Չգիտեմ ինչու,բայց իմ կյանքի ճանապարհին հաճախ եմ հանդիպում մարդկանց ովքեր կորցրել են իրենց սիրելիին կամ անտարբերության են արժանացել նրանց կողմից։

Ամեն մեկի սրտի մեջ մեծ սեր եմ տեսել ու ցավ,
Ամեն մեկի աչքերում կարոտ ու ափսոսանք։
Չգիտեմ կարողացել եմ արդյոք հասկանալ նրանց և ճիշտ ուղորդել,բայց ամեն մեկին անկեղծ ուզելեմ երջանիք տեսնել։
Ժամանակի հետ իմ ներկայությունը ավելորդ եմ համարել նրանց կյանքում և հեռվից եմ հետևել,որ չխանգարեմ նրաց երջանիք լինելուն։
Ես մի անցորդ եմ,որ հանդիպում եմ պատահական, դառնում եմ հյուր սպասվաց և հեռանում եմ այն նույն ճանապարհով,որ եկել եմ։