Предыдущая публикация
ՈՒՇԱՑԱԾ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ
Բարև, իմ սեր, իմ հոգու կարոտ, իմ սրտի զարկեր։
Եկել եմ բարև, եկել եմ ասեմ, թե որքան շատ եմ ես քեզ կարոտել։ Եկել եմ ասեմ, թե որքան շատ եմ զգում քո պակասը։ Եկել եմ ասեմ, որ թույլ տաս համբուրեմ այտերդ սիրուն։ Եկել եմ լացեմ, եկել եմ խնդամ, եկել եմ՝ տեսնես, թե որքան է իմ սիրտը հալվել ու մաշվել քո կարոտից։
Եկել եմ, սակայն մի պայման ունեմ. չեմ ուզում, որ երբեք դու արցունք թափես։ Ուզում եմ, որ միշտ աչքերդ ժպտան, ուզում եմ, որ միշտ քո հոգին ծաղկի գարնան ծաղկի պես, ուզում եմ, որ միշտ քո դեմքը շողա վառ արևի պես։
Եվ ահա այսպես, ես ամեն անգամ գալիս եմ այստեղ, նստում աթոռին, որտեղ ես ու դու միշտ լինում էինք։ Թախծոտ հայացքով քեզ եմ որոնում, սակայն այդպես էլ չեմ գտնում։ Ասում եմ «հաջող» ու նորից գլխիկոր հեռանում՝ հույս ունենալով, որ մի օր կգաս... Կգաս, և կասեմ.
— Բարև, իմ սեր, ես եկել եմ, որ…
Արարատ Գալստյան
24.01.25
23:25
Следующая публикация
Нет комментариев