Ես հաստատ գիտեմ, որ դու իմը չես,

Սակայն սիրում եմ ես քեզ խենթի պես,
Ու հաստատ գիտեմ, որ անհույս եմ ես,
Բայց տես սպասում եմ ես քեզ,
Հիմա ել նստած օտար պարտեզում,
Լալիս եմ անձայն վշտերից գժվում
Նստել եմ անվերջ մտքերով խորհում,
Սակայն վշտերիս լուծում չեմ գտնում,
Ուզում եմ գրել, ուզում եմ խոսել,
Գոնե գեթ մեկ անգամ քո ձայնը լսել,
Ուզում եմ ասել, որ սիրում եմ քեզ,
Որ Էլ չեմ կարող ապրել առանց քեզ:
Վարդան Սիմոնյան