Предыдущая публикация
ՀԱՅՐԵՆԻՔ
Թաց են աչքերս ա՜խ, իմ չքնաղ հայրենիք,
Չեմ ուզում էլ այս օտար հողում ապրել,
Ունեմ ես քեզ նման երկիր սուրբ տանիք,
Կանչիր գիրկդ էլ չեմ ուզում թափառել։
Թող ես դառնամ թռչուն չվեմ մոտդ գամ,
Կարոտ սրտով քո վանքերում աղոթեմ,
Սրտիս խորքում վաղուց ես ունեմ պատգամ,
Տաճարի մեջ ծնկած իմ սերն քեզ երգեմ։
Երազս այսօր երնեկ իրական դառնար,
Համբույր տայի քո սուրբ հողին հայրենիք,
Սրտիս ծարավն քո թանկ սիրով հագենար,
Քո գրկի մեջ ունեմ հայրական տանիք։
Քո մեծ սերը սրտիս գարուն է տալիս,
Իմ օրերը ապրում եմ ես քեզանով,
Մեծ կարոտից` սիրտս այրվում է լալիս,
Օտար հողում ապրում եմ քեզ սիրելով։
Չքնա'ղ Մասիսն է անդադար իմ մտքին,
Իր ալեհեր վարսերն փռած ինքն պանդուխտ,
Իմ հայրենիք աչքս է անվերջ քո ճամփին,
Թանկ քարերից քո ամեն ժայռն է զմրուխտ։
Քո', անունը սրտիս դաջված սրբորեն,
Չեմ թողնում մոտ անգամ քամուն խելագար,
Հաշվում եմ ես գիրկդ գալու թանկ օրերն,
Քեզնից հեռու ես բոլորին եմ օտար։
ՄԿՐՏԻՉԻ_____ՏՈՂԵՐԸ_____ԳՅՈՒՄՐԵՑՈՒ_____ՁԵՌԱԳԻՐ_____29_____01_____2025____ԹՎԱԿԱՆ
Следующая публикация
Нет комментариев