмаган бўлса...
232-қисм
- Вақти бўлмагандир? Бугун шуларни кўрибсизми, дейман.
- Ҳа, чиқиб қолди-да... Ана, бўлди, чиройли бўлдингиз.
Зилола автобусдан тушиб уйи томон кета бошлади. Уни Азим ўз машинасида пойлаб турибди. У секин машинасини юргизиб, Зилолага етиб олди.
- Зилолахон, қалайсиз?
Зилола орқасига қараб машинасида секин келаётган Азимни кўрди.
- Ассалому алайкум, - деди Зилола.
- Ва алайкум ассалом. Қаёқлардан келяпсиз? – деди Азим машинасидан бошини чиқариб.
- Ишдан.
- Ўтиринг. Уйингизгача обориб қўяман.
- Мана, келдим ўзи.
- Келинг, ўтириб гаплашиб олайлик...
- Нимани гаплашасиз?
- Чиқинг, айтаман.
Зилола орқа ўриндиққа ўтирди. Азим машина юрғизди:
- Бирорта кафега борсак... Менинг жиддий гапларим бор сизга...
Зилола хўрсинди.Азим парво қилмади.
- Негадир мени кўрсангиз кайфиятингиз тушадигандек туюлади, менга.
Зилола ичида гапирди:
- Менам шунга ҳайрон қоламан-да. Нега шунақайкан?
Малика қулоғига телефон тутиб турибди. Кўзларидан ёш оқяпти. Телефонда отаси гапиряпти:
- Менинг энг катта хатойим – келган кунингоқ ортингга қайтариб юбормаганим, кўнглингга қараганим. Сен нима қилдинг? Ҳаммамизни юзимизни ерга қаратдинг. Ношукрлик қилдинг...
Малика ҳиқиллаб йиғлади.
- Йиғласам, отам жаҳлидан тушади, дема. Охирги нуқтага етиб келдинг. Ҳозир ўрнингдан тур, нарсаларингни йиғиштир, уйингга жўна. Мен кечга уйга борганда сени уйда кўрмайин!
- Дада... Нима деб бораман?
- У сенинг муаммойинг. Нима деб келган бўлсанг, шу деб борасан. Эрингдан кечирим сўрайсанми, ялинасанми, муроса қилиб яшайсан...
- Дада-а-а...
- Малика, бошқа сени эшитишни истамайман, - деди отаси. - Ҳозироқ кет уйингга. Боргунимча, уйда бўлсанг, айтиб қўяй онангни ҳам қўшиб чиқариб юбораман уйдан... Тушундингми? Меникига меҳмон бўлиб келсанг, кел. Бўлмаса, эшигим ёпиқ сенга...
- Дада... – йиғидан тўхтай олмади Малика.
- Гап тамом! - отаси алоқани узди.
Малика телефонини бир четга қўйиб, секин нарсаларини йиғиштира бошлади. Йиғлаб ўз кийимларини, боласининг кийимларини йиғиштирди.
Лазокат зинадан кўтарилиб чиқиб, ижара уйига келяпти. Қулоғида телефон.
- Ойи, телеграмдан ташладим видеони. Ўғлингизга ҳам кўрсатинг, асабийлашмасин. Кўрсин видеони. Камроннинг хотини ўзи ваҳимачи эканлиги исботланган. Худонинг ўзи менга ёрдам берди.
- Йўғ-е, исботлашибдими? Шукр, ҳозироқ кўрсатаман укангга.
- Майли ойи, яхши дам олинг. Хавотир олманг, мен келдим уйга.
Тун. Али Гулининг ёнига ўтирибди. Гулининг умуман кайфияти йўқ. Қайнонаси ва Зилоланинг гаплари таъсирида ётибди.
- Гули қовоғингдан қор ёғяпти-я! – Али ҳайрон. - Уям совуб кетди, бунақа ётишингдан...
Гули индамади. Бир нуқтага тикилганча ётаверади.
- Сенга нима бўлди? Бирор жойинг оғрияптими?
233-қисм
Гули индамади. Али секин унинг ёнига ётди. Унинг жонсиз қўлини олиб, бармоқларини бармоқлари орасидан ўтказиб, маҳкам ушлади:
- Ҳеч бўлмаса, шу қўлларинг ишлаб кетсайди, ручка берардим. Қаеринг оғриётгани ёзиб берардинг.
Али бошини буриб, Гулига қаради. Иккинчи қўли билан Гулининг бошини ҳам буриб, ўзига қаратди.
- Қора кўзим, қора кўзларингга пича тикилай. Тикилмаганимга анча бўлди.
Али Гулига тикилди. Гули ҳам унга тикилди. Гулининг кўзларига ёш тўлди. Али қўрқиб кетди:
- Қаеринг оғрияпти, Гулим, айт. Бир, биргина ишора бер.
Гули индамай Алига қараб ётаверди. Кўзларидан ёш оқди. Али унинг кўз ёшларини артди.
- Мен қўрқитма! Сенга нимадир бўлса, чидолмайман! Йиғлама, Қаро кўзим... Қанийди, Аллоҳим менга шундай хислат берса, сенинг оғриётган жойингни ҳис қилсам. Йўқ, дардингни ололсам ўзимга... - Алининг ҳам кўзлари ёшга тўлди. - Қандай қилсам, дардингни оламан, оғриётган жойингни биламан...
Гулининг ҳам кўзларидан ёш оқди. Али артди.
Тун. Камрон тўйдан қайтяпти. Секин зинадан кўтариляпти. Эшик олдига келиб, калитни тиқди.
Камроннинг ётоқхонаси. Ғира-шира. Имрон каравотчасида ухлаб ётибди. Малика мунғайиб ўтирибди. Эшикнинг калит билан очилаётганини эшитиб, ўрнидан дик этиб турди. Соатга қаради. Соат 24:10. “Қулт” этиб ютинди ва каридорга югургилаб чиқди. Шу пайт эшик очилиб Камрон кириб келди.
- Ассалому алайкум! – деди Малика унга.
Камрон Маликанинг овозидан чўчиб тушди ва ҳайратда қотди. Малика Камронга мўлтиллаб қаради. Камрон гўёки уни кўрмагандек, эшитмагандек ёнидан индамай ўтиб кетди. Ётоқхонага секингина кириб, Имронни ўпди. Кейин кийимларини алмаштира бошлайди. Бу пайтда Малика овқат сузди ва келиб Камронга айтди:
- Овқат суздим.
Камрон яна уни кўрмагандек, эшитмагандек ёнидан ўтиб кетди ва музлатгични очиб, кефир олди. Идиши билан кўтариб сипқорди ва яна жойига солиб, ўрнига ётиб ухлади. Малика уни жим кузатди. Кейин дастурхонни қовоғидан қор ёғиб, йиғиштирди.
Тун. Зилоланинг ётоғи. Хона ғира-шира. Зулайҳо ва Зилола ўз каравотларида ётибди. Зилола ухламаган. Ўйланиб ётибди.
- Али Мансуровнинг оиласига ҳавасим келди. Оиласини, рўзғорини ўйларкан. Гулини севмасайди... Ўзиям ҳазилкаш, келишган йигит. Ўзи Али акани аввалдан жуда яхши кўрардим. Дилором опанинг гапидан кейин миямдан чиқмай қолди. Шунақа одам билан яшасанг, дунёда армонинг ҳам бўлмайди-да.
234-қисм
Зилола бошқа томонга қараб, ёнбошлаб ётаркан яна ўйлади:
- Азим билан орасида ер билан осмонча фарқ бор. Азим ҳам шунақа инсон бўлсайди. Унақа бўлолмайди. Азимга ўхшаган йигит билан яшолмайман, мен. У эса “Рози бўлинг”, деб эзди бугун.
Зилола чалкаш ўйлар оғушида кўзларини юмди.
Али ва Гулининг ётоғи. Али ухлаб ётибди.Гулининг кўзлари очиқ. Жим ётибди. Али ҳам кўзини очди. Кўзини оча солиб, Гулига қаради. Жилмайди.
- Салом, қаро кўзим! Хайрли тонг!
Гули ҳам Алига қараб жилмайди.
- Сени тушимда кўрдим. “Нима қилдим, тушингизда?” деб сўрамайсанми?
Гули яна жилмайди.
- Сўрасанг, айтаман. Гапир... Гапиришга ҳаракат қил. Тузалишга, гапиришга ҳаракат қилмасанг бўлмайди, жоним... Сўрамасанг, айтмайман.
Али шундай деб ўрнидан туради. Каридорга чиқди.Ошхонадан тақир-туқур қилган овоз эшитилди.
- Зилола аллақачон келибди, шекилли? – деди ўзига ўзи Али ва ваннага кириб кетди.
Зилола шу пайт ошхонадан чиқиб, ётоқхонага кирди:
- Ассалому алайкум, Гулихоним. Яхши дам олдингизми?
Зилола секин Гулининг ёнига келди. Жилмайиб қаради:
- Юзингизни, тишларингизни ювсак энди. Али бирдан сизни ўтқизиб кетмабди-да!
Шу пайт Али кириб келди:
- Ассалому алайкум, Зилолахон. Яхши келдингизми?
- Ассалому алайкум, - деди Зилола. - Яхши. Гулини каравотга суяб ўтқизиб берсангиз юзларини ювардим.
Али келиб Гулини ўтқизди. Атрофига суяб, ёстиқ қўйди. Бошини ҳам ёстиққа суяб қўйишди. Зилола чиқиб кета бошлади:
- Мен тиш чўткаларини, сувни олиб келай...
Али эса Гулига тикилди.
- Тиш чўткага кетди, Зилолахон, - деди кулиб Али. - Тиш чўтка воқеаси эсингдами? Ёмон шум эдинг-а? Ҳар эрталаб жанг майдонига тушаётгандек, мени нима кутяптикан, деб мана шу каравотдан тушардим.
Иккаласи кулишди.
- Куласан-а, куласан... – деди Али. - Эсингдами?
Али хотирага берилди. Ўшанда Али уйқусираб ётоқхонадан чиқди ва ваннахона томон юрди. Шу пайт Гули ваннадан шошиб чиқди. Али ҳайрон бўлди:
- Нима қиляпсан, ваннада?
Гули кесатгандек гапирди.
- Юзимни ювдим. Ухлаб қолибман, энди турдим...
Гули Али ваннага киргач, у тилини чиқариб, ошхона томон юрди. Сал ўтмай Алининг ваннада “Гули-и-и!” дегани эшитилди. Гули қиқирлаб кула бошлади. Али оғзи тиш пастасидан оппоқ кўпик, қўллари ҳам кўпик бўлиб чиқади.
- Гули, дедим.
Гули ошхонадан югуриб чиқди ва ўзини кулгидан зўрға тийиб турди:
- Ажрат буни...
Гули қиқирлаб кула бошлади. Гули тиш чўтчкасига супер клей суркаб қўйган, Али уни ушлаган ва қўлига ёпишиб қолганди. Али оғзида паста билан зўрға гапирди:
- Оғзимни ювай, чўткани қўяй дейман, қўйилмайдииии...
235-қисм
Гули кулди. Алининг қўлидан чўткани тортади, олинмайди. Баттар кулади.
- Юринг, яхшиси оғзингизни чайиб қўяман. Бу олинмайди, энди.
Гули яна қиқир-қиқир кулди. Иккаласи ваннага кирди. Гули Алининг оғзини чайқатди. Али чўтка ёпишган ўнг қўлини ҳам ювди. Чўтка ёпишиб тураверди.
- Ол, буни... Чўтка нега хўл дедим. Қўлим нега қизияпти, дедим. Тишимни қаттиқ ишқалаганимга қиздиряпти, дебманда... Суперелим қиздириши эсимга ҳам келмабди, - деди Али.
Гули кулди, чўткани тортди, ололмади. Баттар кулди:
- Ишга шунақа борас...
Али қўлига ёпишган чўтка билан Гулининг бошига ура бошлади:
- Ўзинг учун ўзинг калтак қилибсан, мана сенга, мана сенга...
Улар қиқир-қиқир кулишди.
Али эслаган хотира таъсирида куляпти, Гулининг юзида ҳам табассум.
- Ёмон эдинг, Гули, - деди Али. - Бир соат овора бўлгандик, суперелимни қўлимдан кетказгунча. Қотиб қолиб шунақа асабимга текканди.
Гули кулди. Зилола қўлида чойнакда сув, тоғора билан кириб келди:
- Али ака, югуринг тиш чўткаларини олиб келинг.
- Хўп бўлади.
Али Гулининг ёнидан узоқлаша бошларкан, кулди:
- Гули, тиш чўткага кетяпман. Елимни қайси томонига суркай? Мени даврим келди, қара. Хоҳлаганимни қилишим мумкин. Чўткага елим суркаб келайми, тишларингга ёпишсинми?
Гули кулишда давом этди. Зилола ҳеч нарсага тушунмади. Али кула-кула чиқиб кетди.
- Кулгуларингиз ҳам бор бўлсин, - деб қўйди Зилола.
Зилола Гулининг юзини юва бошлади.
Серқатнов кўча. Лазокат машнасида кетяпти. У тўғри Давроннинг ҳовлисига кириб борди. Дарвозаси ёнида туриб телефон қилди:
- Ало? Салом. Мен келдим, Самирани олиб чиқинг.
Даврон уйқусираб гапирди:
Нима? Ҳазиллашяпсанми?
Дарвозангизни олдидаман. Ишга кеч қоламан. Олиб чиқинг Самирани.
- Мен энди уйғондим. Самира ҳам ухлаётгандир?
- Билмайман, олиб чиқинг.
Лазокат телефонини ўчирди ва машинасининг орқа эшигини очиб, тайёр қилиб машинага суяниб кута бошлайди. Сал ўтмай Раъно Самирани кўтариб чиқди. Самира қувноқ:
- Ассалому алайкум ойижон.
Лазокат ва Раъно бир-бирига еб қўйгудек қаради. Лазокат эшикни ушларкан, алик олди.
- Ва алайкум ассалом, - кейин Раънога қараб деди6 - Салом. Дадаси олиб чиқмадими? Сиз қандай кўтаряпсиз, буни?
- Яхшимисиз? Дадамиз ҳали юзини ювганлари йўқ. Энди турди, - деди Раъно.
Шу пайт дарвозадан Давроннинг онаси чиқди. Лазокат сергакланди:
- Ассалому алайкум.
- Ва алайкум ассалом, - деди онахон. - Олиб кетиб қоляпсизми, Самирани... Мазза қилаётгандим.
Лазокат жилмайди.
- Келади-ку, яна. У бувиси ҳам сўраб қўймаяпти.
Шу пайт Лазокат деразадан ўзига Даврон қараб турганини сезди ва деразага қаради.
Давоми бор
#ҚАРОКЎЗИМгрдил
- Опа, Камрон Воҳидов сизга севги изҳор қилгани ростми? – сўради Лазокатнинг сочини турмаклаётган Матлуба.
- Матлу шунга сенам ишондингми?
- Роса айланди-ку, интернетда. Мен Камроннинг хотини тушунмадим. Чиройлигина, ёшгина экан. Хафа бўлманг-у, сиздан ёш кўринади. Шу кўриниши билан нега сиздан рашк қилган?
- Э-э-э, Матлу, ярим тунда битта машинада сенинг эринг билан юрсам, сенам рашк қиласан, - Лазокат қаҳ-қаҳ отди.
- Вой, нега мени эрим билан юраркансиз?
- Ана, рашк қилиб бошладинг.
- Қиламан-да, сиз мана бу жоду кўзларингиз билан ҳар қандай эркакни ўзингизга қаратиб олишингиз мумкин, - деди деди Матлуба.
- Ана, ўзингни саволингга ўзинг жавоб бердинг.
- Энди Камронинг хотини анча ёш экан-да, шунга айтдим. Айтганча, опа, Дилшодбек Каттабеков билан яқин орада гаплашдингизми? Хотини билан севишиб юрган эканми?
- Севишмаган, қариндошлар учраштиришган шекилли.
- Вай интернетга суҳбатлари чиқиб кетди-ку, - деди Малуба ҳар доимгидек. - Ораси 14 ёш экан, а? Қаранг, ҳаммаям машҳур бўлсин экан. Ўзи 33 кириб 19 яшар қизни оволибди. Қойил!
- Дилшод ҳам 20 яшарга ўхшайди-да, қариб қолмаган-ку.
- Лазокат опа, мени бир нарса қизиқтирди, қаранг, Дилшодни аёли эгизак экан, кичкинаси экан. Қизиқиб қолдим, Фотима билан Зуҳра бир хилмикан? Ё Фотимасининг бўйи баландмикан-а?
- Вай тавбааа, саволни қаранг. Дилшод Каттабеков қолиб кетиб, унинг қайнопасига ўтиб кетдингми? – энса қотирди Лазокат.
- Қизиқишда, энди. Э-э-э, яна битта видео кўрдим. Анув қўшиқчи Шоҳруххончи шуууунча йил ўтиб, боласининг боғчасига энди борибди. Униямчи Асал Шодиева мажбурлаб оборибди. Тавбааа, наҳот боласи қанақа боғчага боряпти, қанақа қарашяпти, қизиқмаган бўлса...
232-қисм
- Вақти бўлмагандир? Бугун шуларни кўрибсизми, дейман.
- Ҳа, чиқиб қолди-да... Ана, бўлди, чиройли бўлдингиз.
Зилола автобусдан тушиб уйи томон кета бошлади. Уни Азим ўз машинасида пойлаб турибди. У секин машинасини юргизиб, Зилолага етиб олди.
- Зилолахон, қалайсиз?
Зилола орқасига қараб машинасида секин келаётган Азимни кўрди.
- Ассалому алайкум, - деди Зилола.
- Ва алайкум ассалом. Қаёқлардан келяпсиз? – деди Азим машинасидан бошини чиқариб.
- Ишдан.
- Ўтиринг. Уйингизгача обориб қўяман.
- Мана, келдим ўзи.
- Келинг, ўтириб гаплашиб олайлик...
- Нимани гаплашасиз?
- Чиқинг, айтаман.
Зилола орқа ўриндиққа ўтирди. Азим машина юрғизди:
- Бирорта кафега борсак... Менинг жиддий гапларим бор сизга...
Зилола хўрсинди.Азим парво қилмади.
- Негадир мени кўрсангиз кайфиятингиз тушадигандек туюлади, менга.
Зилола ичида гапирди:
- Менам шунга ҳайрон қоламан-да. Нега шунақайкан?
Малика қулоғига телефон тутиб турибди. Кўзларидан ёш оқяпти. Телефонда отаси гапиряпти:
- Менинг энг катта хатойим – келган кунингоқ ортингга қайтариб юбормаганим, кўнглингга қараганим. Сен нима қилдинг? Ҳаммамизни юзимизни ерга қаратдинг. Ношукрлик қилдинг...
Малика ҳиқиллаб йиғлади.
- Йиғласам, отам жаҳлидан тушади, дема. Охирги нуқтага етиб келдинг. Ҳозир ўрнингдан тур, нарсаларингни йиғиштир, уйингга жўна. Мен кечга уйга борганда сени уйда кўрмайин!
- Дада... Нима деб бораман?
- У сенинг муаммойинг. Нима деб келган бўлсанг, шу деб борасан. Эрингдан кечирим сўрайсанми, ялинасанми, муроса қилиб яшайсан...
- Дада-а-а...
- Малика, бошқа сени эшитишни истамайман, - деди отаси. - Ҳозироқ кет уйингга. Боргунимча, уйда бўлсанг, айтиб қўяй онангни ҳам қўшиб чиқариб юбораман уйдан... Тушундингми? Меникига меҳмон бўлиб келсанг, кел. Бўлмаса, эшигим ёпиқ сенга...
- Дада... – йиғидан тўхтай олмади Малика.
- Гап тамом! - отаси алоқани узди.
Малика телефонини бир четга қўйиб, секин нарсаларини йиғиштира бошлади. Йиғлаб ўз кийимларини, боласининг кийимларини йиғиштирди.
Лазокат зинадан кўтарилиб чиқиб, ижара уйига келяпти. Қулоғида телефон.
- Ойи, телеграмдан ташладим видеони. Ўғлингизга ҳам кўрсатинг, асабийлашмасин. Кўрсин видеони. Камроннинг хотини ўзи ваҳимачи эканлиги исботланган. Худонинг ўзи менга ёрдам берди.
- Йўғ-е, исботлашибдими? Шукр, ҳозироқ кўрсатаман укангга.
- Майли ойи, яхши дам олинг. Хавотир олманг, мен келдим уйга.
Тун. Али Гулининг ёнига ўтирибди. Гулининг умуман кайфияти йўқ. Қайнонаси ва Зилоланинг гаплари таъсирида ётибди.
- Гули қовоғингдан қор ёғяпти-я! – Али ҳайрон. - Уям совуб кетди, бунақа ётишингдан...
Гули индамади. Бир нуқтага тикилганча ётаверади.
- Сенга нима бўлди? Бирор жойинг оғрияптими?
233-қисм
Гули индамади. Али секин унинг ёнига ётди. Унинг жонсиз қўлини олиб, бармоқларини бармоқлари орасидан ўтказиб, маҳкам ушлади:
- Ҳеч бўлмаса, шу қўлларинг ишлаб кетсайди, ручка берардим. Қаеринг оғриётгани ёзиб берардинг.
Али бошини буриб, Гулига қаради. Иккинчи қўли билан Гулининг бошини ҳам буриб, ўзига қаратди.
- Қора кўзим, қора кўзларингга пича тикилай. Тикилмаганимга анча бўлди.
Али Гулига тикилди. Гули ҳам унга тикилди. Гулининг кўзларига ёш тўлди. Али қўрқиб кетди:
- Қаеринг оғрияпти, Гулим, айт. Бир, биргина ишора бер.
Гули индамай Алига қараб ётаверди. Кўзларидан ёш оқди. Али унинг кўз ёшларини артди.
- Мен қўрқитма! Сенга нимадир бўлса, чидолмайман! Йиғлама, Қаро кўзим... Қанийди, Аллоҳим менга шундай хислат берса, сенинг оғриётган жойингни ҳис қилсам. Йўқ, дардингни ололсам ўзимга... - Алининг ҳам кўзлари ёшга тўлди. - Қандай қилсам, дардингни оламан, оғриётган жойингни биламан...
Гулининг ҳам кўзларидан ёш оқди. Али артди.
Тун. Камрон тўйдан қайтяпти. Секин зинадан кўтариляпти. Эшик олдига келиб, калитни тиқди.
Камроннинг ётоқхонаси. Ғира-шира. Имрон каравотчасида ухлаб ётибди. Малика мунғайиб ўтирибди. Эшикнинг калит билан очилаётганини эшитиб, ўрнидан дик этиб турди. Соатга қаради. Соат 24:10. “Қулт” этиб ютинди ва каридорга югургилаб чиқди. Шу пайт эшик очилиб Камрон кириб келди.
- Ассалому алайкум! – деди Малика унга.
Камрон Маликанинг овозидан чўчиб тушди ва ҳайратда қотди. Малика Камронга мўлтиллаб қаради. Камрон гўёки уни кўрмагандек, эшитмагандек ёнидан индамай ўтиб кетди. Ётоқхонага секингина кириб, Имронни ўпди. Кейин кийимларини алмаштира бошлайди. Бу пайтда Малика овқат сузди ва келиб Камронга айтди:
- Овқат суздим.
Камрон яна уни кўрмагандек, эшитмагандек ёнидан ўтиб кетди ва музлатгични очиб, кефир олди. Идиши билан кўтариб сипқорди ва яна жойига солиб, ўрнига ётиб ухлади. Малика уни жим кузатди. Кейин дастурхонни қовоғидан қор ёғиб, йиғиштирди.
Тун. Зилоланинг ётоғи. Хона ғира-шира. Зулайҳо ва Зилола ўз каравотларида ётибди. Зилола ухламаган. Ўйланиб ётибди.
- Али Мансуровнинг оиласига ҳавасим келди. Оиласини, рўзғорини ўйларкан. Гулини севмасайди... Ўзиям ҳазилкаш, келишган йигит. Ўзи Али акани аввалдан жуда яхши кўрардим. Дилором опанинг гапидан кейин миямдан чиқмай қолди. Шунақа одам билан яшасанг, дунёда армонинг ҳам бўлмайди-да.
234-қисм
Зилола бошқа томонга қараб, ёнбошлаб ётаркан яна ўйлади:
- Азим билан орасида ер билан осмонча фарқ бор. Азим ҳам шунақа инсон бўлсайди. Унақа бўлолмайди. Азимга ўхшаган йигит билан яшолмайман, мен. У эса “Рози бўлинг”, деб эзди бугун.
Зилола чалкаш ўйлар оғушида кўзларини юмди.
Али ва Гулининг ётоғи. Али ухлаб ётибди.Гулининг кўзлари очиқ. Жим ётибди. Али ҳам кўзини очди. Кўзини оча солиб, Гулига қаради. Жилмайди.
- Салом, қаро кўзим! Хайрли тонг!
Гули ҳам Алига қараб жилмайди.
- Сени тушимда кўрдим. “Нима қилдим, тушингизда?” деб сўрамайсанми?
Гули яна жилмайди.
- Сўрасанг, айтаман. Гапир... Гапиришга ҳаракат қил. Тузалишга, гапиришга ҳаракат қилмасанг бўлмайди, жоним... Сўрамасанг, айтмайман.
Али шундай деб ўрнидан туради. Каридорга чиқди.Ошхонадан тақир-туқур қилган овоз эшитилди.
- Зилола аллақачон келибди, шекилли? – деди ўзига ўзи Али ва ваннага кириб кетди.
Зилола шу пайт ошхонадан чиқиб, ётоқхонага кирди:
- Ассалому алайкум, Гулихоним. Яхши дам олдингизми?
Зилола секин Гулининг ёнига келди. Жилмайиб қаради:
- Юзингизни, тишларингизни ювсак энди. Али бирдан сизни ўтқизиб кетмабди-да!
Шу пайт Али кириб келди:
- Ассалому алайкум, Зилолахон. Яхши келдингизми?
- Ассалому алайкум, - деди Зилола. - Яхши. Гулини каравотга суяб ўтқизиб берсангиз юзларини ювардим.
Али келиб Гулини ўтқизди. Атрофига суяб, ёстиқ қўйди. Бошини ҳам ёстиққа суяб қўйишди. Зилола чиқиб кета бошлади:
- Мен тиш чўткаларини, сувни олиб келай...
Али эса Гулига тикилди.
- Тиш чўткага кетди, Зилолахон, - деди кулиб Али. - Тиш чўтка воқеаси эсингдами? Ёмон шум эдинг-а? Ҳар эрталаб жанг майдонига тушаётгандек, мени нима кутяптикан, деб мана шу каравотдан тушардим.
Иккаласи кулишди.
- Куласан-а, куласан... – деди Али. - Эсингдами?
Али хотирага берилди. Ўшанда Али уйқусираб ётоқхонадан чиқди ва ваннахона томон юрди. Шу пайт Гули ваннадан шошиб чиқди. Али ҳайрон бўлди:
- Нима қиляпсан, ваннада?
Гули кесатгандек гапирди.
- Юзимни ювдим. Ухлаб қолибман, энди турдим...
Гули Али ваннага киргач, у тилини чиқариб, ошхона томон юрди. Сал ўтмай Алининг ваннада “Гули-и-и!” дегани эшитилди. Гули қиқирлаб кула бошлади. Али оғзи тиш пастасидан оппоқ кўпик, қўллари ҳам кўпик бўлиб чиқади.
- Гули, дедим.
Гули ошхонадан югуриб чиқди ва ўзини кулгидан зўрға тийиб турди:
- Ажрат буни...
Гули қиқирлаб кула бошлади. Гули тиш чўтчкасига супер клей суркаб қўйган, Али уни ушлаган ва қўлига ёпишиб қолганди. Али оғзида паста билан зўрға гапирди:
- Оғзимни ювай, чўткани қўяй дейман, қўйилмайдииии...
235-қисм
Гули кулди. Алининг қўлидан чўткани тортади, олинмайди. Баттар кулади.
- Юринг, яхшиси оғзингизни чайиб қўяман. Бу олинмайди, энди.
Гули яна қиқир-қиқир кулди. Иккаласи ваннага кирди. Гули Алининг оғзини чайқатди. Али чўтка ёпишган ўнг қўлини ҳам ювди. Чўтка ёпишиб тураверди.
- Ол, буни... Чўтка нега хўл дедим. Қўлим нега қизияпти, дедим. Тишимни қаттиқ ишқалаганимга қиздиряпти, дебманда... Суперелим қиздириши эсимга ҳам келмабди, - деди Али.
Гули кулди, чўткани тортди, ололмади. Баттар кулди:
- Ишга шунақа борас...
Али қўлига ёпишган чўтка билан Гулининг бошига ура бошлади:
- Ўзинг учун ўзинг калтак қилибсан, мана сенга, мана сенга...
Улар қиқир-қиқир кулишди.
Али эслаган хотира таъсирида куляпти, Гулининг юзида ҳам табассум.
- Ёмон эдинг, Гули, - деди Али. - Бир соат овора бўлгандик, суперелимни қўлимдан кетказгунча. Қотиб қолиб шунақа асабимга текканди.
Гули кулди. Зилола қўлида чойнакда сув, тоғора билан кириб келди:
- Али ака, югуринг тиш чўткаларини олиб келинг.
- Хўп бўлади.
Али Гулининг ёнидан узоқлаша бошларкан, кулди:
- Гули, тиш чўткага кетяпман. Елимни қайси томонига суркай? Мени даврим келди, қара. Хоҳлаганимни қилишим мумкин. Чўткага елим суркаб келайми, тишларингга ёпишсинми?
Гули кулишда давом этди. Зилола ҳеч нарсага тушунмади. Али кула-кула чиқиб кетди.
- Кулгуларингиз ҳам бор бўлсин, - деб қўйди Зилола.
Зилола Гулининг юзини юва бошлади.
Серқатнов кўча. Лазокат машнасида кетяпти. У тўғри Давроннинг ҳовлисига кириб борди. Дарвозаси ёнида туриб телефон қилди:
- Ало? Салом. Мен келдим, Самирани олиб чиқинг.
Даврон уйқусираб гапирди:
Нима? Ҳазиллашяпсанми?
Дарвозангизни олдидаман. Ишга кеч қоламан. Олиб чиқинг Самирани.
- Мен энди уйғондим. Самира ҳам ухлаётгандир?
- Билмайман, олиб чиқинг.
Лазокат телефонини ўчирди ва машинасининг орқа эшигини очиб, тайёр қилиб машинага суяниб кута бошлайди. Сал ўтмай Раъно Самирани кўтариб чиқди. Самира қувноқ:
- Ассалому алайкум ойижон.
Лазокат ва Раъно бир-бирига еб қўйгудек қаради. Лазокат эшикни ушларкан, алик олди.
- Ва алайкум ассалом, - кейин Раънога қараб деди6 - Салом. Дадаси олиб чиқмадими? Сиз қандай кўтаряпсиз, буни?
- Яхшимисиз? Дадамиз ҳали юзини ювганлари йўқ. Энди турди, - деди Раъно.
Шу пайт дарвозадан Давроннинг онаси чиқди. Лазокат сергакланди:
- Ассалому алайкум.
- Ва алайкум ассалом, - деди онахон. - Олиб кетиб қоляпсизми, Самирани... Мазза қилаётгандим.
Лазокат жилмайди.
- Келади-ку, яна. У бувиси ҳам сўраб қўймаяпти.
Шу пайт Лазокат деразадан ўзига Даврон қараб турганини сезди ва деразага қаради.
Давоми бор
#ҚАРОКЎЗИМгрдил
Следующая публикация
Нет комментариев